چشم انداز دور جدید روابط ایران و کره جنوبی در پرتو سفر نخست وزیر این کشور به تهران
کره جنوبی برای تضمین انرژی مورد نیاز خود و عقب نماندن از قافله همکاری های راهبردی تهران - پکن و رقبای اروپایی خود که در انتظار بازگشت به ایران در دوره پسا مذاکرات هستند باید دارایی های مسدودشده ایران در بانک های خود را آزاد نماید.
در پی سفر نخست وزیر کره جنوبی به ایران که بعد از 44 سال صورت گرفته است و همچنین به دنبال آزادسازی کشتی این کشور که به دلیل ارتکاب جرایم محیط زیستی در خلیج فارس در توقیف ایران بود، این سوال مطرح شده است که آیا دولت سئول بالاخره پول های مسدود شده ایران را آزاد خواهد کرد یا نه؟ مقدار این پول ها 7 میلیارد دلار اعلام شده است اما با احتساب جرایم توقیف غیر قانونی آن به بیش از این مقدار می رسد.
پاسخی که می توان به این سوال داد( که علاوه بر دولت ، انتظار افکار عمومی ایران هم هست) هیچ دلیل و توجیهی برای ادامه توقیف این پول ها وجود ندارد و اگر عامل و بهانه این اقدام غیرقانونی و ضد انسانی تحریم های اعمال شده از سوی دولت ترامپ باشد الان دیگر چنین دولتی وجود ندارد و حداقل بر سر کار نیست.
اعمال این تحریم ها جنایت علیه بشریت بوده و هست و کسانی هم که به هر دلیل توجیهی در این مسیر گام برداشته مشارکت در این جنایت بزرگ بشری محسوب می شود و با تفسیر موسع از قوانین بین المللی قابل پیگرد قضایی است و حداقل کاری که دولت های مشارکت کننده در این جنایت می توانند انجام دهند جبران مافات گذشته و عذرخواهی از دولت و ملت ایران است .
به لحاظ سیاسی نیز هرچند دولت بایدن در ابتدا برخلاف مواضع اعلامی قبلی در لغو تحریم های ظالمانه دولت سلف خود بی میلی نشان می داد و برخی از نظریه پردازان صهیونیست این کشور همچون کیسنجر وی را به امتناع از این کار تشویق می کردند اما بعد از اینکه ایران سند 25 ساله همکاری های جامع راهبردی را با چین به امضا رساند و بدین ترتیب راه تضمین پیشرفت کشور را حتی در صورت نابودی برجام تضمین کرد، دولت بایدن برای بازگشت به برجام چراغ سبز نشان داد و در این راستا مذاکرات وین از سرگرفته شد.
در یک چنین وضعیتی دستکم دو عامل دولت سئول را بر آن می دارد که از قافله عقب نماند: یکی از چین که رقیب منطقه ای این کشور در شرق آسیا به شمار می رود و با امضای سند همکاری های راهبردی 25 ساله با ایران به تضمین انرژی مورد نیاز خود برای اقتصاد روبه شکوفایی خود دست یافته است و لذا دولت سئول نیز به تضمین های مشابهی نیاز دارد که در منطقه خلیج فارس هیچ کشوری به استثنای ایران نمی تواند چنین تضمینی را برای کره جنوبی فراهم کند و دوم از رقبای غربی و اروپایی خود که در انتظار بازگشت به ایران در دوره پسا مذاکرات هستند.
با در نظر گرفتن این عوامل نه تنها احتمال آزاد شدن پول های بلوک شده ایران وجود دارد بلکه با توجه به گستره دیدارهای نخست وزیر کره جنوبی در ایران افق روشنی برای بازگشت روابط تهران- سئول به دوره اوج خود وجود دارد هرچند که باید اذعان داشت که یکی از ضعف های بزرگ سیاست خارجی کره جنوبی علیرغم پیشرفت های شگفت انگیز آن در سال ها و دهه های اخیر وابستگی به امریکا بوده است.
به ویژه اینکه کره جنوبی در بسیاری از موارد حتی در عرصه دفاعی می تواند روی پای خود بایستد و هیچ نیازی به امریکا ندارد ، در مقابل این امریکا است که در تلاش است بخشی از هزینه های نظامی منطقه ای خود را در شرق آسیا بر دوش این کشور بیندازد و در واقع بخشی از هزینه مهار چین را از جیب دولت سئول بپردازد.
.....................................
احمد کاظم زاده