همه چیز درباره ویروس HIV و درمان آن

به گزارش گروه وب گردی خبرگزاری صدا و سيما، سندرم نقص ایمنی اکتسابی (AIDS) یک بیماری مزمن و بالقوه تهدید‌کننده زندگی است که توسط ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) ایجاد می‌شود. 
HIV عفونت مقاربتی (STI) است. همچنین می‌تواند در اثر تماس با خون آلوده یا از مادر به کودک در دوران بارداری، زایمان یا شیردهی شیوع یابد. بدون دارو ممکن است سال‌ها طول بکشد تا HIV سیستم ایمنی بدن شما را تا حدی که ایدز دارید ضعیف کند.

هیچ درمانی برای HIV / AIDS وجود ندارد، اما دارو‌ها می‌توانند پیشرفت بیماری را به طرز چشمگیری کاهش دهند. این دارو‌ها باعث کاهش مرگ ایدز در بسیاری از کشور‌های پیشرفته شده است.

از درمان به عنوان پیشگیری (TasP) استفاده کنید. اگر با اچ آی وی زندگی می‌کنید، مصرف داروی اچ آی وی باعث می‌شود همسرتان به ویروس آلوده نشود. اگر مطمئن شوید بار ویروسی شما غیرقابل شناسایی است – آزمایش خون هیچ ویروسی را نشان نمی‌دهد – ویروس را به شخص دیگری منتقل نمی‌کنید.

علائم

علائم HIV و AIDS بسته به مرحله عفونت متفاوت است.

عفونت اولیه (HIV حاد)
برخی از افراد آلوده به HIV طی دو تا چهار هفته پس از ورود ویروس به بدن، به بیماری آنفلوانزا شبیه می‌شوند. این بیماری که به عنوان عفونت اولیه (حاد) HIV شناخته می‌شود، ممکن است چند هفته طول بکشد. علائم و نشانه‌های احتمالی عبارتند از:

تب
سردرد
درد عضلانی و درد مفاصل
راش
گلودرد و زخم‌های دردناک دهان
غدد لنفاوی متورم، عمدتا روی گردن
اسهال
کاهش وزن
سرفه کردن
عرق شبانه

این علائم می‌توانند آنقدر خفیف باشند که حتی ممکن است متوجه آن‌ها نشوید. با این حال، میزان ویروس در جریان خون (بار ویروسی) شما در این زمان بسیار زیاد است. در نتیجه، عفونت در طی عفونت اولیه به راحتی گسترش می‌یابد تا در مرحله بعدی.

عفونت نهفته بالینی (HIV مزمن)

در این مرحله از عفونت، اچ آی وی هنوز در بدن و در گلبول‌های سفید خون وجود دارد. با این حال، بسیاری از افراد ممکن است در این مدت هیچ علائم یا عفونت نداشته باشند.

در صورت عدم دریافت درمان ضد رترو ویروسی (ART) این مرحله می‌تواند سال‌ها طول بکشد. بعضی از افراد خیلی زودتر به بیماری شدیدتری مبتلا می‌شوند.

عفونت HIV علامت دار

با ادامه تکثیر ویروس و از بین بردن سلول‌های ایمنی بدن شما – سلول‌هایی در بدن که به مقابله با میکروب‌ها کمک می‌کنند – ممکن است به عفونت‌های خفیف یا علائم و نشانه‌های مزمن مانند:

تب
خستگی
تورم غدد لنفاوی – اغلب یکی از اولین علائم عفونت HIV است
اسهال
کاهش وزن
عفونت مخمر دهانی (برفک)
زونا (هرپس زوستر)
پنومونی
پیشرفت به ایدز

به لطف درمان‌های ضد ویروسی بهتر، امروزه بیشتر افراد مبتلا به HIV در ایالات متحده به ایدز مبتلا نمی‌شوند. اچ آی وی بدون درمان، معمولاً در حدود ۸ تا ۱۰ سال به ایدز تبدیل می‌شود.

وقتی ایدز رخ می‌دهد، سیستم ایمنی بدن شما به شدت آسیب دیده است. به احتمال زیاد به عفونت‌های فرصت طلب یا سرطان‌های فرصت طلب مبتلا می‌شوید – بیماری‌هایی که معمولاً در یک فرد با سیستم ایمنی سالم باعث بیماری نمی‌شوند.

علائم و نشانه‌های برخی از این عفونت‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

عرق
لرز
تب مکرر
اسهال مزمن
غدد لنفاوی متورم
لکه‌های سفید مداوم یا ضایعات غیرمعمول روی زبان یا دهان
خستگی مداوم و غیر قابل توضیح
ضعف
کاهش وزن
بثورات یا برجستگی‌های پوستی


چه موقع به پزشک مراجعه کنیم


اگر فکر می‌کنید به HIV آلوده شده‌اید یا در معرض خطر ابتلا به ویروس هستید، در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید.

