سند همکاری ایران و چین؛ ترکیب خوداتکایی ملی و اتصال به قطب‌های قدرت

چین از خودش هیچ تکنولوژی بروزی که به ما بدهد و ما تولیداتمان را صادر کنیم ندارد براساس جراید ماهیانه 9 تا پرونده از بابت دزدی تکنولوژی در آمریکا برای چینیها بسته میشود. تکنولوژی که چین به ما میدهد حاصلش تولیداتی است که توان رقابت با محصولات خارجی نخواهد داشت و وقتی نتونی صادر کنی یعنی ورشکستگی، برای مثال ما نمیتونیم موبایل و خودروی چینی را صادر کنیم و فقط مردم خود را مجبور خواهیم کرد که بخرند، تازه این در صورتی است که به شما اجازه انتقال این حد اقلی را بدهد که بعید است البته ما میتونیم بر روی قطعات چینی ساخت ایران بزنیم و بفروشیم و بگیم تولید داخلی است چرا که سالها در خودروسازی همین کار را کردیم
وقتی خوردو سازت را مجبور می کنی که با شرکت‌هایی چینی کار کنند لذا شرکت‌ها قدرت چانه زنی نیز نخواهند داشت
اگر چین خوشبختی میآورد بهتر است به بچه تنی اش کره شمالی بیاورد تا به ما، که اشتراکات فراوانی دارند
اگر فرض بگیریم چین دارایی تکنولوژی برتر و قابل رقابت است باز به ما نخواهد داد چون آمریکا نیز با هنگ کنگ قرداد تسلیحاتی بسته لذا این دو گرگ با هم، ما ها را وجه و المصالحه قرار خواهند داد به عبارتی ما گوشت قربونی هستیم که ابرقدرتها با حرکت دادن مهره های شطرنج، این گوشت را میخورند
مسولین ما حرف از چین قدرت اقتصادی برتر آینده میزنند و امیدوارند که چین به این نقطه قدرت برسد و در مقابل یکجانبه گرایی آمریکا بایستد، ولی همین مسولین روزی که اروپا یکپارچه شد و پول واحد یورو را بوجود آورد برای اروپا میگفتند و ساعت‌ها به تفسیر می نشستند ولی دیدیم که نشد
این خنده دار خواهد بود که تصور کنیم پول نفت به یوان صرف واردات دستگاههایی تولید کننده از چین خواهد بود نه کالایی مصرفی، چون شما مجبورید همین یوان را در چین خرج کنید نه در کشور دیگر.
وقتی نفت را با تخفیف میفروشی این خودش یک ضرر است و وقتی به یوان میفروشی و این به تنهایی چند ضرر است چون مجبورید فقط از چین بخرید و مجبورید به هر قیمتی که آنها گفتند بخرید و آنهم کالاهایی مصرفی که پدر تولید داخلی را در می‌آورد
و وقتی نفت میفروشی که دوسال بعد پولش را بگیری و سود آن دوسال را هم حساب کن، بعبارتی ما نفت را به نصف قیمت میفروشیم آنهم به مدت 25 سال
اگر این قرارداد برای ما اعتبار میخواست بیآورد که دلار دوباره جهشی نمیشد
مسولین هزینه های زیادی در منطقه کردند به امید پیروزی غافل از اینکه طرف مقابل هم استراتژی خود را خواهد داشت و تمام هزینه های ما از بین رفت و یا خواهد رفت و ما در حال حاضر نیاز به پول داریم که به حوثی‌ها که چند ماه حقوق نگرفته اند بدهیم در لبنان از زمانی که ما بی پول شدیم لبنان در حال ورشکستگی و فروپاشی است و سوریه و عراق هم همینطور
و بخاطر این، ابر قدرتها برای فروش تسلیحات و به غارت بردن ثروت این منطقه این جنگهایی فرسایشی را یکی پس از دیگری به راه میاندازند و متاسفانه مسولین ما نیز براحتی در راستای خواسته های آنها قدم بر می دارند ( آمریک سلاح به عربها میفروشد، روسها و چینی ها نیز ایران را میدوشند)
تنها راه نجات کشور ما خضوع و خشوع در مقابل مردم و عذر خواهی از آنها است قدرت هر کشور از مردمان آن نشات میگیرد نه وابسته بودن به چین و غیره
این قرداد زخم بزرگی بر پیکر این کشور و مردم ما خواهد زد و باعث جدایی بیشتر و اختلافات داخلی خواهد شد که ممکن است هزینه های غیر قابل تصوری ایجاد کند همانطوری که در زمان احمدی نژاد گفتیم مصلحت است که ایشان بیاید هزینه های آنرا دیدیم و هنوز هم تمام نشده و امروز هم میگوییم مصلحت است که این قرداد بسته شود
ما با این تفکر که از این ستون به آن ستون فرجی است کشور را اداره می کنیم ولی نمیدانیم چه سرمایه های هنگفت مردمی را از دست میدهیم