تقویم تاریخ؛ از روز جهانی چپ دست‌ها تا انقلاب فرهنگی چین

به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صداوسیما ، مهم‌ترین رویداد‌های تاریخی جهان در چنین روزی (بیست و دوم مرداد) به شرح ذیل است. 


سخنرانی عبیدالله بن زیاد در کوفه علیه امام حسین (ع)
۱۳۸۲ سال پیش در چنین روزی، چهارم محرم سال ۶۱ هجری قمری؛ عبیدالله بن زیاد حاکم ستمکار و ظالم کوفه در مسجد کوفه سخنرانی کرد. عبیدالله در این سخنرانی مردم را در صورت یاری امام حسین علیه السلام نواده پیامبر در سرزمین کربلا تهدید به قتل و اعدام کرد. ابن زیاد فتوای شریح قاضی را مبنی بر مباح بودن خون امام حسین علیه السلام خواند و دستور داد تا همه راه‌های ورودی و خروجی کوفه را ببندند. سپس از منبر به زیر آمد و براى مردم کوفه نیز عطایائى مقرر کرد و دستور داد تا در تمام شهر ندا کنند که مردم براى حرکت به سمت کربلا برای جنگ با نواده پیامبر اسلام آماده باشند.

۱۳ اوت، روز جهانی چپ دست‌ها
۴۵ سال پیش در چنین روزی در سیزدهم اوت ۱۹۷۶؛ نامگذاری یک روز در سال به نام روز جهانی چپ دست‌ها (International Lefthanders Day)، تصویب شد. علت نامگذاری این روز، انتقاد از این است که همه ابزار و امکانات برای راست دست‌ها طراحی شده اند (مانند صندلی راننده در خودروها، کلید‌های اصلی در کنسول‌های بازی، میز‌های پرکردن فرم در بانک‌ها و اداره ها)؛ به گونه‌ای چپ دست‌ها مجبور به استفاده از دست راست خودمی شوند.
همچنین یکی از اهداف نامگذاری این روز، مبارزه با باور‌های خرافاتی درباره چپ دست‌ها است. چپ دستی به معنی گرایش طبیعی افراد در به کارگیری دست چپ برای انجام کار‌های گوناگون بویژه نوشتن است. پژوهش‌های متعدد حاکی از این است که در جوامع گوناگون ۷۰ تا ۹۰ درصد جمعیت دست راست و بقیه چپ دست هستند. تعداد نادری نیز توانایی به کار بردن هر دو دست را دارند.
پژوهشگران دانشگاه آکسفورد به تازگی ژنی را کشف کرده اند که ممکن است عامل بروز چپ دستی در افراد باشد. در میان شخصیت‌های سرشناس در جهان، ارسطو، افلاطون، ماری کوری، چارلی چاپلین، مهاتما گاندی، آلبرت انیشتین، اسحاق نیوتن، پیکاسو، ویلیام شکسپیر و بیل گیتس، چپ دست هستند.


درگذشت فلورانس نایتینگل
۱۱۱ سال پیش در چنین روزی ۱۳ اوت سال ۱۹۱۰ میلادی؛ "فلورانس نایتینگل" (Florence Nightingale) پرستار معروف انگلیسی در سن ۹۰ سالگی درگذشت. فلورانس نایتینگل در ۱۲ مه سال ۱۸۲۰ میلادی در ایتالیا متولد شد، اما همه ایام جوانی را در انگلستان به سر برد. فلورانس از آغاز جوانی کوشش در راه یاری به انسان‌‎ها را بر هر کار دیگری ترجیح می‌‎داد و سرانجام نیز بر آن شد که وجود خود را وقف پرستاری از بیماران کند.
وی مدتی در انگلستان و سایر نقاط اروپا به تحصیل و مطالعه در وضع پرستاران و بیماران پرداخت. سپس با به دست گرفتن ریاست یک بیمارستان به تربیت پرستار مشغول شد، اما جنگ کریمه در دهه ۱۸۵۰ میلادی کار او را نیمه تمام گذاشت. علی‏رغم این که پرستاری از بیماران جنگی کاری طاقت‌‎فرسا بود، ولی خانم نایتینگل در اندک زمانی، به همراه ۳۸ پرستار دیگر، پرستاری از ده هزار سرباز بیمار را برعهده گرفت و با بیست ساعت کار شبانه‌‏روزی توانست میزان مرگ و میر را از ۴۲ درصد به ۲ درصد کاهش دهد.
وی شب‌‎ها چراغ به دست در میدان‌‎های جنگ به دنبال زخمی‌‏ها می‌‎گشت و به همین دلیل او را خاتون فانوس به دست، نام دادند. پس از این جنگ بود که شهرت فلورانس نایتینگل عالم‏گیر شد و مورد تقدیر دولت انگلیس قرار گرفت. با این حال، وی با پول این جایزه، مدرسه پرستاری لندن را بنیان گذاشت و با همت او، نمونه‌‏های دیگری از آن مدرسه در جا‌های دیگر تأسیس شد. هم‏چنین راهنمایی‌‎های نایتینگل در فن پرستاری، بعد‌ها در جنگ‌‎های امریکا و هندوچین بسیار سودمند بود. خانم فلورانس نایتینگل، از پیش‌‏آهنگان تأسیس سازمان صلیب سرخ جهانی نیز به شمار می‏ رود. وی سرانجام در ۱۳ اوت ۱۹۱۰ میلادی در ۹۰ سالگی در اوج شهرت و احترام درگذشت.

