عاشقانه روز یازدهم ماه ضیافت خدا

به گزارش خبرگزاری صداوسیما، مرکز اصفهان؛ ماه مبارک رمضان فرصت طلایی است تا از برکت سفره الهی بهره ببریم، برکتی که بندگان هر روز می‌توانند با خواندن دعا از آن استفاده ببرند.

همراه با شما دعای یازدهمین روز از ماه مبارک رمضان را می‌خوانیم:
بسم الله الرحمن الرحیم
«اَللّهُمَّ حَبِّبْ اِلَیَّ فیهِ الْاِحْسانَ وَکَرِّهْ اِلَیَّ فیهِ الْفُسُوقَ وَالْعِصْیانَ وَحَرِّمْ عَلَیَّ فیهِ السَّخَطَ وَالنّیرانَ بِعَوْنِکَ یا غِیاثَ الْمُسْتَغیثینَ»
«خدایا دوست گردان نزد من در این ماه احسان و نیکی را و ناخوش‌دار در پیش من در این روز فسق و نافرمانی و گناه را و حرام گردان در این روز بر من خشم کیفربار و آتش (سوزان) را به کمک خودت،‌ای فریاد رس فریادخواهان».

احسان و نیکوکاری
براساس آیات و روایات هر عمل نیکویی را که انسان انجام می‌دهد از آن به احسان و نیکوکاری تعبیر می‌شود که دو قسم دارد: (۱) احسان در راه رضای خدا (۲) احسان برای ریا و جلب توجه مردم

منظور از حبب الی فیه الاحسان چیست؟
همان‌طور که در قرآن آمده است ”إنَّ اللهَ یُحِبُ المُحسنین” (بقره، ۱۹۵) یعنی ”به درستی که خداوند احسان کنندگان را دوست دارد” که با توجه به این آیه انسان برای اینکه محبوب پروردگار خویش گردد از خدای خویش می‌خواهد که احسان و نیکوکاری را محبوب او گرداند که ما نیز در این روز از خداوند می‌خواهیم که حب احسان و نیکوکاری در راه رضایش را نصیب ما گرداند.

فسوق و العصیان چیست؟
هرگاه انسان عملی را بر خلاف دستورات الهی انجام دهد می‌گویند او عصیان پروردگار خویش را کرده یعنی از دستور پروردگار خویش سرپیچی کرده که اگر انسان به این معصیت پروردگار اصرار ورزیده و ادامه دهد آنگاه است که او را فاسق نامند چرا که او دائماً به معصیت ذات اقدس الهی مشغول بوده است.

نتیجه دوری از فسق و معصیت الهی
پرهیز از هر گونه گناه اعم از ترک واجب و فعل معصیت‏ از جمله مراحل شکل گیری تقوا به شمار می‌آید؛ لذا دورى‏ از معصیت به مقتضاى آیه‏ «لَئِنْ شَکَرْتُمْ لَأَزِیدَنَّکُمْ»]سبب فزونى نعمتهاى مادى و معنوى، دنیوى و اخروى است و مى‏دانیم شکر حقیقى آن است که انسان نعمتهاى خدا را در مسیر طاعت به کار گیرد و هرگز از آن‌ها در جهت نافرمانى گناه‏، بهره نبرد
اینگونه است که هر قدر پاکى قلب و روح و پرهیزگارى انسان و دورى‏ او از ظلم و ستم و گناه‏ بیشتر باشد درجه قبولى عبادات و اعمال آن در پیشگاه خداوند عالی‌تر مقبول خواهد بود؛ زیرا ارزش هر عملى به ارزش آورنده آن عمل و روحیّات او بستگى دارد.

دوری از تعلقات دنیوی؛ برات رهایی از آتش دوزخ
در فراز سوم از این دعای شریف می‌خوانیم: و خشم و دوزخت را بر من حرام گردان» این عبارت گویاى این حقیقت است که همانا برای نجات و رهائى از آتش دوزخ‏، غضب و خشم‏ الهى باید از اسارتهاى دنیوى که مقدمه‏اى براى رهائى از اسارتهاى اخروى و در آتش گرفتار شدن است، رهایی یابیم، به عبارت دیگر رهائى از آتش دوزخ نمایانگر رهیدن از چنگال گناه و هوى و هوس و شیطان و خرافات و آداب و رسوم غلط و ظلم و بیداد و استکبار است.