علل

اچ آی وی توسط ویروس ایجاد می‌شود. این بیماری می‌تواند از طریق تماس جنسی یا خون یا از مادر به کودک در دوران بارداری، زایمان یا شیردهی گسترش یابد.

چگونه HIV به ایدز تبدیل می‌شود؟

اچ آی وی سلول‌های CD ۴ T را از بین می‌برد – گلبول‌های سفید خون که نقش زیادی در کمک به بدن شما برای مقابله با بیماری‌ها دارند. هرچه تعداد سلول‌های CD ۴ T شما کمتر باشد، سیستم ایمنی شما ضعیف می‌شود.

شما می‌توانید سال‌ها قبل از اینکه به ایدز تبدیل شود، عفونت اچ آی وی داشته باشید، با علائم اندک یا بدون علائم. وقتی تعداد سلول CD ۴ T به زیر ۲۰۰ می‌رسد یا شما یک عارضه تعریف‌کننده ایدز مانند عفونت جدی یا سرطان دارید، ایدز تشخیص داده می‌شود.

چگونه ویروس HIV منتشر می‌شود

برای آلوده شدن به اچ آی وی، خون آلوده، منی یا‌ترشحات واژن باید وارد بدن شما شود. این می‌تواند از چند طریق رخ دهد: با داشتن رابطه جنسی. اگر با یک شریک زندگی آلوده که‌ترشحات خون، مایع منی یا واژن وارد بدن شما می‌شود، رابطه جنسی از طریق واژن، مقعد یا دهان داشته باشید ممکن است آلوده شوید. ویروس می‌تواند از طریق زخم‌های دهان یا پارگی‌های کوچکی که گاهی اوقات در حین فعالیت جنسی در راست روده یا واژن ایجاد می‌شود، وارد بدن شما شود.
با به اشتراک گذاشتن سوزن. به اشتراک گذاشتن لوازم خانگی دارویی IV (سوزن و سرنگ) شما را در معرض خطر بالای HIV و سایر بیماری‌های عفونی مانند هپاتیت قرار می‌دهد.

از انتقال خون. در برخی موارد، ویروس ممکن است از طریق انتقال خون منتقل شود. در حال حاضر بیمارستان‌ها و بانک‌های خون آمریکا، خونرسانی آنتی بادی HIV را غربال می‌کنند، بنابراین این خطر بسیار ناچیز است.
در دوران بارداری یا زایمان یا از طریق شیردهی. مادران آلوده می‌توانند ویروس را به نوزاد خود منتقل کنند. مادرانی که HIV مثبت دارند و در دوران بارداری تحت درمان عفونت قرار می‌گیرند، می‌توانند خطر ابتلا به نوزادان را به میزان قابل توجهی کاهش دهند.

چگونه HIV منتشر نمی‌شود

از طریق تماس معمولی نمی‌توانید به ویروس HIV آلوده شوید. این بدان معناست که شما نمی‌توانید با در آغوش گرفتن، بوسیدن، رقصیدن یا دست دادن با فردی که به این عفونت مبتلا شده‌اید، به اچ آی وی یا ایدز مبتلا شوید.

HIV از طریق گزش هوا، آب یا حشرات پخش نمی‌شود.

عوامل خطر

هر فردی از هر سن، نژاد، جنسیت یا گرایش جنسی می‌تواند به اچ آی وی / ایدز آلوده شود. با این حال، اگر بیشتر در معرض خطر ابتلا به HIV / ایدز باشید.

رابطه جنسی محافظت نشده داشته باشید. در هر زمان رابطه جنسی از کاندوم جدید لاتکس یا پلی اورتان استفاده کنید. رابطه جنسی مقعدی بیشتر از رابطه جنسی واژینال است. اگر چندین شریک جنسی داشته باشید، خطر ابتلا به HIV افزایش می‌یابد.
STI داشته باشید. بسیاری از STI‌ها زخم‌های باز در دستگاه تناسلی شما ایجاد می‌کنند. این زخم‌ها به عنوان در‌های ورودی اچ آی وی به بدن شما عمل می‌کنند.
از دارو‌های IV استفاده کنید. افرادی که از دارو‌های IV استفاده می‌کنند اغلب از سوزن و سرنگ استفاده می‌کنند. این امر آن‌ها را در معرض قطرات خون دیگران قرار می‌دهد.

عوارض

عفونت HIV سیستم ایمنی بدن شما را ضعیف می‌کند و احتمال ابتلای شما به بسیاری از عفونت‌ها و انواع خاصی از سرطان‌ها را بسیار بیشتر می‌کند.

