در مکتب نهج البلاغه
شمشیر دنیا ؛ شمشیر آخرت
خطبه ۱۲۴ از کتاب ارزشمند نهج البلاغه را در این مطلب وب گردی دنبال کنید.
به گزارش وب گردی خبرگزاری صداوسیما؛ در این مطلب وب گردی قصد داریم، خطبه شماره ۱۲۴ از کتاب ارزشمند نهج البلاغه با ترجمه محمد دشتی را مرور نماییم، ضمنا صوت خوانش خطبه و ترجمه آن ضمیمه شده است.
حضرت علي عليه السلام در سال ۳۷. هجرى در جنگ صفین براى تشویق یاران به جهاد فرمودند:
۱. آموزش نظامى (تاکتیک هاى رزم انفرادى)زره پوشیدهها را در پیشاپیش لشکر قرار دهید، و آنها که کلاه خود ندارند، در پشت سر قرار گیرند، دندانها را در نبرد روى هم بفشارید، که تأثیر ضربت شمشیر را بر سر کمتر مى کند، در برابر نیزه هاى دشمن، پیچ و خم به خود دهید که نیزهها را مى لغزاند و کمتر به هدف اصابت مى کند، چشمها را فرو خوابانید، که بر دلیرى شما مى افزاید و دل را آرام مى کند، صداها را آهسته و خاموش سازید که سستى را مى زداید. پرچم لشکر را بالا دارید و پیرامون آن را خالى مگذارید و جز به دست دلاوران و مدافعان سر سخت خود نسپارید، زیرا آنان که در حوادث سخت ایستادگى مى کنند، از پرچم هاى خود بهتر پاسدارى مى نمایند و آن را در دل لشکر نگاه مى دارند و از هر سو، از پیش و پس و اطراف، مراقب آن مى باشند، نه از آن عقب مى مانند که تسلیم دشمن کنند و نه از آن پیشى مى گیرند که تنها رهایش سازند. هر کس باید برابر حریف خود بایستد و کار او را بسازد و به یارى برادر خود نیز بشتابد و مبارزه با حریف خود را به برادر مسلمان خود وامگذارد که او در برابر دو حریف، قرار گیرد، حریف خود، و حریف برادرش.
۲. آموزش معنوى سربازان
به خدا سوگند اگر از شمشیر دنیا فرار کنید از شمشیر آخرت سالم نمى مانید، شما بزرگان عرب و شرافتمندان برجسته اید، در فرار از جنگ، خشم و غضب الهى و ذلّت همیشگى و ننگ جاویدان قرار دارد، فرار کننده بر عمر خود نمى افزاید و بین خود و روز مرگش مانعى ایجاد نخواهد کرد. کیست که شتابان و با نشاط با جهاد خویش به سوى خدا حرکت کند چونان تشنه کامى که به سوى آب مى رود بهشت در سایه نیزه هاى دلاوران است، امروز در هنگامه نبرد آنچه در دلها و سر زبان هاست آشکار مى شود. به خدا سوگند که من به دیدار شامیان در میدان نبرد شیفته ترم تا آنان بر بازگشت به خانه هاشان که انتظار آن را مى کشند. بار خدایا اگر شامیان از حق روى گرداندند جمعشان را پراکنده و در میانشان اختلاف و تفرقه بیفکن، و آنان را براى خطاکاریشان به هلاکت رسان.
۳. ضرورت جنگ بى امان براى شکست شامیان
همانا شامیان، بدون ضربت نیزه هایى پیاپى هرگز از جاى خود خارج نشوند، ضرباتى که بدنهایشان را سوراخ نماید، چنانکه وزش باد از این سو فرو شده بدان سو در آید، ضربتى که کاسه سر را بپراکند، و استخوانهاى بدن را خرد و بازوها و پاها را قطع و به اطراف پخش کند آنان دست بر نمى دارند تا آنگاه که دسته هاى لشکر پیاپى بر آنان حمله کنند و آنها را تیرباران نمایند و سواران ما هجوم آورند و صف هایشان را درهم شکنند و لشکرهاى عظیم، پشت سر لشکرهاى انبوه، آنها را تا شهرهایشان عقب برانند و تا اسب ها، سرزمینشان را که روى در روى یکدیگر قرار دارد و اطراف چراگاهایشان و راه هاى آنان را، زیر سم بکوبند.
