دست زدن به نوزاد حیوان ممنوع!
به نوزاد حیوان دست نزنید؛ فصل فرزندآوری حیوانات است.
به گزارش گروه وبگردی خبرگزاری صدا و سیما، نخستین گوساله گوزن زرد ایرانی در پناهگاه حیات وحش دشت ناز در سال ۱۴۰۰ به دنیا آمد. سالها تصور میشد که گوزن زرد ایرانی با خالهای سفید درشت و ریز زیبای خود از طبیعت ایران حذف شده و باید باور کرد که منقرض شده است!
در دهه ۴۰ تعدادی از این گونه زیبای استثنایی در خوزستان دیده شد: جواهری که گم شد بود پیدا شد! اما همچنان مثل بسیاری دیگر از گونههای حیوانات در ایران در معرض انقراض است، هرچند تعدادی از آن برای زاد و ولد به مناطق دیگری از ایران منتقل شدند، اما کسی نمیگوید که هرگز منقرض نمیشوند.
دیدبان محیط زیست و حیات وحش ایران در سال ۱۳۹۹ اعلام کرد که از ۳۲۰ گوزن زرد سرشماری شده در سال ۱۳۸۶ تنها ۳۰ رأس در جزیره اشک باقی مانده و این زیرگونه در یک قدمی انقراض قرار دارد.
تولد نخستین بچهگوزن زرد در سال نو امیدی تازه برای محیط زیست ایران است که هنوز میتوان به حیات گونههای کمنظیر آن امید داشت.
نهتنها گوزن زرد ایرانی که بسیاری از گونههای دیگر حیوانات هم این روزها یا به دنیا آمدهاند یا در حال تولدند. محیطبانان، کارشناسان و مقامهای محیط زیست نیز مدام هشدار میدهند که در این روزها به نوزادان این حیوانات نزدیک نشوید.
اکانت توییتری یک «محیطبان» در روزهای نخست فروردین با اشاره به شروع فصل زایمان حیات وحش در مناطق گرمسیر نوشته بود: «لطفاً در صورت مشاهده نوزادان حیات وحش به هیچوجه به آنها دست نزنید، چون مادرشان برای چَرا رفته و زود برای شیر دادن پیش بچه خود برمی گرده. با دست زدن به نوزاد بوی انسان را می گیره و ممکنه مادرش دیگه اونو قبول نکنه.»
این هشداری جدی است برای کسانی که برای طبیعتگردی در فصل بهار با نوزادان تازه متولد شده گونههای متفاوت جانوران مواجه شده و برای حفاظت یا محبت به آنها این نوزادان را درآغوش گرفته و لمس میکنند و همین موجب ایجاد احساس ناامنی در مادر تازه متولدین شده و آنها را رها میکنند.
رئیس اداره نظارت بر امور حیات وحش استان تهران نیز با هشدار به مردم در همینباره گفت: «یکی از بیشترین مسائلی که در فصل بهار با آن روبرو میشویم، دست زدن به نوزادان حیات وحش و جوجه پرندگان و جابجایی آنها است.»
محمد کرمی، رئیس اداره نظارت بر امور حیات وحش استان تهران، گفت: یکی از مسائل مهم در فصل بهار که فصل زایمان و زادآوری حیات وحش است و پیش روی محیط زیست قرار میگیرد، دست زدن به نوزادان حیات وحش و جوجه پرندگان و جابجایی آنها از سوی مردم است.
او افزود: «متأسفانه زمانیکه مردم وارد عرصهها و زیستگاههای طبیعی میشوند، اگر جوجه یا برهای را ببینند، آن را میگیرند، زیرا تصور میکنند آنها از سوی مادر یا گله خود رها شدهاند و با زندهگیری و تحویل به محیط زیست، در حق آنها لطف میکنند. این در حالی است که این اقدام تأثیرات بسیار مخربی بر حیات این نوزادان و جوجهها میگذارد.»
به گفته محمد کرمی، برهها و جوجهها در این فصل را مادران آنها رها نکردهاند، بلکه «مادر این حیوانات بهدلیل حضور انسان احساس خطر کرده و در مکانی امن پنهان شده است تا با دور شدن انسان نزد به بره یا جوجه خود بازگردد؛ اما اگر افراد به این برهها و جوجهها دست بزنند، حیوان بوی انسان را میگیرد و مادر دیگر سراغ آن نمیرود و گله نیز دیگر این حیوانات را نمیپذیرند که این مسأله حیات حیوانات را تحت تأثیر قرار میدهد.»
بسیاری افراد تصور میکنند با زندهگیری نوزدان حیوانات و مراقبت از آنها به محیط زیست کمک میکنند و موجب نجات نوزاد حیوانات میشوند.
در حالی که به گفته رئیس اداره نظارت بر حیات وحش استان تهران، اگر افراد اقدام به زندهگیری نوزاد حیوانات کنند و آنها را به مراکز بازپروری و آزادسازی محیط زیست تحویل دهند، این حیوانات دچار معضلات زیادی میشوند، زیرا دیگر قابلیت بازگشت به طبیعت را نخواهند داشت و سازمان محیط زیست مجبور میشود در نهایت آنها را به باغ وحشها و سایر مراکز نگهداری حیات وحش منتقل کند. اینگونه است که فرصت زیستن در طبیعت و فضای طبیعی زندگی، از آنها گرفته میشود.
به گفته رئیس اداره نظارت بر امور حیات وحش استان تهران، در سال ۹۹، جوجه عقاب و بره میش از جمله حیواناتی بودند که مردم به ادارات محیط زیست تحویل داده بودند. در حالی که مردم باید در صورت دیدن نوزادان حیات وحش و جوجه پرندگان، به آنها دست نزنند و در سریع منطقه را ترک کنند تا مادر جوجه یا بره به سراغ آن آید.
بنابر این، هر نوزاد حیوان که دیدیم، در آغوش نکشیم، زیرا احتمال دارد مادرش هرگز آن را به خانه بازنگرداند.