عفونت‌های مشترک در اچ آی وی / ایدز

پنومونی پنوموسیستیس (PCP). این عفونت قارچی می‌تواند باعث بیماری شدید شود. اگرچه با درمان‌های فعلی HIV / AIDS به میزان قابل توجهی کاهش یافته است، اما در PCP ایالات متحده هنوز هم شایع‌ترین علت ذات الریه در افراد آلوده به HIV است.

کاندیدیازیس (برفک). کاندیدیازیس یک عفونت شایع در ارتباط با HIV است. این باعث التهاب و یک پوشش ضخیم و سفید بر روی دهان، زبان، مری یا واژن شما می‌شود.

سل (سل). در کشور‌هایی که از نظر منابع محدود هستند، سل شایع‌ترین عفونت فرصت طلبانه مرتبط با HIV است. این یکی از مهمترین دلایل مرگ در افراد مبتلا به ایدز است.
سیتومگالوویروس؛ این ویروس معمولی تبخال در مایعات بدن مانند بزاق، خون، ادرار، منی و شیر مادر منتقل می‌شود. یک سیستم ایمنی سالم ویروس را غیرفعال می‌کند، و در بدن شما خاموش باقی می‌ماند. اگر سیستم ایمنی بدن شما ضعیف شود، ویروس دوباره ظاهر می‌شود – باعث آسیب دیدگی چشم، دستگاه گوارش، ریه‌ها یا سایر اندام‌ها می‌شود.

مننژیت کریپتوکوکی مننژیت التهاب غشا‌ها و مایعات اطراف مغز و نخاع (مننژ) است. مننژیت کریپتوکوکی یک عفونت رایج در سیستم عصبی مرکزی است که با اچ آی وی مرتبط است و ناشی از قارچ موجود در خاک است.

توکسوپلاسموز این عفونت بالقوه کشنده توسط Toxoplasma gondii ایجاد می‌شود، انگلی که عمدتا توسط گربه‌ها پخش می‌شود. گربه‌های آلوده انگلی را در مدفوع خود منتقل می‌کنند، که ممکن است پس از آن به سایر حیوانات و انسان گسترش یابد. توکسوپلاسموز می‌تواند باعث بیماری قلبی شود و تشنج با گسترش آن به مغز اتفاق می‌افتد.

سرطان‌های مشترک در اچ آی وی / ایدز

لنفوم این سرطان از گلبول‌های سفید خون شروع می‌شود. شایعترین علامت اولیه تورم بدون درد غدد لنفاوی گردن، زیر بغل یا کشاله ران است.
سارکوم کاپوسی؛ تومور دیواره رگ‌های خونی، سارکوم کاپوسی معمولاً به صورت ضایعات صورتی، قرمز یا بنفش روی پوست و دهان ظاهر می‌شود. در افرادی که پوست تیره‌تری دارند، ضایعات ممکن است قهوه‌ای تیره یا سیاه به نظر برسند. سارکوم کاپوسی همچنین می‌تواند بر اندام‌های داخلی از جمله دستگاه گوارش و ریه‌ها تأثیر بگذارد.

عوارض دیگر

سندرم اتلاف. HIV / AIDS درمان نشده می‌تواند باعث کاهش وزن قابل توجهی شود، که اغلب با اسهال، ضعف مزمن و تب همراه است.
عوارض عصبی. HIV می‌تواند علائم عصبی مانند گیجی، فراموشی، افسردگی، اضطراب و دشواری راه رفتن ایجاد کند. اختلالات عصبی شناختی وابسته به HIV (HAND) می‌تواند از علائم خفیف تغییرات رفتاری و کاهش عملکرد ذهنی تا زوال عقل شدید باعث ضعف و ناتوانی در عملکرد باشد.
بیماری کلیوی. نفروپاتی وابسته به HIV (HIVAN) التهاب فیلتر‌های ریز در کلیه‌های شما است که مایعات و مواد زائد اضافی را از خون شما پاک می‌کند و آن‌ها را به ادرار منتقل می‌کند. این اغلب در افراد سیاه پوست یا اسپانیایی تبار تأثیر می‌گذارد.
بیماری کبد. بیماری کبد نیز یک عارضه اساسی است، خصوصاً در افرادی که هپاتیت B یا هپاتیت C نیز دارند.

جلوگیری

هیچ واکسنی برای جلوگیری از عفونت HIV و هیچ درمانی برای ایدز وجود ندارد. اما می‌توانید از خود و دیگران در برابر عفونت محافظت کنید.

