همه چیز درباره خودرو‌های آفرود

به گزارش گروه وبگردی خبرگزاری صدا و سيما، آفرود یا بیراهه‌نوردی تفریحی بسیار مهیج و لذت‌بخش است که علاقه‌مندان بسیاری نیز دارد. اما در عین حال باید توجه داشت میزبان این تفریح طبیعت است و باید با رعایت نکاتی ساده قدردان این میزبان سخاوتمند باشیم. انجام این تفریح در ابتدا نیازمند آموزش دیدن و کسب تجربه فراوان است. ما در این مقاله سعی می‌کنیم تا شما را با مقدمات آفرود آشنا کنیم.

ویژگی‌های خودروی مناسب آفرود

خودرو‌های مناسب آفرود باید دو ویژگی اساسی داشته باشند.

 

طبیعت گردی با ماشین های آفرود تجربه ای شیرین است اما انجام این تفریح در ابتدا نیازمند آموزش دیدن و کسب تجربه فراوان است.

در وهله اول مسلماً خودروی شما باید مجهز به سیستم چهار چرخ متحرک (۴WD) یا (۴x۴) باشد. اما توجه داشته باشید که بیشتر خودرو‌های امروزی مجهز به سیستم چهار چرخ متحرک، مناسب آفرود‌های جدی، ماجراجویانه و یا حتی سبک هم نیستند. در واقع کمپانی‌های خودروسازی برای بهبود فرمان‌پذیری و پایداری خودرو‌های جدید جاده‌ها از این سیستم استفاده می‌کنند.
ویژگی دوم این خودرو‌ها شاسی مستقل بودن آن‌ها است. به بیانی دیگر بدنه به صورت جداگانه ساخته شده و بر روی شاسی نصب می‌شود. شاسی مستقل مزایایی مختلفی برای آفرود دارد. این شاسی امکان مستقل کار کردن هر کدام از چرخ‌ها و اضافه کردن تجهیزات بیشتر بر روی خودرو را به خودرو می‌دهد. به علاوه وظیفه محافظت از اتاق خودرو در برابر موانع مختلف و ناهمواری‌های متعدد در طول زمان نیز از ویژگی‌های شاسی مستقل است.
علاوه بر این‌ها سیستم تعلیق خودرو‌های دارای این دو ویژگی برای استفاده در شرایط آفرود طراحی و تنظیم شده است. به بیان ساده‌تر می‌توان گفت خودرو‌های کراس‌اووری که بدنه یکپارچه (unibody) یا مونوکوک (Monocoque) دارند، مناسب آفرود نیستند و تنها به چهار چرخ متحرک بودن آن‌ها نمی‌توان بسنده کرد. اما نمی‌توان کتمان کرد که کراس‌اوور‌های باکیفیتی نیز در ایران وجود دارند که تا حدودی می‌توان در آفرود‌های سبک روی آن‌ها حساب کرد.

خودرو‌های مناسب آفرود در ایران

 

خودرو‌های مناسب آفرود بازار کشور در بازه‌های قیمتی مختلفی قابل خریداری هستند که در این بخش تعدادی از آن‌ها را نام می‌بریم.

• پاژن
• پیکاپ آمیکو آسنا
• پیکاپ ریچ
• تویوتا هایلوکس نسل‌های پنجم تا هشتم
• تویوتا لندکروزر مدل‌های j۱۰۰، j۸۰، j۷۰، j۶۰) j۴۰ (۲F و j۲۰۰
• تویوتا fj کروزر
• تویوتا پرادو j۱۲۰ و j۱۵۰
• تویوتا فورچونر
• جیپ صحرا
• جیپ شهباز
• جیپ آهو
• سانگ یانگ موسو
• سانگ یانگ کوراندو نسل دوم
• سانگ یانگ اکتیون
• سانگ یانگ رکستون Y۲۵۰، Y۲۹۰ و (G۴) Y۴۰۰
• شورولت بلیزر
• فوتون تونلند (ایرانخودرو دیزل)
• نیسان پاترول سری ۱۶۰، ۲۶۰ و پاترول سافاری
• نیسان پیکاپ
• نیسان رونیز
• وانت کاپرا

لوازم ضروری برای آفرود

 

آفرود و بیراهه نوردی سفری پرمخاطره و مملو از اتفاقات غیرمنتظره است، پس باید برای انواع وضعیت‌ها و رخداد‌های معمول و غیرمعمول پیش‌رو در این سفر تجهیزات کافی و مناسبی به همراه داشته باشید. در این بخش می‌توانید فهرستی از تجهیزات ضروری در شرایط مختلف آفرود را مشاهده کنید.

