حساسیت دوران بلوغ نوجوانان چیست؟

 

با این حال، همین که بچه‌ها به دوره بلوغ نزدیک می‌شوند، خیلی‌ها دست و پاشان را گم می‌کنند، طوری با این پدیده رفتار می‌کنند، انگار بلایی است که دارد بر سر خودشان و فرزند دلبندشان نازل می‌شود و قرار است همه چیز را به هم بریزد.

 

برخی دیگر فوری سرشان را زیر برف فرو می‌برند، خودشان را به نشنیدن، ندیدن و ندانستن می‌زنند. اتفاقاتی که درست دارد جلوی چشمشان می‌افتد، انکار می‌کنند یا می‌گذارند که فرزندشان خودش این مرحله را طی کند، استدلال هم می‌آورند که مگر کسی در مورد این چیز‌ها با ما حرف زد؟! خودمان فهمیدیم و خودمان با آن کنار آمدیم!

 

والدینی هم هستند که شورش را درمی آورند. روی همه چیز حساس می‌شوند، همه چیز را به بلوغ نسبت می‌دهند و خلاصه از هر ۱۰ جمله‌ای که با فرزندشان حرف می‌زنند، هشت مورد به علائم بلوغ و رفتار‌های نوجوان در این دوران و مانند آن مربوط می‌شود.

 

البته، بلوغ برای نوجوان اول از همه و بعد اطرافیان او، دوران حساسی است؛ به خصوص دختران که چون زودتر از پسران علائم بلوغ را تجربه می‌کنند و برخی از این علائم خیلی متفاوت از عادت‌های معمول زندگی آنها است، در معرض آسیب بیشتری نیز هستند.

 

چطور باید با بلوغ کنار آمد؟! چطور باید با دختر‌ها در مورد بلوغ حرف زد؟! چه کسی و در چه زمانی، چه میزانی از اطلاعات را باید به دختر بدهد؟!

 

 

شما به عنوان والدین، چه بخواهید و چه نخواهید، خیلی زود با بلوغ فرزندتان مواجه خواهید شد. قبل از هر چیز، خودتان باید آرام باشید و اطلاعات مناسبی در این زمینه داشته باشید. فقط استرس داشتن یا بسنده کردن به تجربیات شخصی یا حرف‌های این و آن، از شما یک راهنمای مناسب برای فرزندتان نمی‌سازد.

 

استرس و دستپاچه شدن هم کمکی به فرزندتان نمی‌کند و فقط این احساس را به او منتقل می‌کنید که از عهده این موضوع برنمی آیید و در نتیجه او از شما فاصله می‌گیرید. پس، چه به عنوان مادر و چه به عنوان پدر، اگر دختری دارید که طی چند سال آینده، وارد سن بلوغ (معمولا ۱۰ تا ۱۴ سال) می‌شود، از همین حالا اقدامات زیر را انجام دهید:

 

 

بله، فرزند دلبند شما قرار است از کودکی بامزه و بازیگوش به به یک فرد بزرگسال تبدیل شود. شما نمی‌توانید جلوی این فرایند را بگیرید، بلکه باید با بعد تازه‌ای از والد بودن مواجه شده و لذت‌های این دوران را تجربه کنید.

 

 

حواس شما باشد که از منابع معتبر بهره ببرید. بلوغ، غیر از جوش صورت و علامت‌های جسمانی و بداخلاقی، نشانه‌های دیگری هم دارد که با شناخت آن‌ها می‌توانید به فرزندتان به خوبی کمک کنید. از یاد نبرید که آدم‌ها متفاوتند. شاید فرزند شما در همان سنی که شما بالغ شدید یا با همان مدلی که شما بلوغ را تجربه کردید، وارد این دوران نشود. مطالعه و کسب اطلاعات موثق، ضروری هستند.

 

 

همان‌طور که انتظار ندارید از فرزند ۱۵ ساله خود رفتار‌های ۶ سالگی او را ببینید، شما هم نباید با او همان‌طور رفتار کنید که وقتی ۶ ساله بود، رفتار می‌کردید. لازم است مهارت‌های رفتاری و تربیتی تازه‌ای را بیاموزید. بهتر است قبل از این‌که دچار مشکلی شوید، به آن فکر کرده باشید.

 

 

گفته می‌شود که بهتر است مادران با دختران خود درباره بلوغ صحبت کنند. بلوغ، برای دختران پر است از تغییرات جسمانی و روانی که اغلب آنها، به حریم بسیار بسیار خصوصی دختر مربوط می‌شوند.

 

از تغییرات جسمانی در اندام‌ها گرفته تا بالا و پایین شدن خُلق و احساسات ناگهانی و عادت ماهانه، همه و همه بسیار زنانه هستند و در نتیجه بهتر است مادر، در مورد آن‌ها با دخترش صحبت کند، اما چطور و از چه زمانی؟!

 

 

حواس شما به نشانه‌ها باشد، به خصوص در رفتار‌ها و صحبت‌ها. ممکن است فرزند شما خیلی قبل‌تر از آن‌که شما پیش‌بینی کنید، در بیرون از خانه یا در مدرسه یا با تلویزیون و اینترنت، با اطلاعاتی مواجه شود که علامت سوال‌هایی در ذهن او ایجاد کند. در هر سنی که هست، متناسب با سنی که دارد در مورد موضوع با او صحبت کنید.

 

فکر نکنید همین که بگویید «این حرف‌ها برای تو زوده»، یا «بدو برو بخواب نشنوم دیگه از این حرف‌ها بزنی» یا «باشه به موقعش خودت می‌فهمی»، او دیگر در مورد این موضوع فکر یا کنجکاوی نخواهد کرد، بلکه فقط شما را در جریان نخواهد گذاشت.