برای کمک به جلوگیری از شیوع HIV: از درمان به عنوان پیشگیری (TasP) استفاده کنید. اگر با اچ آی وی زندگی می‌کنید، مصرف داروی اچ آی وی باعث می‌شود همسرتان به ویروس آلوده نشود. اگر مطمئن شوید بار ویروسی شما غیرقابل شناسایی است – آزمایش خون هیچ ویروسی را نشان نمی‌دهد – ویروس را به شخص دیگری منتقل نمی‌کنید. استفاده از TasP به معنای مصرف دقیق داروی خود طبق دستورالعمل و معاینه منظم است.

اگر در معرض HIV قرار گرفته‌اید از پروفیلاکسی پس از مواجهه (PEP) استفاده کنید. اگر فکر می‌کنید از طریق رابطه جنسی، سوزن یا محل کار در معرض خطر قرار گرفته‌اید، با پزشک خود تماس بگیرید یا به بخش اورژانس مراجعه کنید. مصرف PEP در اسرع وقت در ۷۲ ساعت اول می‌تواند خطر ابتلا به HIV را تا حد زیادی کاهش دهد. شما باید ۲۸ روز دارو مصرف کنید.
در هر بار رابطه جنسی از کاندوم جدید استفاده کنید. هر وقت رابطه جنسی مقعدی یا واژن دارید از کاندوم جدید استفاده کنید. زنان می‌توانند از کاندوم زنانه استفاده کنند. اگر از روان‌کننده استفاده می‌کنید، مطمئن شوید که پایه آن آب باشد. روان‌کننده‌های پایه روغن می‌توانند کاندوم‌ها را ضعیف کرده و باعث شکستن آن‌ها شوند. در حین رابطه جنسی دهانی از کاندوم بدون روغن و برش یا سد دندانی استفاده کنید – یک قطعه لاتکس درجه پزشکی.

پروفیلاکسی قبل از مواجهه (PrEP) را در نظر بگیرید. دارو‌های ترکیبی emtricitabine plus tenofovir (Truvada) و emtsricitabine plus tenofovir alafenamide (Descovy) می‌توانند خطر ابتلا به عفونت HIV منتقله از راه جنسی را در افراد در معرض خطر بسیار بالا کاهش دهند. طبق مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری، PrEP می‌تواند خطر ابتلا به HIV از طریق رابطه جنسی را بیش از ۹۰ درصد و استفاده از داروی تزریقی را بیش از ۷۰ درصد کاهش دهد. Descovy در افرادی که رابطه جنسی واژن پذیرا دارند مورد مطالعه قرار نگرفته است.

پزشک فقط در صورتی که قبلاً عفونت HIV نداشته باشید، این دارو‌ها را برای پیشگیری از اچ آی وی تجویز می‌کند. قبل از شروع استفاده از PrEP و سپس هر سه ماه به شرط استفاده از آزمایش اچ آی وی، به آزمایش HIV نیاز خواهید داشت. همچنین پزشک قبل از تجویز Truvada عملکرد کلیه شما را آزمایش کرده و آزمایش آن را هر شش ماه ادامه می‌دهد.

شما باید هر روز دارو‌ها را مصرف کنید. آن‌ها از سایر بیماری‌های مقاربتی جلوگیری نمی‌کنند، بنابراین شما هنوز هم نیاز به انجام یک رابطه جنسی ایمن دارید. اگر به هپاتیت B مبتلا هستید، قبل از شروع درمان باید توسط یک متخصص عفونی یا کبدی ارزیابی شوید.

در صورت ابتلا به HIV به شرکای جنسی خود بگویید. بسیار مهم است که به همه شرکای جنسی فعلی و گذشته خود بگویید که HIV مثبت دارید. آن‌ها باید آزمایش شوند.

از یک سوزن تمیز استفاده کنید. اگر از سوزن برای تزریق دارو استفاده می‌کنید، مطمئن شوید که استریل است و آن را به اشتراک نگذارید. از برنامه‌های تبادل سوزن در جامعه خود استفاده کنید. به دنبال کمک برای استفاده از مواد مخدر خود باشید.

اگر باردار هستید فوراً از مراقبت‌های پزشکی استفاده کنید. اگر HIV مثبت باشید، ممکن است عفونت را به کودک منتقل کنید. اما اگر در دوران بارداری تحت درمان باشید، می‌توانید به میزان قابل توجهی خطر کودک خود را کاهش دهید.
ختنه مردان را در نظر بگیرید. شواهدی وجود دارد که ختنه مردان می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به عفونت HIV کمک کند.

تشخیص

HIV را می‌توان از طریق آزمایش خون یا بزاق تشخیص داد. آزمایشات موجود شامل موارد زیر است:

آزمایشات آنتی ژن / آنتی بادی. این آزمایشات معمولاً شامل خونگیری از ورید است. آنتی ژن‌ها موادی بر روی ویروس اچ آی وی هستند که معمولاً ظرف چند هفته پس از قرار گرفتن در معرض اچ آی وی، در خون قابل تشخیص هستند – یک آزمایش مثبت.

