پخش زنده
امروز: -
۴۱ سال پیش در چنین روزی ،
درگذشت سهراب سپهری ، شاعر و نقاش معاصر ایرانی
۴۱ سال پیش درچنین روزی، اول اردیبهشت سال ۱۳۵۹ هجری شمسی؛ «سهراب سپهری»، شاعر و نقاش معاصر ایرانی به علت ابتلا به بیماری سرطان خون درگذشت.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیمای مرکز سیستان و بلوچستان ؛ سهراب سپهری فرزند اسد الله سپهری در سال 1307 در روز 15 مهر ماه در کاشان ـ از شهرهای مرکزی ایران ـ به دنیا آمد. کودکی خود را در کاشان در باغی بزرگ به سر آورد. این باغ که یکی از باغ های زیبای کاشان بود به اجداد وی تعلق داشت .
سپهری ابتدا به شغل معلمی پرداخت و پس از آن به فعالیت در امور هنری روی آورد.
وی در طراحی و نقاشی، صاحب سبکی ویژه و ممتاز بود و نقاشی‌های او در نمایشگاه‌های داخلی و خارجی، جوایز و امتیازات بسیاری را برای او به ارمغان آورد.
اولین مجموعه شعر سپهری در سال ۱۳۳۰ هجری شمسی با عنوان «مرگ رنگ» منتشر شد و پس ازآن دیگر آثار او مانند «زندگی خواب ها»، «آواز آفتاب» و «شرق اندوه» انتشار یافتند.
«صدای پای آب»، «مسافر» و «حجم سبز» از معروفترین و زیباترین مجموعه اشعار سهراب سپهری به شمار می‌روند.
او علاوه بر نقاشی و شعر، یادداشت‌ها و ترجمه‌هایی نیز از خود بر جای گذاشته است که همه بر طبع روان، شیوایی بیان و ژرف نگری او گواهی می‌دهند.
سپهری دهه اول و دوم زندگی خویش را بهفراگیری علم و هنر گذراند.
دهه سوم زندگی اش را به کسب تجربه و سفر پرداخت و دهه چهار زندگی خویش را بیشتر به سفرهای دراز اختصاص داد.
در این دوره بود که بارها به کشورهای ژاپن ، فرانسه ، ایتالیا، هندوستان ،آمریکا، و بسیاری دیگر از کشورهای شرق و غرب سفر کرد.
سفرهای وی در اصل سیر و سلوک معنوی بود.این دیدگاه خاص او از سفر بویژه سفر به کشورهای شرق آسیا و آشناییش با ادیان هند و بودا شعر او را تحت تاثیر قرار داد .
سپهری در این دوره به عنوان شاعری صاحب سبک ،دوستداران زیادی داشت . سهراب هیچگاه ازدواج نکرد.
سپهری از جمله شاعران معاصری است که شناخت درست و کافی با شعر و سبک نیما داشت. در عین پیروی از سبک نیما، خود صاحب سبک و خلاق بود و خلاقیت سهراب در بیشتر در استفاده بدیع از رنگ و کلمه بوده است.
سهراب سپهری شاعری تصویرگراست و این جنبه از شعر سهراب با طبیعت گرایی او مرتبط است؛ ضمن این که دیدگاه عارفانه دارد و خدا را در طبیعت جستجو می کند.
اما آشنایی نداشتن با نمادها و رمز های شعری سهراب سپهری ابهاماتی را برای خوانندگان ایجاد می کند.
شعر سهراب چون نقاشی او رنگارنگ است.
وی در شعرش نگران انسان و سرنوشت اوست.
او همه را به نگریستن دقیق تر در پیرامون خود و به جهانی برتردعوت می کند.
همه ی اشیا برای او حیات دارند واین اشیا دارای روح و احساس هستند.
مجموعه آثار سهراب سپهری
- آثار منظوم سهراب:هشت کتاب، مرگ رنگ، زندگی خواب ها، آوار آفتاب، شرق اندوه، صدای پای آب، مسافر، حجم سبز، ما هیچ ما نگاه، آوارکتاب، زندگی خواب ها
- آثار منثور سهراب سپهری:اتاق آبی
سهراب در سال 1337 دو کتاب "آوار آفتاب" و "شرق اندوه"را آماده چاپ کرد ولی موفق به چاپ آنها نشد و سرانجام در سال 1340 این دو کتاب را به همراه"زندگی خواب ها" زیر عنوان "آوار کتاب" منتشر کرد.
در این کتاب سهراب سپهری می توان جلوه های زبان خاص او را دید و همچنین شور و شوق آمیخته با طبیعت گرایی را بیشتر دید.
در مجموعه "شرق اندوه " سپهری از هر نظر تحت تاثیر غزل های دوشعر بلند "صدای پای آب" و "مسافر" پنجمین و ششمین کتاب های سهراب سپهری هستند.
شهرت سپهری از سال 1344 با انتشارشعر بلند "صدای پای آب" آغاز شد. در "صدای پای آب" است که سپهری به فرم خاص خود در شعر دست می یابد.
فرم و محتوای شعر سپهری، از "صدای پای آب" به بعد به هماهنگی می رسند "صدای پای آب"، کنایه از صدای پای مسافری در سفر زندگی است.
این شعر که روز به روز بر شهرت و محبوبیت او افزود، اولین بار در فصلنامه ی «آرش» درآبان همان سال منتشرشد.
در سال 1345 شعر بلند "مسافر"که بیان سیرو سفر و دیدگاه فلسفی زندگیش بود منتشر شد که از درخشان ترین شعرهای فارسی دوره معاصر است.
سهراب سپهری در سال 1355 تمام هشت دفتر و منظومه خود را در "هشت کتاب" گردآورد هشت کتاب" نموداری تمام از سیر معنوی شاعر جویای حقیقت است. و یکی از اثر گذارترین مجموعه ها، در تاریخ شعر نو ایران است.
مرگ سهراب سپهری
در سال 1358، ناراحتی جسمی سهراب سپهری آغاز و علائم سرطان خون در وی نمایان شد.
در دی ماه همین سال جهت درمان به انگلستان سفر می کند و اسفند ماه به ایران باز می گردد.
سرانجام اول اردیبهشت 1359 ساعت 6 بعد ازظهر، در بیمارستان پارس تهران جان به جان آفرین تسلیم کرد.
صحن امامزاده سلطان علی، روستای مشهد اردهال واقع در اطراف کاشان میزبان ابدی سهراب گردید.
آرامگاه سهراب سپهری در ابتدا با قطعه آجر فیروزه ای رنگ مشخص بود و سپس سنگ نوشته ای از هنرمند معاصر، رضا مافی، با قسمتی از شعر «واحه ای در لحظه» از کتاب حجم سبز از سهراب سپهری، جایگزین شد:
به سراغ من اگر میایید
نرم و آهسته بیایید
مبادا که ترک بردارد
چینی نازک تنهایی من
این سنگ در مهر 1384 با بی دقتی کارگران و به علت سقوط مصالح ساختمانی بر روی آن ، شکست و با سنگ سفیدرنگ دیگری که سعی شده بود با سنگ قبلی شباهت داشته باشد تعویض شد.
در 29 اسفند 1387، سنگ بزرگتر سیاهرنگی بر روی سنگ سفید نصب گردید.
انتشار یافته: ۲
نظر شما
توضیح ارزشمندی است ، سپاسگزارم از این مطالب مختصر ولی بسیار مفیدتان در شرح حال و زندگی شادروان سهراب ، شاعر نقاش و بزرگوار کشورمان . روحش شاد و یادش جاوید باد .