چه زمانی محل خواب کودک را جدا کنیم؟

به گزارش خبرنگار سلامت گروه علمی، فرهنگی و هنری خبرگزاری صدا و سیما، زمان جدا کردن اتاق کودک سوالی است که بسیاری از والدین با آن چالش دارند. در صورتی‌که والدین به موقع و با آگاهی محل خواب کودک را جدا کنند در نهایت کودک با محیطی که برای خواب او در نظر گرفته شده سازگار می‌شود.

 برای جدا کردن اتاق خواب کودک به چه مواردی توجه کنیم؟ 

همراهی مادر با کودک
اولین چیزی که برای جدا کردن اتاق کودک از والدین نیاز است، همراهی والدین به‌ویژه مادر است. اما برخی از مادران به دلیل تنبلی یا اقدام به این کار نمی‌کنند یا دیر اقدام می‌کنند. اما والدین باید بدانند هرچیزی هزینه‌ای دارد و سختی‌های شب‌بیداری والدین برای جدا کردن محل خواب کودک هم یکی از آن‌ها است.

خودمختاری کودک
دو مرحله مهم در دو برهه زمانی تولد تا ۲ سالگی و بعد از آن ۲ تا ۴ سالگی وجود دارد. در مرحله اول اعتماد کودک شکل می‌گیرد. به این صورت که والدین همیشه در دسترس هستند و امنیت مناسبی را برای او برقرار می‌کنند. مرحله دوم خودمختاری است. به این ترتیب که کودک احساس می‌کند فضای شخصی خود را دارد. این دو مرحله با زمان جدا خوابیدن کودک پیوند مستقیم دارد و این شیوه‌های تربیتی والدین است که به کودک احساس خودمختاری را می‌دهد.

جدایی قبل از ۶ ماهگی ممنوع!
اصلا توصیه نمی‌شود محل خواب کودک قبل از ۶ ماهگی جدا شود، زیرا او بسیار آسیب‌پذیر است و هنگامی‌که در کنار والدین است به آرامش می‌رسد. از طرفی در سال اول تولد، نگرانی‌هایی در مورد سندرم مرگ ناگهانی شیرخواران وجود دارد مبنی بر این‌که ممکن است کودک دچار مشکل تنفسی شده و نتواند نفس بکشد و همین موضوع موجب مرگش شود. به همین دلیل باید محل خواب او در دید والدین باشد.

ایده‌آل‌ترین زمان برای جدا خوابیدن کودک ۲ سالگی است، اما در همین زمان هم باید به روحیات کودک هم توجه داشت. بعضی بچه‌ها شرایط روانی مناسب‌تری دارند؛ کمتر گریه می‌کنند و هنگام جدا شدن از پدر و مادر راحت‌تر هستند، در مقابل برخی دیگر بد می‌خوابند و گریه‌های بدی دارند. اگر بخواهید این کودکان را زودهنگام و تحت‌فشار جدا کنید نه تنها جدا نمی‌شوند و تولد اجتماعی‌شان اتفاق نمی‌افتد، بلکه احساس ناکام شدن و پس‌زدگی شدن در آن‌ها ایجاد می‌شود.

 بعد از جدا کردن محل خواب کودک به چه مواردی توجه کنیم؟ 

بعد از جدا کردن محل خواب کودک، کنار او نخوابید
برخی والدین در کنار کودکان ۵ تا ۶ ساله خود می‌خوابند که این یک اشکال بزرگ است. گاهی اوقات والدین فضای شخصی به فرزندشان نمی‌دهند و گاهی هم پیش می‌آید که اتاق خواب کودک را تبدیل به محیطی تنبیهی برای او می‌کنند و همین موضوع بچه‌ها را از اتاق‌شان فراری می‌دهد.

به رفتار‌های کودک توجه کنید
اگر درخواست‌های کودک برای خوابیدن در کنار والدین مکرر و ادامه‌دار باشد بدون شک عاملی موجب ناآرامی کودک شده است. انواع ترس، کابوس و... می‌تواند میل کودک به برگشتن به اتاق والدین را بیشتر کند. همچنین تماشای بعضی برنامه‌ها و فیلم‌هایی که برای سن کودکان مناسب نیست، باعث می‌شود هنگام خواب شبانه دچار نگرانی و پریشانی شوند، به همین دلیل والدین باید نسبت به بروز هر نشانه‌ای از سمت کودک هوشیار باشند.

 راهکار‌های جدا کردن اتاق کودک 

در اتاق خواب کودک حضور داشته باشید تا او به خواب برود.
می‌توانید کودک را کنار خود بخوابانید و بعد به اتاقش منتقل کنید.
هنگام خوابیدن کودک در اتاقش به هیچ عنوان کنارش دراز نکشید، بلکه کنار تختش بنشینید و با قصه‌گویی و هر کاری که فکر می‌کنید علاقه دارد، به او کمک کنید تا بخوابد.
اگر از تاریکی می‌ترسد روشنایی لازم را در اتاق فراهم کنید و سعی کنید در طول روز مدام با او به اتاقش بروید و با او بازی کنید.
صبور باشید و با صحبت کردن او را قانع کنید در اتاقش بخوابد.
اگر نیمه‌های شب به اتاق شما آمد او را به اتاقش ببرید و کنار او بنشینید تا بخوابد.
کودک را تشویق کنید و با هر بار خوابیدن در اتاقش به او جایزه بدهید.
در مقابل اصرار کودک به خوابیدن در اتاق شما باید مقاومت کرده و سعی کنید با سرگرمی‌های مختلف او را به اتاقش ببرید.
در نهایت این‌که وقتی تصمیم به جدا کردن محل خواب کودک گرفتید بر تصمیم خود استوار باشید.