آنتی بادی‌ها هنگامی که در معرض HIV قرار دارند توسط سیستم ایمنی بدن تولید می‌شوند. ممکن است هفته‌ها تا ماه‌ها بتوان آنتی بادی‌ها را تشخیص داد. آزمایشات آنتی ژن / آنتی بادی ترکیبی ممکن است دو تا شش هفته پس از مواجهه مثبت شود.

آزمایشات آنتی بادی. در این آزمایشات به دنبال آنتی بادی‌های HIV در خون یا بزاق است. بیشتر آزمایشات سریع HIV، از جمله خودآزمایی در خانه، آزمایش آنتی بادی است. آزمایش‌های آنتی بادی ممکن است سه تا ۱۲ هفته طول بکشد تا در معرض مثبت شدن قرار بگیرید.
آزمایش‌های اسید نوکلئیک (NAT). این آزمایشات به دنبال ویروس واقعی در خون شما هستند (بار ویروسی). آن‌ها همچنین شامل خون گرفته شده از ورید هستند. اگر ممکن است در طی چند هفته گذشته در معرض HIV قرار داشته باشید، پزشک ممکن است NAT را توصیه کند. NAT اولین آزمایشی است که پس از قرار گرفتن در معرض HIV مثبت می‌شود.
با پزشک خود درمورد اینکه کدام آزمایش HIV برای شما مناسب است صحبت کنید. اگر هر یک از این آزمایشات منفی باشد، ممکن است برای تأیید نتایج به هفته‌ها تا ماه‌ها بعد به یک آزمایش پیگیری نیاز داشته باشید.

آزمایشات مرحله‌ای بیماری و درمان

اگر HIV شما تشخیص داده شده است، یافتن یک متخصص آموزش دیده در تشخیص و درمان HIV برای کمک به شما مهم است:

تعیین کنید که آیا به آزمایش اضافی نیاز دارید یا خیر

مشخص کنید کدام روش درمان ضد ویروس HIV (ART) برای شما بهترین است
پیشرفت خود را کنترل کنید و برای مدیریت سلامت خود با شما کار کنید
در صورت تشخیص HIV / AIDS، چندین آزمایش می‌تواند به پزشک کمک کند تا مرحله بیماری شما و بهترین درمان را تعیین کند، از جمله: تعداد سلول‌های CD ۴ T. سلول‌های CD ۴ T سلول‌های سفید خونی هستند که به طور خاص توسط HIV هدف قرار می‌گیرند و از بین می‌روند. حتی اگر علائمی نداشته باشید، هنگامی که تعداد سلول‌های CD ۴ T شما به ۲۰۰ برسد، عفونت HIV به ایدز تبدیل می‌شود.

بار ویروسی (RNA HIV). این آزمایش میزان ویروس در خون شما را اندازه‌گیری می‌کند. پس از شروع درمان HIV هدف این است که یک بار ویروسی غیرقابل شناسایی داشته باشید. این به طور قابل توجهی احتمال عفونت فرصت طلبانه و سایر عوارض مرتبط با HIV را کاهش می‌دهد.
مقاومت به دارو برخی از سویه‌های HIV در برابر دارو‌ها مقاوم هستند. این آزمایش به پزشک شما کمک می‌کند تا مشخص کند آیا فرم خاص ویروس شما مقاومت دارد یا خیر، تصمیمات درمانی را راهنمایی می‌کند.

آزمایشات مربوط به عوارض

پزشک شما همچنین ممکن است آزمایشات آزمایشگاهی را برای بررسی سایر عفونت‌ها یا عوارض از جمله:

بیماری سل
عفونت هپاتیت B یا ویروس هپاتیت C
STI‌ها
آسیب کبدی یا کلیوی
عفونت مجاری ادراری
سرطان دهانه رحم و مقعد
سیتومگالوویروس
توکسوپلاسموز

درمان

در حال حاضر، هیچ درمانی برای HIV / AIDS وجود ندارد. با ابتلا به عفونت، بدن نمی‌تواند از شر آن خلاص شود. با این حال، بسیاری از دارو‌ها وجود دارند که می‌توانند HIV را کنترل کرده و از بروز عوارض جلوگیری کنند. به این دارو‌ها درمان ضد رترو ویروسی (ART) گفته می‌شود. هرکسی که مبتلا به اچ آی وی باشد تشخیص داده می‌شود، بدون توجه به مرحله عفونت یا عارضه، باید از طریق ART شروع شود.