تولد آلفرد هیچکاک
۱۲۲ سال پیش در چنین روزی، سیزدهم اوت سال ۱۸۹۹ میلادی؛ «آلفرد هیچکاک» (Hitchcock)، فیلمساز معروف انگلیسی متولد شد. او اولین کارش را در زمینه طراحی، درسال ۱۹۲۰ میلادی ارائه کرد، اما بعد‌ها به کارگردانی فیلم پرداخت از آنجا که اکثریت قریب به اتفاق فیلم‌های او درونمایه‌ای پلیسی و دلهره آور دارد، منتقدان و تحلیلگران سینما، او را استاد دلهره نامیده اند.
از مهمترین آثار هیچکاک می‌توان به «شمال از طریق شمال غربی»، «پرده پاره»، «روح»، «مردی که زیاد می‌دانست» و «سرگیجه» اشاره کرد. وی در سال ۱۹۸۰ میلادی درگذشت.

آغاز انقلاب فرهنگی در چین
۵۶ سال پیش در چنین روزی، ۱۳ آگوست ۱۹۶۶ میلادی؛ انقلاب فرهنگی در رژیم کمونیستی چین به رهبری "مائوتسه تونگْ" آغاز شد. با پیروزی کمونیست‏ها در چین در سال ۱۹۴۹ م، مائو تصمیم به انجام یک انقلاب در درون حزب کمونیست این کشور گرفت.
به زعم مائو، بخشی از جامعه و حزب دچار انحراف شده و نتیجه آن ضربه هولناکی بر مرام مارکسیسم- لنینیسم خواهد زد. مائو در این برنامه از مردم و به ویژه جوانان حزب کمونیست چین خواست که آن دسته از مقامات دولتی و حزبی را که از خط مائو و اندیشه‏‌های او منحرف شده یا در آستانه لغزش بودند، مورد انتقاد، بازجویى و افشاگری قرار دهند. از این‏رو، موج انقلاب فرهنگی از ۱۳ اوت ۱۹۶۶ م آغاز شد. مائو در انجام این حرکت، با اتکا به چند نفر از کادر رهبری چین، به قلع و قمع و تصفیه بسیاری از کادر‌های قدیمی و هم حزبی‏های خود پرداخت و آنهایى که با سیاست‏های اقتصادی و سیاسی وی هماهنگی لازم را نداشتند از کار برکنار نمود. در جریان این انقلاب، تمامی مظاهر غرب و نیز ابنیه‏‌های تاریخی و آثار فرهنگی در معرض تهدید قرار گرفت.
موزه ‏ها ویران گردید، آثار عتیقه به دور انداخته شد و مروجین و مقلدین فرهنگ غرب مورد اهانت و تحقیر واقع شدند. دانشگاه‏ها و مدارس چین در جریان انقلاب فرهنگی که باید آن را ضد فرهنگی خواند تعطیل شدند و بین سه تا پنج سال از عمر جوانان چین به این صورت هدر رفت. هم‏چنین کاهش تولید محصولات کشاورزی و مواد غذایى ناشی از آشفتگی‏های دوران انقلاب فرهنگی، باعث ایجاد قحطی و گرسنگی گردید که در جریان آن بیش از ده میلیون نفر جان خود را از دست دادند. با این همه، انقلاب فرهنگی چین از سوی طرفداران مائو به عنوان سرچشمه مشروعیتْ، مورد ستایش قرار گرفت، ولی از طرف جانشینان او به عنوان علت تمامی شکست‏ها و مشکلات آن رژیم محکوم گردید. انقلاب فرهنگی چین که تا سال ۱۹۶۹ م به مدت بیش از سه سال به طول انجامید باعث شد قدرت بلامنازع چین در دست مائو قرار گیرد و او تا پایان عمر با اقتدار کامل حکومت کند.