• سایبان و چادر
• وافل برد
• وینچ حداقل ۴ تنی
• لاستیک زاپاس اضافه و لوازم پنچرگیری
• قطب نما
• سیستم ناوبری ماهواره‌ای
• بیل
• پرچم مخصوص آفرود
• کمپرسور باد همراه با گیج اندازه‌گیری
• جامپ استارتر
• چراغ قوه
• دستکش‌های مقاوم کار
• طناب، قلاب، قرقره مخصوص و تسمه بکسل ۱۰ تنی به طول حداقل ۳ متر
• تیغه برف پاک‌کن اضافه
• باک بنزین پُر و چند گالن بنزین اضافه
• زنجیر چرخ
• خشکبار و آجیل
• آب و غذای اضافه
• نقشه و GPS
• برای خودرو‌های قدیمی که در آن‌ها به جای حسگر میل‌لنگ و میل سوپاپ برای سیستم احتراق از دلکو استفاده شده، درپوش دلکو و روتور اضافه به همراه داشته باشید.
• کیت کامل انواع آچار
• کیف کمک‌های اولیه
• فندک و اجاق گاز مسافرتی و کپسول گاز
• کیسه زباله
• باربند
• کپسول آتش‌نشانی
• یک گالن یا ۴ لیتر آب مقطر برای رادیاتور
• حداقل ۳ گالن یا ۱۰ لیتر آب برای هر نفر
• انواع فیلترها، تسمه‌های خودرو، کوئل، شمع، لامپ‌ها و فیوز‌های اضافه
• بارانی و لباس‌های گرم حتی در فصل گرما
• کیسه خواب و پتو مسافرتی
• چاقو و تبر مناسب
• مجموعه کامل سینی زیر خودرو به خصوص برای زیر موتور
• گوشی‌های بی‌سیم دوطرفه
• آنتن مخصوص آفرود
• مه‌شکن‌های پرنور جلو و عقب
• از تمام سیالات مورد نیاز خودرو باید همراه خود داشته باشید؛ از روغن موتور به میزان لازم برای یک تعویض کامل، از روغن‌های گیربکس، ترمز، هیدرولیک و دیفرانسیل به میزان مورد نیاز برای سر ریز و حداقل ۴ لیتر ضدیخ همراه داشته باشید.

اصطلاحات فنی اساسی خودرو‌های آفرودی

 

۱. سیستم کنترل کشش (ESP): این سیستم از طریق سنسور‌های خود لغزش‌ها و هرزگردی‌های اضافه هر چرخ و عدم پایداری خودرو را شناسایی کرده و با انجام محاسبات مختلف وضعیت خودرو و با تخمین زدن میزان چرخش اضافه هر کدام چرخ‌ها، از هرزگردی آن‌ها و عدم تعادل خودرو جلوگیری می‌کند. این سیستم برای برگرداندن تعادل خودرو و توقف هرزگردی چرخ‌ها از عمل ترمزگیری استفاده می‌کند.

۲. دیفرانسیل (differential): به زبان ساده دیفرانسیل قطعه‌ای شامل چندین چرخ‌دنده سیاره‌ای است که بین دو چرخ در محور‌های جلو، عقب و یا هر دو محور قرار می‌گیرد و قدرت موتور را بین دو چرخ تقسیم می‌کند.

۳. قفل دیفرانسیل (differential lock): قفل دیفرانسیل امکان تقسیم برابر یا ۵۰-۵۰ نیرو بین چرخ‌ها را ایجاد می‌کند.
برخلاف خودرو‌های معمولی که ممکن است یک دیفرانسیل داشته باشند، در خودرو‌های مخصوص آفرود امکان وجود ۳ دیفرانسیل مجزا و در نتیجه ۳ قفل دیفرانسیل مجزا وجود دارد. این ۳ دیفرانسیل شامل دیفرانسیل چرخ‌های جلو، چرخ‌های عقب و دیفرانسیل مرکزی هستند. استفاده از نوع آخر در خودرو‌ها مرسوم‌تر بوده و وظیفه انتقال ۵۰-۵۰ نیرو بین دو محور جلو و عقب را بر عهده دارد. این سیستم تنها در آفرود کاربرد دارد و فعال بودن آن در مسیر‌های غیر آفرودی می‌تواند بسیار خطرآفرین باشد.

