نبود مواد اولیه با کیفیت، بزرگ‎ترین چالش صنعت کفش‌های ماشینی

به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری صداوسیما به نقل از روابط عمومی اتاق اصناف تهران؛ آقای علی اژدرکش، با تاکید بر اینکه باید استاندارد‌ها حفظ شود، افزود: لازم است که کیفیت مواد اولیه را حفظ کنیم، اما وقتی مواد اولیه امروز موجود است و فردا با همان قیمت پیدا نمی‌شود و بعضا با سه برابر افزایش قیمت مواجه می‌شویم، مسلما نمی‌توانیم ارزش افزوده داشته باشیم و کاری که لازم است را روی محصول انجام دهیم. پس به دلیل اینکه کیفیت و تنوع نداریم، قیمت محصول هم غیرقابل کنترل می‌شود.

وی با بیان اینکه این محصول چه در صادرات چه در بازار داخلی نیازمند مواد اولیه مناسب، مرغوب و متنوع فراوان است، ادامه داد: یکی از مشکلات ما این است که مثلا قیمت مواد اولیه که در دنیا یک دلار است، در ایران معادل ۲۵ هزار تومان است؛ اما ما با آن قیمت، مواد را به دست نمی‌آوریم بلکه ۴۰ تا ۴۵ هزار تومان هزینه می‌کنیم. همه این‌ها به صورت زنجیره وار کمک می‌کند که زنجیره قبلی یعنی تولیدکننده تحت فشار زیادی قرار بگیرد.

اژدر کش با بیان اینکه تولیدکننده‌های کشور نیاز به حمایت واقعی دارند، گفت: شاید بیش از ۵۰ درصد آن‌ها در این زمان آسیب‌های جدی دیدند که حتی ممکن است دیگر نتوانند این خسارات را بزودی جبران کنند و به عرصه تولید برگردند.

رئیس کمیسیون اقتصادی اتاق اصناف تهران با تاکید بر اینکه صنعت کفش‌های ماشینی ایران ظرفیت این را دارد که به عنوان یکی از صنایع مطرح و پر مزیت کشور‌های آسیای میانه، کشور‌های حاشیه خلیج فارس که با آن‌ها روابط دوستانه دارد و کشور‌هایی که زبان و فرهنگ مشترکی با ایران دارند را بازار هدف قرار دهد، ادامه داد: این بازار حدود ۲ میلیارد جفت مصرف کفش دارد میتوانیم ۲۵ تا ۳۰ درصد را به خودمان اختصاص دهیم که حدود ۷۰۰ تا ۸۰۰ هزار جفت کفش می‌شود و این تنها مستلزم حمایت از تولیدکنندگان است علاوه بر این صنف ما می‌تواند در بحث مالیات و بیمه و مواد اولیه یکی از صنوف اشتغالزا باشد به طوری که در ازای هر ۱۵۰ میلیون تومان یک شغل ایجاد می‌شود که در صنعت خودرو این نرخ به ۲ میلیارد تومان می‌رسد.

وی گفت: در واقع ما ۱۲ تا ۱۳ برابر صنعت خودرو ایجاد اشتغال داریم. در جامعه‌ای که با نرخ بیکاری بالایی مواجه است به سرمایه گذاری مشوقان نیاز داریم. سرمایه گذاران می‌توانند، ما را به این سمت هدایت کنند و به جای توجه به صنعتی دیگر که نیاز به سرمایه فراوان دارد، در این بخش سرمایه گذاری کنند تا هم مشکل اشتغال حل شود و هم ارزآوری خوبی برای کشور داشته باشد و علاوهبر صادارات و مزایای آن بیمه و مالیات بالا هم پرداخت شود.

