پخش زنده
امروز: -
عاشقانه روز بیست و هشتم ماه ضیافت خدا
دعای روز بیست و هشتم ماه مبارک رمضان را به همراه شرح آن در این بسته قرائت کنید.
به گزارش خبرگزاری صداوسیما، مرکز اصفهان؛ ماه مبارک رمضان فرصت طلایی است تا از برکت سفره الهی بهره ببریم، برکتی که بندگان هر روز می‌توانند با خواندن دعا از آن استفاده ببرند.
همراه با شما دعای بیست و هشتمین روز از ماه مبارک رمضان را می‌خوانیم:
بسم الله الرحمن الرحیم
«اللهُمَّ وَفِّرْ حَظّى فیهِ مِنَ النَّوافِلِ، وَاکْرِمْنى فیهِ بِاحْضارِ الْمَسآئِلِ، وَقَرِّبْ فیهِ وَسیلَتى الَیْکَ مِنْ بَیْنِ الْوَسآئِلِ، یا مَنْ لا یَشْغَلُهُ الْحاحُ الْمُلِحّینَ؛ خدایا در این ماه بهره ام را از نافله ها فراوان گردان و با برآوردن خواسته هایم گرامیم دار، و از میان وسائل، وسیله تقرّبم به درگاهت را به من نزدیک گردان اى که پافشارى اصرار کنندگان.»
توفیق بهره‌مندی از نوافل
در فراز آغازین دعای روز بیست و هشتم ماه مبارک رمضان می‌خوانیم: «اللهُمَّ وَفِّرْ حَظّى فیهِ مِنَ النَّوافِلِ؛ خدایا در این ماه بهره ام را از نافلهها فراوان گردان»
بدون شک، انسان حالات مختلف و متفاوتى دارد و در هر یک از این حالات باید موافق آن گام بردارد تا به نتیجه مطلوب برسد. گاه فکر انسان آرام و روح او پرنشاط است و عوامل اشتغال فکرى وجود ندارد و جسم و روحش آماده براى عبادت و اطاعت و بندگى خداست. در این هنگام این فرصت طلایى را باید غنیمت شمرد و علاوه بر واجبات به مستحبات نیز با حضور قلب پرداخت.
در حدیثى از پیغمبر اکرم صلى الله علیه و آله در کافى مى خوانیم: «إِنَّ لِلْقُلُوبِ إِقْبَالًا وَإِدْبَاراً فَإِذَا أَقْبَلَتْ فَتَنَفَّلُوا وَإِذَا أَدْبَرَتْ فَعَلَیْکُمْ بِالْفَرِیضَةِ؛ براى قلب انسان اقبال و ادبار (رویکرد و رویگردانى) است هنگامى که اقبال کند به سراغ نوافل (نیز) بروید و به هنگام ادبار به واجبات قناعت کنید».
مستحبات بی ارزش
امام علی علیه السلام در گفتاری حکیمانه مى فرماید: «کارهاى مستحب اگر به واجبات زیان برساند موجب قرب به خدا نمى شود.
روشن‌ترین تفسیرى که براى این گفتار حکیمانه امام علیه السلام به نظر مى رسد این است که هرگاه کارهاى مستحب ضررى به واجبات بزند ارزش آن کاسته مى شود و ثواب آن کم مى گردد، مثل اینکه کسى از سر شب تا بعد از نیمه شب مشغول عزادارى باشد ولى خواب بماند و نماز صبح او قضا شود.
کرامت الهی؛ در سایۀ سعی و تلاش عمومی
در فراز دوم از این دعای نورانی می‌خوانیم: «وَاکْرِمْنى فیهِ بِاحْضارِ الْمَسآئِلِ؛ و با برآوردن خواسته هایم گرامیم دار.»
یکى از بزرگترین مواهب خدا است که به انسان کرامت فرموده و او را شایسته «تکلیف و مسئولیت» قرار داده است. لیکن «آزمایش و تکلیف» بدون «آگاهى» ممکن نیست، که اشاره به ابزار شناخت و چشم و گوش است که در اختیار انسانها قرار گرفته است.
حال در این بین اسلام با ترویج فرهنگ تولید و کار و سعی و تلاش، و ارزش گذارى معنوى بر فعالیت هاى تولیدى، زیرساخت هاى فکرى بشر را در موضوع کار و تولید، چنان اوج داد که «کار و تولید» در ردیف یکى از عبادتها قرار گرفت و کرامت و مقام انسان نزد خداوند به آن گره خورد، و تلاش جهت تولید و کار، به مثابه جهاد در راه خداوند قلمداد شد؛ لذا مفهوم صحیح دعا و طلب استجابت خواسته‌ها این است که ما منتهاى تلاش و کوشش خود را انجام دهیم، و آنچه را از توان ما بیرون است به لطف خدا بسپاریم، و با دعا حلّ مشکل را از او بخواهیم.
نزدیک‌ترین وسیله «تقرب الی الله» چیست؟
در فراز سوم از دعای روز بیست و هشتم ماه رمضان آمده است؛ «وَقَرِّبْ فیهِ وَسیلَتى الَیْکَ مِنْ بَیْنِ الْوَسآئِلِ؛ و از میان وسائل، وسیله تقرّبم به درگاهت را به من نزدیک گردان.»
«وسیله» در دعای فوق معنى بسیار وسیعى دارد و هر کار و هر چیزى را که باعث نزدیک شدن به پیشگاه مقدس پروردگار مى شود شامل مى گردد که مهمترین آن‌ها ایمان به خدا و پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) و جهاد و عبادات همچون نماز و زکات و روزه و زیارت خانه خدا و همچنین صله رحم و انفاق در راه خدا اعم از انفاق هاى پنهانى و آشکار و همچنین هر کار نیک و خیر است.