۴. چهارچرخ متحرک (۴x۴-۴WD): به طور کلی می‌توان گفت همانطور که از نام آن پیدا است، چهار چرخ متحرک سیستمی است که امکان انتقال قدرت و گشتاور به هر چهار چرخ خودرو را امکان پذیر می‌سازد. این سیستم دارای انواع مختلفی است.

۵. جعبه دنده یا گیربکس کمکی (transfer case): این گیربکس در خودرو‌های دو دیفرانسیل آفرودی به صورت سری با گیربکس اصلی نصب می‌شود و برای رساندن قدرت خروجی از گیربکس اصلی به تمام چرخ‌ها استفاده می‌شود. این گیربکس دارای حالت‌های ۴H، ۲H، N و ۴L است که امکان انتقال نیرو با ضرایب دنده مختلف به میل گاردان‌های اکسل‌های جلو و عقب را فراهم می‌سازد.

• حالت خلاص (N): در این حالت مجموعه گیربکس کمکی کاملاً خلاص بوده و هیچ قدرتی را از شفت گیربکس اصلی دریافت نمی‌کند، به بیان دیگری شفت آن هرز می‌چرخد.

• حالت تک دیفرانسیل یا دو چرخ متحرک (۲H): این حالت برای رانندگی معمول و با سرعت بالا است. در این وضعیت دنده‌های با ضرایب معمول برای رانندگی در خیابان‌ها و جاده‌ها به کار گرفته می‌شوند.

• دنده کمکی با نسبت دنده بالا (۴H): حالتی از گیربکس کمکی است که برای رانندگی در مسیر‌های دارای سطوح لغزنده و غیرمعمول استفاده می‌شود. در واقع استفاده از این سیستم در مسیر‌های گلی، یخی، برفی و شنی کاربرد دارد. در این مسیر‌ها نیاز به کشش و چرخش (traction) بیشتر در چرخ‌ها وجود دارد. در این حالت نیرو به هر چهار چرخ و با گشتاور بیشتری نسبت به حالت معمول تک دیفرانسیل (۲H) منتقل می‌شود.

• دنده کمکی با نسبت دنده پایین (۴L): حالتی از گیربکس کمکی است که بیشتر برای خروج از شرایط سخت استفاده می‌شود و حداکثر قدرت و گشتاور خروجی از شفت گیربکس اصلی را به کار می‌گیرد. این شرایط سخت حرکت در شیب‌های بسیار تند، گیر کردن در گل و لای و برف زیاد، حرکت در شن یا ماسه‌های نرم و بالارفتن از سطوح صخره‌ای و سنگلاخی صعب‌العبور را شامل می‌شود. توجه کنید که استفاده از این حالت فشار بسیار زیادی به مجموعه انتقال قدرت وارد می‌کند و تنها در وضعیت‌های ضروری و خاص نامبرده شده از آن استفاده می‌شود. به علاوه استفاده از این حالت در حین حرکت با سرعت‌های بالا باعث وارد شدن صدمات شدیدی به مجموعه انتقال قدرت می‌شود.

 

 

نکات اولیه آفرود
قبل از شروع یک سفر آفرود، باید نکات بسیار مهمی را در نظر بگیرید.

• در ابتدا باید توجه داشته باشید که رانندگی و ماجراجویی در مسیر‌های خارج جاده به علت خاص و متفاوت بودن شرایط محیطی، نیازمند مهارت آموزی و تجربه است. پس قبل از کسب مهارت‌ها و آموزش‌های اولیه لازم اقدام به بیراهه نوردی نکنید.

• قبل از سفر حتماً اطرافیان را از مدت، مقصد و مسیری که سفر خواهید کرد مطلع کنید.

• قبل از شروع سفر از سلامت و آمادگی فنی کامل خودرو اطمینان حاصل نمایید.

