شیوایی کلام سعدی در پرتو آیات وحیانی

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما مرکز فارس شیخ اجل سعدی شیرازی از بزرگ‌ترین سرایندگان و گویندگان ادب فارسی و ایرانی است. او در سال ۶۰۶ هجری شمسی در شهر شیراز دیده به جهان گشود و بوستان و گلستان، این دو اثر بزرگ را پدید آورد.

بهره‌گیری از تلمیح‌های ادبی و اشاره‌های مستقیم و غیر مستقیم به آیات و مفاهیم قرآنی از ویژگی‌های سخن سعدی است؛ در واقع توجه وی به آیات قرآن، بهره‌گیری از نوعی حکمت شرعی و نبوی است.
سعدی پژوهان و سعدی شناسان معتقدند سعدی به سبب بهره گیری از قرآن توانسته کلامی شیوا و نافذ داشته باشد.
جعفری استاد دانشگاه می‌گوید در گلستان سعدی فاصله‌ها، سجع‌ها، شکل‌های موازنه گونه و موسیقی کلامT همه متاثر از قران کریم است.
او می‌افزاید: در مجموع بیش از ۱۲۰۰ مورد در آثار سعدی شیرازی به داستان‌های مختلف قرآنی اشاره شده است و از این میان شیخ اجل در گلستان ۱۰۲ مورد و در بوستان ۱۱۵ آیات قرآنی را به صورت آشکار آورده است و به طور تقریبی در گلستان ۷۰ مورد حدیث نبوی و در بوستان ۵۲ مورد از احادیث را مورد استفاده قرار داده است.

سعدی به سبب قرار دادن مفاهیم قرانی در اشعارش توانسته نوعی غزل با مفاهیم انسانی و اخلاق را بسراید.
استفاده بسیار زیاد و شایسته از آیات و روایات قرآنی و مفاهیم آن از دیگر ویژگی‌های آثار سعدی شیرین سخن است.

در ادب فارسی کمتر شاعری را می‌توان پیدا کرد که در اشعارش به اندازه سعدی از قرآن و روایات تاثیر گرفته باشد.

شیخ اجل از همان ابتدای بوستان و گلستان و غزلیات، تسلط بی نظیر خود را به کلام الله و احادیث نشان می‌دهد.
اساس تأثیرپذیری سعدی از قرآن استفاده مستقیم از آیات نیست بلکه او مفاهیم آموزه‌های قرآن را در آفرینش فضای اشعار و حکایت‌ها به کار می‌گیرد و می‌توان گفت که بیان هنری سعدی بیش از هر چیز مدیون قرآن است.
ملک‌الشعرا بهار در قطعه‌ای معروف کتاب سعدی را به قرآن شبیه می‌داند:

راستی دفتر سعدی به گلستان ماند                 طیباتش به گل و سبزه و ریحان ماند

اوست پیغمبر و این نامه به فرقان ماند           هر که او را کند انکار، به شیطان ماند
در مجموع باید نظر مرحوم غلامحسین یوسفی را در مورد گلستان، به کل آثار سعدی تعمیم داد که "در گلستان آیه و حدیث و شعر و مثل تازی نیز هست، ولی آنچنان با نسج کلام آمیخته و بجا و بموقع است که نه تنها مانعی در القاء اندیشه پدید نیاورده، بلکه بر رسایی سخن افزوده و آن را شیرین و نمکین کرده است. "