ART معمولاً ترکیبی از سه یا چند دارو از چندین گروه مختلف دارویی است. این روش بیشترین شانس را برای کاهش میزان HIV در خون دارد. گزینه‌های زیادی برای ART وجود دارد که سه داروی HIV را در یک قرص ترکیب می‌کند که یک بار در روز مصرف می‌شود.

هر کلاس دارویی به روش‌های مختلف جلوی ویروس را می‌گیرد. درمان شامل ترکیبی از دارو‌ها از طبقات مختلف به.

مقاومت فردی در برابر دارو (ژنوتیپ ویروسی)
از ایجاد سویه‌های جدید مقاوم به دارو در اچ آی وی خودداری کنید
سرکوب ویروس در خون را به حداکثر برسانید
به طور معمول دو دارو از یک کلاس، به علاوه داروی سوم از کلاس دوم استفاده می‌شود.

کلاس‌های دارو‌های ضد HIV شامل.

مهارکننده‌های غیر نوکلئوزیدی ترانس اسکریپتاز معکوس (NNRTIs) پروتئین مورد نیاز HIV را خاموش می‌کند تا از خود نسخه‌برداری کند. بعنوان مثال می‌توان به افاویرنز (Sustiva)، ریلپیویرین (Edurant) و دوراویرین (Pifeltro) اشاره کرد.
مهارکننده‌های نوکلئوزید یا نوکلئوتید ترانس اسکریپتاز معکوس (NRTI) نسخه‌های معیوب بلوک‌های سازنده‌ای هستند که HIV برای تهیه کپی از آن‌ها نیاز دارد. به عنوان مثال می‌توان به آباکاویر (Ziagen)، tenofovir (Viread)، emtsricitabine (Emtriva)، lamivudine (Epivir) و zidovudine (Retrovir) اشاره کرد. دارو‌های ترکیبی نیز وجود دارد، مانند emtsricitabine / tenofovir (Truvada) و emtsricitabine / tenofovir alafenamide (Descovy).
مهارکننده‌های پروتئاز (PI) پروتئیناز HIV را غیرفعال می‌کنند، پروتئین دیگری که HIV برای تهیه کپی از آن نیاز دارد. به عنوان مثال می‌توان به آتازاناویر (ریاتاز)، دارووناویر (پرزیستا) و لوپیناویر / ریتوناویر (کالترا) اشاره کرد.
مهارکننده‌های انتگراز با از کار انداختن پروتئینی به نام اینتگراز، که HIV از آن برای قرار دادن مواد ژنتیکی خود در سلول‌های CD ۴ T استفاده می‌کند. به عنوان مثال می‌توان به سدیم بیکت گراویر / امتریسیبیتین / تنوفوویر آلافنامید فومار (Biktarvy)، رالتگراویر (Isentress) و دولوتگراویر (Tivicay) اشاره کرد.
بازدارنده‌های ورود یا همجوشی مانع از ورود HIV به سلول‌های CD ۴ T می‌شوند. به عنوان مثال می‌توان به آنفوویرتاید (Fuzeon) و ماراویروک (Selzentry) اشاره کرد.

شروع و حفظ درمان


به هر فرد مبتلا به عفونت HIV، صرف نظر از تعداد سلول CD ۴ T یا علائم آن، باید داروی ضد ویروسی ارائه شود.

باقی ماندن در ART موثر با بار ویروسی HIV قابل شناسایی در خون بهترین راه برای سالم ماندن شماست.

برای موثر بودن ART، مهم است که دارو‌ها را طبق دستورالعمل مصرف کنید، بدون اینکه هیچ دوزی را از دست بدهید یا از آن‌ها چشم پوشی کنید. ماندن در ART با بار ویروسی غیرقابل شناسایی به شما کمک می‌کند:

سیستم ایمنی بدن خود را قوی نگه دارید
احتمال ابتلا به عفونت را کاهش دهید
شانس ابتلا به HIV مقاوم در برابر درمان را کاهش دهید
شانس انتقال HIV به افراد دیگر را کاهش دهید
ماندن در HIV درمانی می‌تواند چالش برانگیز باشد. مهم است که با پزشک خود در مورد عوارض جانبی احتمالی، دشواری در مصرف دارو‌ها و سایر موارد بهداشت روانی یا مصرف مواد که ممکن است حفظ ART را برای شما دشوار کند، صحبت کنید.

قرار ملاقات‌های پیگیری منظم با پزشک برای نظارت بر سلامتی و پاسخ به درمان نیز مهم است. در صورت بروز مشکل در اچ آی وی درمانی، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید تا بتوانید با همکاری یکدیگر راه‌هایی برای رفع این چالش‌ها پیدا کنید.