• قبل از شروع سفر سطح سیالات خودرو و به ویژه آب رادیاتور آن را بررسی کنید و از عدم نشت آن‌ها مطمئن شوید. توصیه می‌شود برای جلوگیری از آسیب به موتور خودرو در مواجهه با تغییرات زیاد دما، از کولنت‌ها یا ضدیخ‌های مقاوم و مناسب خودرو خود استفاده کنید.

• از بین خودرو‌های ذکر شده بالا خودروی مناسب آفرود خود را طبق بودجه خود انتخاب کنید و آن را به حداقل لوازمی که به آن‌ها اشاره شد مجهز کنید.

• تحت هیچ شرایطی تنها به آفرود نروید. اگر بهترین خودرو‌های روز دنیا که به طور خاص برای آفرود طراحی شده‌اند را داشته باشید و خود نیز بهترین تجهیزات ممکن را بر روی آن نصب کرده باشید، باز هم هیچ توجیهی برای تنها به آفرود رفتن وجود ندارد. آفرود شامل رانندگی در مسیر‌های صعب‌العبور و شرایط محیطی خاص و حتی بعضاً غیرمنتظره است و اگر فقط یک بار خودروی شما دچار مشکل شود یا در جایی گیر کنید، ممکن است اتفاقات ناگواری برای شما رخ دهد. در واقع آفرود تفریحی دسته‌جمعی است و توصیه می‌شود گروهی و با چندین خودرو به این سفر بروید.

• در مسیر‌های آفرودی همواره باید آرام رانندگی کنید.

• همواره در حین رانندگی در تمام شرایط آفرودی از کمربند ایمنی استفاده کنید.

• بسته به شرایط مختلف، باید از لاستیک‌های گل‌درشت (MT) و یا لاستیک‌های All-train مخصوص آفرود استفاده کنید.

• حتما پیش از شروع سفر مسیر خود را انتخاب کرده و از شرایط آب و هوا و ویژگی‌های آن مسیر اطلاعات لازم را کسب کنید. حتی‌الامکان از بومی‌های آن منطقه یا افراد مطلع برای مسیریابی بهتر کمک بگیرید.

• خودرو‌های آفرود سنگین هستند و باعث تخریب سطح زمین و در نتیجه فرسایش خاک می‌شوند، لذا سعی کنید از مسیر‌های خاکی و گلی که رد لاستیک در آن‌ها وجود دارند و قبلاً خودرو از آن‌ها عبور کرده است استفاده کنید و رد لاستیک جدید ایجاد نکنید.

• در جاده‌های پر از گل و لای، خاک و شن با فاصله مناسبی از خودروی مقابل حرکت کنید تا هوای کثیف پشت سر آن‌ها مشکلی برای تنفس موتور خودرو شما ایجاد نکند.

• هنگام رانندگی در مسیر‌های خشن و پر تلاطم، انگشت‌های شست خود را بیرون از فرمان قرار دهید تا با افتادن در چاله‌های مختلف و حرکت ناگهانی فرمان، انگشت شستتان دچار آسیب یا شکستگی نشود.

• تمام زباله‌های خود حتی ته سیگار‌ها را در کیسه‌هایی که با خود می‌برید جمع کنید و پس از بازگشت، در سطل زباله‌های داخل شهر تخلیه کنید.

• همواره در حین سفر خود مراقب باشید تا به حیات وحش و گیاهان آسیب نرسانید.

• همواره به تابلو‌ها و علائم هشدار توجه کنید و از ورود به مناطق حفاظت شده و ممنوعه اکیداً اجتناب کنید.

• از حیوانات وحشی دوری کنید و به حریم زیستگاه طبیعی آن‌ها احترام بگذارید.

• حتماً بلافاصله پس از اتمام سفر آفرودیتان، تمام اجزای بدنه خودرو و به ویژه زیربندی آن را شستشو دهید، زیرا چسبیدن گل و لای، خاک، شن و ماسه باعث ایجاد پوسیدگی و زنگ زدن می‌شود.

• اگر در محلی آتش روشن کردید، پیش از ترک آن محل حتماً از خاموش شدن آتش اطمینان حاصل نمایید.

• مهارت ترمزگیری با پای چپ در آفرود می‌تواند بسیار کاربردی باشد. با آموختن این مهارت می‌توانید علاوه بر افزایش سرعت واکنش‌ها، کنترل و تسلط خود بر روی خودرو را بیشتر کند.

