به گزارش
خبرگزاری صداوسیما، مرکز اصفهان؛ ماه مبارک رمضان فرصت طلایی است تا از برکت سفره الهی بهره ببریم، برکتی که بندگان هر روز میتوانند با خواندن دعا از آن استفاده ببرند.
همراه با شما دعای بیست و ششمین روز از ماه مبارک رمضان را میخوانیم:
بسم الله الرحمن الرحیماللهمّ اجْعَل سَعْیی فیهِ مَشْکوراً وذَنْبی فیهِ مَغْفوراً وعَملی فیهِ مَقْبولاً وعَیبی فیهِ مَسْتوراً یا أسْمَعِ السّامعین. خدایا قرار بده کوشش مرا در این ماه قدردانی شده و گناه مرا در این ماه آمرزیده و کردارم را در آن مورد قبول و عیب مرا در آن پوشیده،ای شنواترین شنوایان.
رمضان؛ مسیر وصال به سعی مشکوردر فراز آغازین دعای روز بیست و ششم ماه مبارک رمضان میخوانیم: خدایا در این ماه تلاشم را مورد سپاس قرار ده»
بی تردید بهترین وسیلهاى که بندگان با آن به درگاه خدا به ویژه در ایام ماه مبارک رمضان تقرب مىجویند ایمان به خدا، برپا داشتن نماز، روزه ماه رمضان، صله رحم، انفاق و بخشش در راه خدا در نهان و آشکار، و تمام اعمال نیکى است که انسان را از سقوط و پستى نجات مىدهد.
در حدیثى از «امام صادق» (ع) میخوانیم: «.. درهاى آسمان در ماه رمضان گشوده است، و شیاطین در غل و زنجیرند، و اعمال مؤمنین مقبول است و چه ماه خوبى است ماه رمضان»؟!
بدیهی است استفاده از تعبیر (مشکورا) در این فراز قرآنی و یا دعای روز بیست و ششم ماه رمضان، از این که بگوید پاداششان بهشت است بسیار جامع¬تر و والاتر است، چرا که تشکر و قدردانى هر کس به اندازه شخصیت و سعه وجودى او است، نه به اندازه عملى که انجام گرفته است، و روى این حساب تشکر و قدردانى خدا متناسب با ذات بى پایان او است انواع نعمتهاى مادى و معنوى و هر آنچه در تصور ما بگنجد و نگنجد در آن جمع است.
رمضان؛ هنگامه آمرزش گناهان و مغفرت الهیدر فراز دوم از این دعای نورانی میخوانیم: «گناه مرا در این ماه بیامرز».
در تبیین این فراز نورانی باید گفت برنامه تربیتى روزه به گونهای است که جسم و جان آدمى را از آلودگى گناه شستشو می¬دهد در این زمینه امام باقر علیه السلام به جابر مىفرمایند: «اى جابر کسى که ماه رمضان را درک کند و روزهایش را روزه بگیرد و شبهایش را در حالى که مشغول ذکر است بگذراند از گناهانش خارج مىشود مانند روزى که مادرش او را به دنیا آورده»
البته باید دانست روح روزه، تقواست اگر بعد از ماه رمضان تقوا و خداترسى فرد روزه دار بیشتر شد این روزه مورد قبول واقع شده و الا فقط تکلیف از گردنش ساقط شد.
تفاوت صحت و قبولی اعمالدر فراز سوم دعا میخوانیم: «عمل مرا در این روز مورد قبول قرار بده»
بسیارى از بزرگان در کتب فقهى این مطلب را یادآور شدهاند که شرایط صحت عمل با شرایط قبول متفاوت است. عمل صحیح عملى است که جامع تمام شرایط و اجزا و خالى از موانع باشد؛ ولى گاه این عمل، با اعمال دیگرى پیش و پس از آن یا صفات ناشایستهاى همراه مىگردد که مانع قبولى آن در درگاه خداوند مىشود.
مثلًا در روایات آمده است که کسى که شرب خمر کند اعمال او تا چهل روزپذیرفته نمىشود؛ و یا در حدیث دیگرى مىخوانیم: کسى که به پدر و مادرش نگاه غضبآلود کند خدا نماز او را قبول نمىکند، همچنین در مورد خوردن غذاى حرام یا شبههناک.
بنابراین اعمالى مقبول درگاه خداوند واقع مىشود که توأم با تقوا باشد و بىتقوایان ممکن است عمل صحیحى انجام دهند و اسقاط تکلیفى شود؛ اما عمل آنها بىارزش و فاقد پاداش عظیم و فلسفه و روح عمل باشد.