اژدرکش با ابراز تاسف درباره فاصله عمیق میان دانشگاه و صنعت تصریح کرد: هر کدام از این بخش‌ها به روش خود نیروی متخصص تربیت می‌کنند. در حالیکه در کشور چین که اقتصاد دوم دنیاست هفت صنعت را انتخاب کردند: فلزات سنگین، اسباببازی، پوشاک، کفش و آیتی که جزو صنایع اصلی است و برای آن‌ها برنامه حمایتی اجرا میکنند در کنارش سایر ارگان‌های مرتبط مثل دانشگاه هم برای تربیت نیروی متخصص مرتبط با صنایع انتخاب شده از سوی دولت تمرکز کرده است.

وی با اعلام اینکه دانشگاه‌های کشور جز در مهندسی صنایع و سیالات و جامدات زیر مجموعه دیگری ندارد، ادامه داد: مثلا خروجی مهندس کفش که حدود ۲۵ رشته مرتبط با آن وجود دارد، نداریم و دانشگاه به صورت پراکنده با اتحادیه‌ها کار میکند که این جوابگوی مشکلات نیست. باید در نگاه آموزش عالی این موضوع مورد توجه قرار گیرد تا نیروی متخصص مورد نیاز صنایع را تربیت کند.

اژدرکش با تاکید بر اینکه این محصول برای صادرات باید در تولید داخلی مسیری رو به جلو داشته باشد و محصولی رقابتی باشد، گفت: در کشور‌های دیگر رقبای قوی و جدی وجود دارد. برای مثال ترکیه و چین که ۷۰ درصد تولید کفش را به خود اختصاص دادهاند و ۵۰ درصد مصرف جهان را تامین میکنند از رقبای جدی ما هستند. ما در مسیر رشد قرار داریم، اما باید در درجه اول محصول رقابتی داشته باشیم تا به صورت جدی به صادرات فکر کنیم.

وی با توجه به سختی‌هایی که در رقابت وجود دارد و حمایت‌هایی که دولت‌های رقیب از صنایع خود می‌کنند، تاکید کرد: باید حمایت کننده‌ای باشد که دست بخش خصوصی را بگیرد. اول با تفاهماتی یک جانبه و چندجانبه، ایجاد تعرفه‌های ترجیحی و ایجاد تبادلات با کشور‌های دیگر به نفع تجار و تولیدکنندگان ایرانی مسیر را هموار سازد. دوم اینکه امروزه با نرخ دلاری که وجود دارد، تولیدکننده برای شرکت در نمایشگاه‌ها و بازدید دو طرفه و ارائه محصولات، اگر بخواهد چهار روز در نمایشگاه حضور داشته باشد؛ باید بالغ بر ۲۰۰ میلیون هزینه کند و این بار سنگینی برای تولیدکننده است که اگر حمایت شوند، می‌توانند هم ارزآوری داشته باشند هم مالیات و بیمه بیشتری پرداخت کنند یعنی این حمایت به خود دولت و حمایت کننده برمیگردد.

رئیس اتحادیه کفش‌های ماشینی تهران با بیان اینکه واردات کفش از سال ۹۷ به کشور ممنوع شده است، گفت: برای رونق تولید داخلی تولیدکننده، دولت و مصرف کننده باید دست به دست هم دهند. مصرف کننده حق دارد تا معادل هزینه‌ای که پرداخت میکند، کالای مورد نظرش را طلب کند؛ اما درخواستی که تولیدکنندگان ما از مصرف کنندگان دارند، این است که پیش فرض کالای ایرانی نا مرغوب است» را کنار بگذارند و اگر دیدند که کالای ایرانی با تفاوت نه چندانی از بعد کیفیت و قیمت در مقایسه با کالای خارجی وجود دارد، همان کالای ایرانی را تهیه کنند. چراکه این چرخه به تولید و اشتغال خودشان و رونق کسب وکار منجر می‌شود. البته هرگز به مصرف کننده نمی‌گوییم که با تفاوت مثلا ۵۰ درصدی بیاید کالای ایرانی بخرد؛ ولی امروزه در مقایسه با دو-سه سال قبل از کیفیت و تنوع خوبی برخورداریم، گرچه هنوز به آنجایی که مد نظر ماست نرسیده ایم.