• دانش فنی و مکانیکی خود درباره عملکرد‌های مختلف خودرو را افزایش داده و ویژگی‌های مختلف خودروی خود را بشناسید. برخی از مهم و اساسی‌ترین این ویژگی‌ها شامل موارد زیر هستند.

• نحوه عملکرد مجموعه پیشرانه
• نحوه عملکرد سیستم تعلیق و جلوبندی خودرو
• نحوه عملکرد سیستم کنترل کشش (ESP)
• نحوه عملکرد دیفرانسیل
• نحوه عملکرد سیستم چهارچرخ متحرک و حالت‌های سبک (۴L) و سنگین (۴H) گیربکس کمکی
• ابعاد کلی خودرو و زوایای ورود، خروج و شکستن آن
• محل جانمایی مجموعه ورودی هوای موتور و کامپیوتر (ECU) خودرو را شناسایی کنید تا بتوانید عمقی از آب که خودروی شما امکان ورود به آن را دارد مشخص کنید.

رانندگی در شرایط محیطی مختلف

 

 

رانندگی در سطوح گل آلود و جنگل

ابتدا قبل از ورود به باتلاق و بخش‌های گل آلود عمق آن را سنجیده و ایده منطقی خود برای عبور از آن را مرور کنید، زیرا ممکن است گل و لای به حدی عمیق باشد که اصلاً نتوانید از آن عبور کنید. برای عبور ابتدا باد لاستیک‌های خود را به محدوده ۲۰ تا ۲۵ psi کاهش دهید، سپس سیستم کنترل کشش خودرو (ESP) را خاموش کرده و برای حرکت خودرو را در حالت چهار چرخ متحرک (۴WD) و حالت دنده کمکی (۴H) قرار دهید. اگر هم در گل و لای عمیق گیر کردید، از حالت (۴L) دنده کمکی استفاده کنید. اگر می‌توانید از دنده‌های بالاتری استفاده کنید تا چرخش چرخ‌ها بیشتر شده و بتوانند با کنار زدن گل و لای بیشتر، عاج‌های خود را نیز تمیز کنند.

عبور از رودخانه

عبور از رودخانه یکی از خطرناک‌ترین کار‌های ممکن برای خود شما و خودرویتان در آفرود است، بنابراین باید کاملاً اصولی و با دقت انجام شود. در ابتدا باید توجه کنید که اگر جریان آب شدید و خروشان بود بهتر است از عبور صرف نظر کنید، اگر جریان شدت نداشت در قدم اول برای عبور عمق آب را تشخیص دهید. اگر با چشم غیرمسلح امکان پذیر نبود، با پا به داخل رودخانه بروید تا بتوانید عمق را اندازه‌گیری کنید. معمولاً تا عمق حداکثر ۶۰ سانتی‌متر برای عبور از رودخانه مانعی ایجاد نمی‌کند. اما برای عبور از عمقی بیش از ۶۰ سانتی‌متر، به اسنورکل احتیاج پیدا خواهید کرد. به علاوه باید ورودی‌های دیگر اجزای پیشرانه و سیستم انتقال قدرت را بررسی کنید و از عدم ورود آب به داخل آن‌ها اطمینان حاصل کنید. قبل از ورود به آب تا خنک شدن سیستم ترمز و اجزای دیفرانسیل کمی صبر کنید. برای ورود به آب ابتدا باد چرخ‌ها را بر اساس وضعیت کف رودخانه و بین ۱۲ تا ۲۵ psi تنظیم کنید، به این صورت که اگر کف رودخانه مملو از سنگ‌های ریز بود باد را بیشتر کرده و اگر کف رودخانه دارای سطوح گلی و سنگ‌های بزگ و ضمخت بود ان را کاهش دهید. سپس سیستم (ESP) را خاموش کنید. همواره از دنده‌های سنگین ۱ و ۲ گیربکس اصلی (ترجیهاً از دنده ۲) و حالت (۴L) گیربکس کمکی برای عبور از رودخانه استفاده کنید. برای ورود به آب دماغه خودرو را کمی خلاف جریان آب قراردهید. با ورود به آب موجی حاصل از سرعت شما به وجود می‌آید و شما باید با تنظیم سرعت خود در جهت این موج را حفظ کرده و در جهت آن حرکت کنید. در ادامه حرکت جریان آب کمی فشار خواهد آورد و دماغه خودرو را به سمت جریان آب هدایت می‌کند، در این مواقع باید هرچه سریع‌تر با فرمان‌دهی و گاز دادن جهت حرکت مناسب خود را مشخص کنید.

