بررسی تناسب نداشتن جمعیت بهره‌برداران و شاغلان با ظرفیت‌های کشاورزی

به گزارش سرویس پژوهش خبرگزاری صدا و سیما: تولید محصولات کشاورزی و کاربرد آن‌ها در تولیدات صنعتی از مهمترین ویژگی هایی است که بخش کشاورزی را به عنوان یکی از بخش های مهم تولیدی در اقتصاد هر کشوری معرفی می نماید.

در این بخش اقتصادی، تغییرات کمی و کیفی نیروی انسانی می تواند از عوامل مهم تأثیرگذار محسوب گردد. از جهت تقدم و تأخر زمانی و تاریخی، شیوه های تولید صنعتی بعد از تولید کشاورزی ابداع و اجرا شده است و جوامع بشری قرن ها و هزاره ها تولید کشاورزی را بدون صنعت تجربه کرده اند. تأثیر رشد کشاورزی روی دیگر بخش های اقتصاد به واسطه پیوند‌های مهم بین آن‌ها در به کارگیری عوامل تولید از جمله نیروی کار، خیلی مهم است. بنابراین، بخش کشاورزی در کمک به فرایند رشد و توسعه جوامع در بین بخش های مختلف اقتصاد از جایگاه ویژ‌ه ای برخوردار است.

این بخش می تواند تأمین کننده سهم مهمی از تولید ناخالص داخلی، اشتغال، نیاز‌های غذایی، صادرات غیرنفتی و ... باشد. توسعه بخش کشاورزی پیش شرط و نیاز توسعه اقتصادی کشور است و تا زمانی که موانع توسعه در این بخش برطرف نشود، سایر بخش ها نیز به شکوفایی و توسعه نخواهند یافت.

کشور با داشتن استعداد بالقوه ۳۷ میلیون هکتار از اراضی قابل کشت، ۱۲۰ میلیون واحد دامی، ۸/ ۸۴ میلیون هکتار مراتع، ۳/ ۱۴ میلیون هکتار جنگل و منابع ژنتیکی غنی، حدود ۲۴۲ میلیارد مترمکعب نزولات آسمانی و ۱۰۴ میلیارد مترمکعب منابع آب های سطحی و زیرزمینی قابل دسترس، ۲۷۰۰ کیلومتر مرز دریایی در شمال و جنوب و حدود ۲/ ۴ میلیون بهره بردار، برخورداری از نیروی علمی و کارشناسی قابل توجه در بخش کشاورزی و منابع طبیعی و در نهایت تنوع آب و هوایی می تواند با تلفیق و هماهنگی های لازم و نیز ارتقای بهره وری مناسب از منابعی که اشاره شد یکی از الگو‌های توسعه جامع کشاورزی در منطقه به شمار آید. به رغم استعداد‌های فراوان بخش کشاورزی در کشور، این بخش با چالش های اساسی و تنگنا‌های پرشماری روبرو است که ازجمله آن می توان به عدم تناسب جمعیت بهره برداران و شاغلین با ظرفیت های بخش کشاورزی و مهاجرت از مناطق روستایی اشاره نمود:

متن کامل این مطلب در اینجا قابل دسترس است
پژوهشگر: علی قنبری