وی درباره کسب وکار‌های اینترنتی در این حوزه و میزان درآمدشان افزود: آمار دقیقی از این نوع کسب وکار نداریم که این خود یکی دیگر از مشکلات ماست. بار‌ها گفته ایم که کسب وکار‌های اینترنتی هر صنفی باید زیر نظر خودش باشد و به صورت تخصصی نظارت شود؛ اما اکنون ما نه آماری داریم نه کنترلی و نه کمکی به این جریان شده است.
ر

ئیس کمیسیون اقتصادی اتاق اصناف تهران با بیان اینکه بسیاری از افراد برند را با نام تجاری اشتباه می‌گیرند، در صورتی که برند صرفا محصول نیست و قسمتی از مجموعه یک محصول است، تصریح کرد: مانند کیفیت خدمات قبل و بعد از فروش اینکه محصولی را با اسم تجاری برای تولید شروع کنیم، خودش حرکت بزرگی است؛ اما اینکه ما تولید کنیم و از برند خارجی استفاده کنیم اشتباه است. اینجا حمایت مصرف کننده نیاز است که وقتی برند خارجی را میبیند، میداند که تولید داخلی با نامی تقلبی است؛ ولی استقبال می‌کند. ما باید از خودمان شروع کنیم، اسم خودمان را روی محصول بگذاریم. از این طرف به تولیدکننده فشار میآوریم که از هویت و نام خودمان استفاده کند. به هر حال باید با یک اسم تجاری شروع کنیم سرعت کمی‎ داریم؛ ولی در این مسیر هستیم.

اژدرکش درباره تاثیرات همه گیری کرونا بر اصناف بیان کرد: ابتدا که شبکه توزیع کاملا بسته بود و بعد دو ماه کاهش ساعت کاری و در سایر مواقع نیز ۵۰ درصد افت فروش داشتیم. از سویی هم قدرت خرید مردم و هم موارد مصرف مردم کاهش پیدا کرد. این‌ها باعث شد که آسیب جدی بر اکثر صنوف وارد شود که هم توزیع کننده و هم تولیدکننده تحت تاثیر قرار گرفتند.

رئیس اتحادیه کفش‌های ماشینی تهران درباره وعده‌های داده شده به این صنعت گفت: همه حمایت‌ها در حد حرف باقی ماند. همه ادارات و بانک‌ها باز بود و صرفا اصناف را تعطیل کردند. یک مغازه کفاشی که در روز نهایتا پنج مشتری داشته باشد، در مقابل اداراتی که مردم در آن صف میبندد تا چه اندازه در گسترش کرونا موثر است؟ در صورتی که در رستوران‌ها و مترو‌ها پروتکل بهداشتی کمتر رعایت میشد، این اصناف بودند که اجبارا تعطیل می‌شدند. از دولت جدید انتظار داریم که دست اصناف را بگیرند، چون این بخش دیگر رمق ندارد.

وی با تاکید بر مالیات و بیمه گفت: اخیرا رئیس جمهوری محترم هم در این باره صحبت کردند که برنامه کاهش مالیات را به صورت پل‌های در برنامه خواهند داشت؛ اما با وجود این امسال به یک نگاه حمایتی ویژه نیاز داریم. اگر امکان در نظر گرفتن بودجه‌ای برای اعطای وام‌های بلاعوض یا کم بهره و طولانی مدت نیست، حداقل در اخذ بیمه و مالیات و جرایم آن مخصوصا برای صنوف و صنایع که نرخ اشتغال زایی بالایی دارند، مشو‌ها و تخفیفات قابل لمس بگذارند که این چرخه ادامه داشته باشد. در غیر این صورت با افزایش نرخ بیکاری ضرر‌های غیرقابل جبرانی را باید متحمل شویم و برای احیای مجدد یک شغل باید هزینه زیادی کنیم.