معمولا برای جلوگیری از مشکلات احتمالی ورود آب به مجموعه ورودی هوا و همچنین برای تنفس هوای بهتر و تمیزتر موتور، لوله تنفس اسنورکل (snorkel) در خودرو‌های آفرودی به صورت جداگانه نصب می‌شود.

اگر خودرو در میانه راه گیر کرد باید تمرکز و آرامش خود را حفظ کنید. بهترین راه در این شرایط خروج از خودرو است. اگر درب خودرو به علت فشار آب باز نشد، بهتر است از پنجره‌ها برای خروج استفاده کرده و به روی سقف خودرو بروید و با ابزاری که همراه دارید کمک بگیرید.

پس از خروج از آب ابتدا صبر کنید تا خودرو خشک شود. در این حین روانکار‌های مختلف خودرو را چک کنید، اگر حالت لزجی داشتند یعنی با آب ترکیب شده‌اند و باید تعویض شوند.

رانندگی در صخره‌ها و سطوح سنگلاخی

 

 

رانندگی در این شرایط به دقت، آرامش و تمرکز زیادی نیاز دارد. به بیان ساده‌تر باید با خزیدن و بسیار کنترل شده این مسیر را طی کنید. دقت کنید که اولین اصل رانندگی در سطوح سنگلاخی، حرکت با سرعت کم و دنده سنگین است. در ابتدا فشار باد لاستیک‌ها را بین ۲۰ تا ۲۵ psi تنظیم کنید. بهتر است برای کنترل بیشتر روی چرخش هرز چرخ‌ها سیستم (ESP) را روشن نگه دارید. مطابق معمول خودرو را در حالت چهارچرخ متحرک (۴WD) قرار دهید. همانطور که اشاره شد در این شرایط نیاز به انجام حرکات دقیق، کنترل شده و احتمالاً بالارفتن از شیب‌های تند دارید، لذا باید از سنگین‌ترین دنده گیربکس اصلی و حالت (۴L) دنده کمکی استفاده نمایید. سپس با توجه به ابعاد و زوایای ورود، خروج و شکست خودرو خود مسیر مناسب را انتخاب کنید. اگر از این ابعاد و اعداد اطلاعاتی ندارید، به دفترچه راهنمای خودرو خود مراجعه کنید. اگر کمک‌فنر‌های سیستم تعلیق شما قابلیت تنظیم ارتفاع دارند آن را افزایش دهید. توجه داشته باشید که باید به آرامی و بسیار ملایم پدال گاز را فشار دهید، در واقع کلید موفقیت شما در سنگلاخ‌ها کنترل قدرت مناسب با پدال گاز است، زیرا گیربکس در سنگین‌ترین دنده قرار دارد و پدال گاز واکنش زیاد و سریعی دارد.

رانندگی در برف

 

برای رانندگی در این شرایط ابتدا فشار باد لاستیک را بسته به میزان یخ و برف روی سطح زمین بین ۱۰ تا ۲۵ psi تنظیم کنید. سیستم کنترل کشش (ESP) را غیرفعال کنید. برای حرکت خودرو را در حالت معمول (۴WD) و یا گیربکس کمکی را در حالت (۴H) قرار دهید. تنها درحالتی که با شیب‌های بسیار تند، سطوح بسیار لغزنده و یا گیرکردن در یخ و برف عمیق مواجه شدید، از حالت (۴L) استفاده کنید. با سرعت کم و به طوری که خودرو قابل کنترل باشد حرکت کنید، زیرا در زمین برفی و یخ‌زده ترمزگیری شدید عملاً باعث لیز خوردن بیشتر و منحرف شدن خودرو شما می‌شود، لذا با سنگین‌تر کردن دنده‌ها و لمس آرام پدال ترمز و افزایش تدریجی فشار بر روی آن سرعت خودرو را کاهش دهید.