 

 

هرگز در مورد هیچ یک از موارد مربوط به بلوغ، به فرزندتان دروغ نگویید. لازم نیست همه چیز را از همان اول با همه جزییات بگویید، اما به او دروغ هم نگویید. مثلا اگر در مورد خونریزی ماهانه زنان شنیده و فکر می‌کنید تا ۵-۴ سال دیگر برای خودش اتفاق نخواهد افتاد، نگویید «نه چنین چیزی نیست، حتما خواهر دوستت مشکل دیگه‌ای داره که به تو نگفته.»

 

با این کار، اگر برای خودش قبل از این که شما توضیح دیگری بدهید، واقع شود، حسابی نگران خواهد شد. به علاوه با توضیحات تکمیلی، می‌فهمد که به او دروغ گفته اید و اعتمادش را به حرف‌های شما از دست خواهد داد.

 

 

 

از سخت‌ترین قسمت‌هایی که باید برای دختران توضیح بدهید، بدون این که نگران شود و بترسد یا احساس بدی به او دست بدهد، عادت ماهانه است، اما سختی آن نباید باعث شود که از آن فرار کنید. فکر کنید فرزندتان قبل از این که با او حرف بزنید، از راه دوستانش اطلاعات غلطی در این باره بگیرد یا این که برای خودش واقع شود، چه حالی خواهد داشت؟! پس، کم کم او را آماده کنید.

 

 

در مورد ساختمان بدن یک زن، با او حرف بزنید. بگویید که او هم مثل شما روزی مادر می‌شود و بدنش از حالا که دارد بالغ می‌شود، خودش را برای آن زمان آماده می‌کند؛ مثل یک جور تمرین ماهیانه، تا وقتی که واقعا مادر می‌شود، بسته به سنی که دارد و میزان اطلاعاتی که دارد، می‌توانید این توضیح را مفصل‌تر ارائه دهید.

 

 

خیلی وقت‌ها دردها، اعصاب خردی‌های بی دلیل و نشانه‌هایی مثل تورم قسمت‌هایی از بدن، از خود عادت ماهانه ناراحتی‌های بیشتری به همراه می‌آورند. درباره این موارد با فرزندتان صحبت کنید تا اگر واقع شد، بداند که طبیعی است و نگران نشود.

 

 

 

 

اگر خیلی نزدیک به بلوغ است یا به تازگی عادت ماهانه را تجربه کرده، او را راهنمایی کنید که همیشه لباس زیر تمیز و خوراکی‌هایی که او را آرام می‌کنند، مثل شیرینی یا مسکن ملایم همراه داشته باشد تا خیالش راحت باشد.

 

 

 

یادتان باشد شما به عادت ماهانه عادت دارید و همه چیز برایتان واضح است، اما دخترتان در مورد کوچکترین مورد هم آموزش لازم دارد.

 

 

اجازه بدهید فرزندتان بداند که شما در این دوران چه مسائلی دارید. این یک موضوع دختران - زنانه است و می‌توانید در این مورد درد دل کنید.

 

 

درست است که مرد‌ها عادت ماهانه ندارند، اما همسر شما در این مورد می‌داند. پس لازم نیست قایم موشک بازی دربیاورید. پدر هم محرم دختر شما است و می‌تواند در مواقعی کمک کننده باشد، مثلا وقتی دختران کلافه و عصبی می‌شود، به او محبت بیشتری کند یا این که اگر شما نباشید و به مراقبت یا اقدام درمانی نیاز داشته باشد، از او حمایت کند.

 

به علاوه، دختران قرار است یاد بگیرند با پدیده‌ای طبیعی مواجه است که نشانه سلامت بدن او است، نه اینکه خجالت بکشد و دائم معذب باشد که کسی متوجه نشود.

 

 

چه در خانواده‌های تک والد که پدر تنها سرپرست خانواده است و چه در خانواده‌هایی که مادر هم حضور دارد، نقش پدر در بلوغ دختران جدی است.

 

 

در خانواده‌های تک‌والدی که پدر به تنهایی باید دختر خود را بزرگ کند، چه؟! در این موارد، البته برای پدر، توضیح بلوغ سخت خواهد بود. حتی اگر پدر از عهده این کار هم بربیاید، شاید دختر نتواند در مورد همه جزییات با او صحبت کند یا درد دل کند و راهنمایی بخواهد.

 

بهترین حالت این است که از قبل، دختر با یکی از زنان نزدیک، ارتباط خوبی برقرار کرده باشد، مثلا با مادر بزرگ، خاله، عمه یا همسر یکی از دوستان نزدیک پدرش. پس، از همین حالا به فکر یک رابطه صمیمی و نزدیک، بین دختر و یکی از خانم‌های اطراف که حسابی به او اعتماد دارید، باشید.

 

 

همه این صحبت‌ها به آن معنا نیست که پدر‌ها در دوران بلوغ دخترشان سهمی ندارند و قرار است عرصه را برای مادر و دختر خالی کنند. دختران در این سن بسیار نیازمند توجه هستند. آنها درباره ظاهر خود حساس می‌شوند و مدام نگرانند که زشت و غیر جذاب باشند. لازم است که پدران از دختران خود تعریف کنند و نشان بدهند که به او افتخار می‌کنند.

 

اشتباه برخی والدین این است که فکر می‌کنند اگر وارد چنین مقولاتی شوند، روی دخترشان باز می‌شود یا مثلا به بیراهه می‌رود. در صورتی که بر عکس، دختری که با تعریف‌های پدری که به او اعتماد دارد، سیراب است و احساس ارزشمندی می‌کند، جای دیگری به دنبال تأمین نیاز خود به تعریف و تمجید نمی‌گردد و آن‌قدر برای خودش ارزش قائل می‌شود که از خود به خوبی مراقبت کند.