به گزارش
خبرگزاری صداوسیمامرکز کردستان، پلاستیک مدتهاست در زندگی ما ریشه دوانده. هم خانه، هم کلاس و همکارماست. هر روز صورتمان را میشوید، صبحانه خوردنمان را آسان میکند، خوراکی هایمان را سالم نگه میدارد و حتی ساعتها کودکانمان را سرگرم میکند. پلاستیک هر روز کنارماست تا راحتی، زیبایی، ارزانی و حتی بهداشتی بودن خودش را به رخمان بکشد، اما این تمام ماجرا نیست!
حقیقت این است که درست شنیدید! ما مدتهاست چشم هایمان را روی این واقعیت بسته ایم که “پلاستیک قاتل طبیعت” است.
زبالههای پلاستیکی یکی از بزرگترین معضلات زیست محیطی جهان امروز را به وجود آورده است. این ساخته دست بشر، به علت قابلیتهای فراوانی که دارد ـ و البته با تکیه بر قیمت ارزان آن که چه بسا برترین برتریاش به شمار میرود ـ به شکلهای گوناگون مورد استفاده قرار میگیرد. دامنه کاربرد این محصول به حدی در زندگی امروزی گسترده شده که میتوان انواع آن را در وسایل و ابزارهای پیش پا افتاده و روزمره گرفته تا وسایل فوق پیشرفته و استراتژیک به راحتی دید، تا جایی که شاید زندگی بدون آن ممکن به نظر نرسد.
این در حالی است که به گواه آمار و ارقام، یکی از پرکاربردترین انواع پلاستیکی که نقش فراوانی در زندگی ما دارد، کیسههای پلاستیکی است. این کیسهها به علت مصرف روزانه و عمومیشان، تقریبا یکبار مصرف استفاده شده و به سرعت تبدیل به زبالههایی میشوند که گاه غیرقابل بازیافت بوده و مشکلات بسیاری برای محیط زیست پدید آوردهاند.
طبق آمار و ارقام سازمان محیط زیست، در هر دقیقه یک میلیون پلاستیک به چرخه محیط زیست جهان وارد میشود و رکورد استفاده از این قاتل خاموش طبیعت برای مردم کشور ماست! این یعنی هر ایرانی ۳ برابر بیش از باقی مردم دنیا از پلاستیک استفاده میکند. حال تصور کنید، فقط اگر هر هفته یک پلاستیک کمتر مصرف کنیم، چه کمک بزرگی به محیط زیستمان خواهیم کرد؟
هنگامی که کیسههای پلاستیکی به عنوان زباله دورریخته میشوند، به علت ماندگاری بیش از ۵۰۰ سال در محیط، باعث آلودگی محیط زیست میشوند. این کیسهها به همراه باد جابه جا شده و وارد رودخانهها و کانالهای آب میشوند؛ در نتیجه موجب گرفتگی آبراههها شده و در بسیاری موارد به علت ساکن ماندن آب، زادوولد انواع حشرات افزایش مییابد. کیسههای پلاستیکی درصورت ورود به محیط زیست دریایی، وارد زنجیره غذایی جانوران دریایی شده و سالانه هزاران گونه از جانوران آبزی از قبیل وال، دلفین، فک و لاک پشت و نیز پرندگان دریایی اشتباهاً بر اثر خوردن این کیسهها و خفگی ناشی از آن میمیرند.
کیسههای بلعیده شده حتی پس از مرگ جانوران و تجزیه آنها نیز سالم باقی میمانند، بنابراین دوباره پراکنده شده و از بین بردن حیاتی دیگر را ادامه میدهند. پلاستیکها درصورتی که به عنوان زباله دفن شوند، به علت تجزیه آرام و کند در محلهای دفن میتوانند سبب تشکیل شیرابه و نفوذ آن به آبهای زیرزمینی شوند. این شیرابه شامل ترکیباتی نظیر فلزات سنگین و سایر ترکیبات خطرناک است که جزو ترکیبات زیان آور برای محیط زیست هستند.
اکنون اگر بدانیم که این کیسههای پلاستیکی عمدتا از ترکیبی پلیمری به نام «پلی اتیلن» سبک درست میشوند که نیمعمر آن در طبیعت بین ۵۰ تا بیش از ۳۰۰ سال است، درک عمق فاجعهای که در آیندهای نه چندان دور به وقوع میپیوندد، چندان سخت نخواهد بود.
اگر به قاتل طبیعت بیتوجه باشیم، در آیندهای نه چندان دور شاهد فاجعهای عظیم خواهیم بود!