۱۲۴- و من کلام له (علیه السلام) فی حث أصحابه على القتال:
فَقَدِّمُوا الدَّارِعَ وَ أَخِّرُوا الْحَاسِرَ وَ عَضُّوا عَلَى الْأَضْرَاسِ فَإِنَّهُ أَنْبَى لِلسُّیُوفِ عَنِ الْهَامِ وَ الْتَوُوا فِی أَطْرَافِ الرِّمَاحِ فَإِنَّهُ أَمْوَرُ لِلْأَسِنَّةِ وَ غُضُّوا الْأَبْصَارَ فَإِنَّهُ أَرْبَطُ لِلْجَأْشِ وَ أَسْکَنُ لِلْقُلُوبِ وَ أَمِیتُوا الْأَصْوَاتَ فَإِنَّهُ أَطْرَدُ لِلْفَشَلِ وَ رَایَتَکُمْ فَلَا تُمِیلُوهَا وَ لَا تُخِلُّوهَا وَ لَا تَجْعَلُوهَا إِلَّا بِأَیْدِی شُجْعَانِکُمْ وَ الْمَانِعِینَ الذِّمَارَ مِنْکُمْ فَإِنَّ الصَّابِرِینَ عَلَى نُزُولِ الْحَقَائِقِ هُمُ الَّذِینَ یَحُفُّونَ بِرَایَاتِهِمْ وَ یَکْتَنِفُونَهَا حِفَافَیْهَا وَ وَرَاءَهَا وَ أَمَامَهَا لَا یَتَأَخَّرُونَ عَنْهَا فَیُسْلِمُوهَا وَ لَا یَتَقَدَّمُونَ عَلَیْهَا فَیُفْرِدُوهَا أَجْزَأَ امْرُؤٌ قِرْنَهُ وَ آسَى أَخَاهُ بِنَفْسِهِ وَ لَمْ یَکِلْ قِرْنَهُ إِلَى أَخِیهِ فَیَجْتَمِعَ عَلَیْهِ قِرْنُهُ وَ قِرْنُ أَخِیهِ وَ ایْمُ اللَّهِ لَئِنْ فَرَرْتُمْ مِنْ سَیْفِ الْعَاجِلَةِ لَا تَسْلَمُوا مِنْ سَیْفِ الْآخِرَةِ وَ أَنْتُمْ لَهَامِیمُ الْعَرَبِ وَ السَّنَامُ الْأَعْظَمُ إِنَّ فِی الْفِرَارِ مَوْجِدَةَ اللَّهِ وَ الذُّلَّ اللَّازِمَ وَ الْعَارَ الْبَاقِیَ وَ إِنَّ الْفَارَّ لَغَیْرُ مَزِیدٍ فِی عُمُرِهِ وَ لَا مَحْجُوزٍ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ یَوْمِهِ مَنِ الرَّائِحُ إِلَى اللَّهِ کَالظَّمْآنِ یَرِدُ الْمَاءَ الْجَنَّةُ تَحْتَ أَطْرَافِ الْعَوَالِی الْیَوْمَ تُبْلَى الْأَخْبَارُ وَ اللَّهِ لَأَنَا أَشْوَقُ إِلَى لِقَائِهِمْ مِنْهُمْ إِلَى دِیَارِهِمْ اللَّهُمَّ فَإِنْ رَدُّوا الْحَقَّ فَافْضُضْ جَمَاعَتَهُمْ وَ شَتِّتْ کَلِمَتَهُمْ وَ أَبْسِلْهُمْ بِخَطَایَاهُمْ إِنَّهُمْ لَنْ یَزُولُوا عَنْ مَوَاقِفِهِمْ دُونَ طَعْنٍ دِرَاکٍ یَخْرُجُ مِنْهُمُ النَّسِیمُ وَ ضَرْبٍ یَفْلِقُ الْهَامَ وَ یُطِیحُ الْعِظَامَ وَ یُنْدِرُ السَّوَاعِدَ وَ الْأَقْدَامَ وَ حَتَّى یُرْمَوْا بِالْمَنَاسِرِ تَتْبَعُهَا الْمَنَاسِرُ وَ یُرْجَمُوا بِالْکَتَائِبِ تَقْفُوهَا الْحَلَائِبُ وَ حَتَّى یُجَرَّ بِبِلَادِهِمُ الْخَمِیسُ یَتْلُوهُ الْخَمِیسُ وَ حَتَّى تَدْعَقَ الْخُیُولُ فِی نَوَاحِرِ أَرْضِهِمْ وَ بِأَعْنَانِ مَسَارِبِهِمْ وَ مَسَارِحِهِمْ.
قال السید الشریف: أقول الدعق الدق أی تدق الخیول بحوافرها أرضهم و نواحر أرضهم متقابلاتها، و یقال منازل بنی فلان تتناحر أی تتقابل.