عوارض جانبی درمان

عوارض جانبی درمان می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

حالت تهوع، استفراغ یا اسهال
بیماری قلبی
آسیب کلیه و کبد
ضعیف شدن استخوان یا از دست دادن استخوان
سطح غیر طبیعی کلسترول
قند خون بالاتر
مشکلات شناختی و عاطفی و همچنین مشکلات خواب

درمان بیماری‌های وابسته به سن
در صورت ابتلا به اچ آی وی، مدیریت برخی از مسائل بهداشتی که بخشی طبیعی از پیری هستند، دشوارتر است. بعضی از دارو‌ها که برای بیماری‌های قلبی، استخوانی و متابولیکی وابسته به سن شایع هستند، ممکن است با دارو‌های ضد HIV ارتباط خوبی نداشته باشند. صحبت با پزشک در مورد سایر شرایط سلامتی و دارو‌های مصرفی مهم است.

اگر پزشک دیگری از دارو استفاده کرده‌اید، مهم است که به او در مورد HIV درمانی خود اطلاع دهید. با این کار پزشک می‌تواند اطمینان حاصل کند که هیچ تداخلی بین دارو‌ها وجود ندارد.

پاسخ درمان

پزشک شما بار ویروسی و تعداد سلول‌های CD ۴ T شما را کنترل می‌کند تا پاسخ شما به درمان HIV را تعیین کند. این موارد ابتدا در دو و چهار هفته بررسی می‌شود و سپس هر سه تا شش ماه یک بار بررسی می‌شود.

درمان باید بار ویروسی شما را کاهش دهد تا در خون قابل تشخیص نباشد. این بدان معنا نیست که HIV شما از بین رفته است. حتی اگر در خون یافت نشود، اچ آی وی هنوز در مکان‌های دیگر بدن مانند غدد لنفاوی و اندام‌های داخلی وجود دارد.

شیوه زندگی و درمان‌های خانگی

همراه با دریافت درمان پزشکی، ضروری است که در مراقبت از خود نیز نقش فعالی داشته باشید. پیشنهادات زیر ممکن است به شما کمک کند تا سلامتی بیشتری داشته باشید:

غذا‌های سالم بخورید. مطمئن شوید که به اندازه کافی تغذیه می‌کنید. میوه‌ها و سبزیجات تازه، غلات سبوس دار و پروتئین بدون چربی به شما در حفظ قدرت، انرژی بیشتر و حمایت از سیستم ایمنی بدن کمک می‌کند.

از گوشت خام، تخم مرغ و سایر موارد خودداری کنید. بیماری‌های منتقله از غذا می‌تواند به ویژه در افرادی که به ویروس HIV آلوده‌اند شدید باشد. گوشت را بپزید تا خوب تمام شود. از مصرف لبنیات غیرپاستوریزه، تخم مرغ خام و غذا‌های دریایی خام مانند صدف، سوشی یا قارچ پرهیز کنید.
واکسیناسیون‌های مناسب را انجام دهید. این موارد ممکن است از عفونت‌های معمولی مانند ذات الریه و آنفلوانزا جلوگیری کند. پزشک همچنین ممکن است واکسن‌های دیگری را از جمله برای HPV، هپاتیت A و هپاتیت B توصیه کند، واکسن‌های غیرفعال به طور کلی ایمن نیستند، اما بیشتر واکسن‌های دارای ویروس زنده به دلیل ضعف سیستم ایمنی بدن شما اینگونه نیستند.

از حیوانات همراه مراقبت کنید. برخی از حیوانات ممکن است انگلی داشته باشند که باعث عفونت در افرادی می‌شود که HIV مثبت دارند. مدفوع گربه می‌تواند باعث توکسوپلاسموز شود، خزندگان می‌توانند سالمونلا را حمل کنند و پرندگان نیز می‌توانند کریپتوکوک یا هیستوپلاسموز را حمل کنند. پس از دست زدن به حیوانات خانگی یا تخلیه جعبه بستر، دست‌ها را کاملا بشویید.

پزشکی جایگزین

افرادی که به ویروس اچ آی وی آلوده شده‌اند گاهی مکمل‌های غذایی را امتحان می‌کنند که ادعا می‌کنند سیستم ایمنی بدن را تقویت می‌کنند یا عوارض جانبی دارو‌های ضد اچ آی وی را خنثی می‌کنند. با این حال، هیچ مدرک علمی مبنی بر اینکه هر مکمل غذایی باعث بهبود ایمنی می‌شود، وجود ندارد و بسیاری از آن‌ها ممکن است با سایر دارو‌هایی که مصرف می‌کنید تداخل داشته باشند. همیشه قبل از مصرف هرگونه مکمل یا درمان جایگزین با پزشک خود مشورت کنید تا اطمینان حاصل شود که هیچ تداخل دارویی وجود ندارد.