همراه با شما دعای بیست و هشتمین روز از ماه مبارک رمضان را می‌خوانیم:
بسم الله الرحمن الرحیم
«اللهُمَّ وَفِّرْ حَظّى فیهِ مِنَ النَّوافِلِ، وَاکْرِمْنى فیهِ بِاحْضارِ الْمَسآئِلِ، وَقَرِّبْ فیهِ وَسیلَتى الَیْکَ مِنْ بَیْنِ الْوَسآئِلِ، یا مَنْ لا یَشْغَلُهُ الْحاحُ الْمُلِحّینَ؛ خدایا در این ماه بهره ام را از نافله ها فراوان گردان و با برآوردن خواسته هایم گرامیم دار، و از میان وسائل، وسیله تقرّبم به درگاهت را به من نزدیک گردان اى که پافشارى اصرار کنندگان.»
توفیق بهره‌مندی از نوافل
در فراز آغازین دعای روز بیست و هشتم ماه مبارک رمضان می‌خوانیم: «اللهُمَّ وَفِّرْ حَظّى فیهِ مِنَ النَّوافِلِ؛ خدایا در این ماه بهره ام را از نافلهها فراوان گردان»
بدون شک، انسان حالات مختلف و متفاوتى دارد و در هر یک از این حالات باید موافق آن گام بردارد تا به نتیجه مطلوب برسد. گاه فکر انسان آرام و روح او پرنشاط است و عوامل اشتغال فکرى وجود ندارد و جسم و روحش آماده براى عبادت و اطاعت و بندگى خداست. در این هنگام این فرصت طلایى را باید غنیمت شمرد و علاوه بر واجبات به مستحبات نیز با حضور قلب پرداخت.
در حدیثى از پیغمبر اکرم صلى الله علیه و آله در کافى مى خوانیم: «إِنَّ لِلْقُلُوبِ إِقْبَالًا وَإِدْبَاراً فَإِذَا أَقْبَلَتْ فَتَنَفَّلُوا وَإِذَا أَدْبَرَتْ فَعَلَیْکُمْ بِالْفَرِیضَةِ؛ براى قلب انسان اقبال و ادبار (رویکرد و رویگردانى) است هنگامى که اقبال کند به سراغ نوافل (نیز) بروید و به هنگام ادبار به واجبات قناعت کنید».
مستحبات بی ارزش
امام علی علیه السلام در گفتاری حکیمانه مى فرماید: «کارهاى مستحب اگر به واجبات زیان برساند موجب قرب به خدا نمى شود.
روشن‌ترین تفسیرى که براى این گفتار حکیمانه امام علیه السلام به نظر مى رسد این است که هرگاه کارهاى مستحب ضررى به واجبات بزند ارزش آن کاسته مى شود و ثواب آن کم مى گردد، مثل اینکه کسى از سر شب تا بعد از نیمه شب مشغول عزادارى باشد ولى خواب بماند و نماز صبح او قضا شود.
کرامت الهی؛ در سایۀ سعی و تلاش عمومی
در فراز دوم از این دعای نورانی می‌خوانیم: «وَاکْرِمْنى فیهِ بِاحْضارِ الْمَسآئِلِ؛ و با برآوردن خواسته هایم گرامیم دار.»
یکى از بزرگترین مواهب خدا است که به انسان کرامت فرموده و او را شایسته «تکلیف و مسئولیت» قرار داده است. لیکن «آزمایش و تکلیف» بدون «آگاهى» ممکن نیست، که اشاره به ابزار شناخت و چشم و گوش است که در اختیار انسانها قرار گرفته است.
حال در این بین اسلام با ترویج فرهنگ تولید و کار و سعی و تلاش، و ارزش گذارى معنوى بر فعالیت هاى تولیدى، زیرساخت هاى فکرى بشر را در موضوع کار و تولید، چنان اوج داد که «کار و تولید» در ردیف یکى از عبادتها قرار گرفت و کرامت و مقام انسان نزد خداوند به آن گره خورد، و تلاش جهت تولید و کار، به مثابه جهاد در راه خداوند قلمداد شد؛ لذا مفهوم صحیح دعا و طلب استجابت خواسته‌ها این است که ما منتهاى تلاش و کوشش خود را انجام دهیم، و آنچه را از توان ما بیرون است به لطف خدا بسپاریم، و با دعا حلّ مشکل را از او بخواهیم.
نزدیک‌ترین وسیله «تقرب الی الله» چیست؟
در فراز سوم از دعای روز بیست و هشتم ماه رمضان آمده است؛ «وَقَرِّبْ فیهِ وَسیلَتى الَیْکَ مِنْ بَیْنِ الْوَسآئِلِ؛ و از میان وسائل، وسیله تقرّبم به درگاهت را به من نزدیک گردان.»
«وسیله» در دعای فوق معنى بسیار وسیعى دارد و هر کار و هر چیزى را که باعث نزدیک شدن به پیشگاه مقدس پروردگار مى شود شامل مى گردد که مهمترین آن‌ها ایمان به خدا و پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) و جهاد و عبادات همچون نماز و زکات و روزه و زیارت خانه خدا و همچنین صله رحم و انفاق در راه خدا اعم از انفاق هاى پنهانى و آشکار و همچنین هر کار نیک و خیر است.
نظر شما