مکمل‌هایی که ممکن است مفید باشند

استیل-ال-کارنیتین. محققان از استیل ال-کارنیتین برای درمان درد، بی‌حسی یا ضعف عصبی (نوروپاتی) در افراد دیابتی استفاده کرده‌اند. همچنین در صورت کمبود ماده، ممکن است نوروپاتی مرتبط با HIV را کاهش دهد.

پروتئین آب پنیر و برخی اسید‌های آمینه. شواهد اولیه نشان می‌دهد که پروتئین آب پنیر، یک محصول جانبی پنیر، می‌تواند به برخی از افراد مبتلا به HIV کمک کند تا وزن خود را افزایش دهند. همچنین به نظر می‌رسد پروتئین آب پنیر باعث کاهش اسهال و افزایش تعداد سلول‌های CD ۴ T می‌شود. اسید‌های آمینه L- گلوتامین، L- آرژنین و هیدروکسی متیل بوتیرات (HMB) نیز ممکن است به افزایش وزن کمک کنند.

پروبیوتیک‌ها برخی شواهد نشان می‌دهد که پروبیوتیک ساکارومیزس بولاردی (Saccharomyces boulardii) ممکن است به اسهال مربوط به HIV کمک کند، اما فقط طبق دستور پزشک استفاده کنید. آغوز گاوی همچنین برای درمان اسهال در حال مطالعه است.
ویتامین‌ها و مواد معدنی. ویتامین‌های A، D، E، C و B – و همچنین مواد معدنی روی، آهن و سلنیوم – اگر مقادیر کمی از آن‌ها داشته باشید، ممکن است مفید باشد.

مکمل‌هایی که ممکن است خطرناک باشند

مخمر سنت جان. خار مریم که یک داروی متداول در افسردگی است، می‌تواند اثربخشی چندین نوع داروی ضد HIV را بیش از نیمی کاهش دهد.
مکمل‌های سیر. اگرچه خود سیر ممکن است به تقویت سیستم ایمنی بدن کمک کند، اما مکمل‌های سیر ممکن است با برخی از دارو‌های ضد HIV تداخل داشته و توانایی کار آن‌ها را کاهش دهد. گهگاه خوردن سیر در غذا بی‌خطر است.
عصاره برنج مخمر قرمز. بعضی از افراد برای کاهش کلسترول از این ماده استفاده می‌کنند، اما اگر از یک مهار‌کننده پروتئاز یا استاتین استفاده می‌کنید از آن اجتناب کنید.

عملکرد‌های ذهن و بدن

ثابت شده است که روش‌هایی مانند یوگا، مدیتیشن و تای چی استرس را کاهش می‌دهد و همچنین فشار خون و کیفیت زندگی را بهبود می‌بخشد. اگرچه آن‌ها نیاز به مطالعه بیشتر دارند، اما اگر با اچ آی وی / ایدز زندگی می‌کنید این روش‌ها ممکن است مفید باشد.

کنار آمدن و پشتیبانی

دریافت تشخیص هر بیماری تهدید‌کننده زندگی ویرانگر است. پیامد‌های عاطفی، اجتماعی و مالی اچ آی وی / ایدز می‌تواند مقابله با این بیماری را به ویژه دشوار کند – نه تنها برای شما بلکه برای نزدیکان شما.

اما امروزه خدمات و منابع بسیاری در دسترس افراد مبتلا به HIV است. بیشتر کلینیک‌های اچ آی وی / ایدز مددکاران اجتماعی، مشاوران یا پرستارانی دارند که می‌توانند مستقیماً به شما کمک کنند یا شما را با افرادی که می‌توانند در تماس باشند قرار دهند.

خدماتی که ممکن است ارائه دهند.

حمل و نقل را از قرار ملاقات با پزشک ترتیب دهید
در مسکن و مراقبت از کودکان کمک کنید
در زمینه‌های شغلی و حقوقی کمک کنید
در مواقع اضطراری مالی پشتیبانی کنید
داشتن یک سیستم پشتیبانی مهم است. بسیاری از مبتلایان به اچ آی وی / ایدز دریافتند که صحبت با کسی که بیماری خود را می‌فهمد راحتی را فراهم می‌کند.

آماده شدن برای ویزیت پزشکی

اگر فکر می‌کنید ممکن است به عفونت HIV مبتلا باشید، با مراجعه به پزشک خانواده خود این کار را شروع می‌کنید. ممکن است شما به یک متخصص بیماری‌های عفونی ارجاع شوید – که علاوه بر این در زمینه درمان HIV / AIDS متخصص است.