 

 

در ابتدا توجه کنید که لاستیک‌های آج درشت مناسب کویر نیستند و با آج‌های درشت خود ماسه را حفر می‌کنند و باعث می‌شود در آن گرفتار شوید. برای رانندگی در کویر فشار باد لاستیک‌ها را بین ۱۰ تا ۱۵ psi تنظیم کنید. سپس سیستم کنترل کشش (ESP) خودرو خود را خاموش کنید. برای شروع حرکت در شن‌های سفت خودرو را در حالت چهار چرخ متحرک (۴WD) یا (۴H) قرار دهید. همواره برای حرکت از دنده‌های سنگین گیربکس اصلی استفاده کرده و با تنظیم دور موتور گشتاور مناسب را برای حرکت در وضعیت‌های مختلف استفاده کنید. در زمان گیرکردن و مواجهه با تل شنی و یا شن‌های نرم بیابان نیز از حالت (۴L) دنده کمکی استفاده کنید.

اگر در شن گیر کردید از گاز دادن بی نتیجه خودداری کنید، زیرا این کار با کنار زدن شن باعث بیشتر فرو رفتن شما می‌شود. در این شرایط با کاهش فشار باد لاستیک تا ۶ psi می‌توانید از دیگر خودرو‌ها برای بکسل کردن خودرو خود استفاده کنید.

پستی و بلندی تپه‌ها شما را غیر قابل رویت می‌کند، پس اگر در کویر گیر کردید و یا گم شدید، توصیه می‌شود از خودرو خود دور نشوید و تلاش کنید خود را نمایان کنید. داشتن پرچم به این دلیل در کویر ضروری است.

عبور از تپه‌ها و جامپ زدن در کویر

در ابتدا باید گفت که انجام این کار به مهارت و تجربه بسیار بالایی احتیاج دارد و انجام غیراصولی آن می‌تواند بسیار خطرآفرین باشد. توجه داشته باشید که ماسه‌ها مانند موج دریا روان هستند، در بخش‌هایی از کویر ماسه‌ها نرم و در بخش‌هایی سخت هستند و این شرایط کویر را غیر قابل پیش بینی‌تر می‌کند.
قبل از بالا رفتن از هر تپه و رملی با خود فکر کنید که احتمال دارد نتوانید تا بالای آن بروید و مجبور به برگشتن شوید، اگر به نظرتان می‌رسد که نمی‌توانید به پایین رمل برگردید از آن شیب بالا نروید. قبل از صعود به تپه باد لاستیک خود را در حداقل ممکن یعنی ۱۰ psi قرار دهید تا چسبندگی مناسبی داشته باشید. برای صعود و عبور از رمل‌ها و تپه‌ها و یا جامپ زدن، از مسیر مورب استفاده نکرده و در مسیر مستقیم حرکت کنید. در زمان رسیدن به نوک تپه سرعت خود را کاهش دهید تا شرایط طرف مقابل تپه را بررسی کنید. از توقف خودرو در بالای تپه‌ها اجتناب کنید. مطمئن شوید در آن طرف تپه خودرویی وجود نداشته باشد که با آن برخورد کنید. اگر صعودتان به قله نتیجه نداد و روی شیب تپه ایستادید، خودرو را خلاص نکنید و با استفاده از دنده عقب به پایین برگردید. در صورتی که به قله رسیدید و تصمیم به عبور از طرف مقابل داشتید، با دنده سنگین و استفاده از حالت (۴L) پایین بیایید.

رانندگی در ساحل

 

ابتدا باد لاستیک‌های خود را بین ۱۵ تا ۲۰ psi تنظیم کنید. سپس با خاموش کردن سیستم کنترل کشش (ESP) و قرار دادن دنده کمکی در حالت (۴H) حرکت کنید. از تغییر جهت ناگهانی فرمان خودرو خودداری کنید تا در ماسه‌ها گیر نکنید. زمانی که گیر کردید از گاز دادن هرز پرهیز کنید چرا که بیشتر در ماسه فرو می‌رود. به طور کلی می‌توان گفت شرایط رانندگی در ساحل بسیار مشابه با شرایط رانندگی در کویر است.

دیگر تجهیزات قابل نصب بر روی خودرو‌های آفرودی

• یخچال (cool box)
• باکس صندوق (storage box)
• پروژکتور (projector)
• سپر‌های مخصوص آفرود برای جلو و عقب (off road bumper)
• اسنورکل (snorkel)
• محافظ رکاب‌های مقاوم برای آفرود (rocker protection)
• محافظ فرمان (steering guard)
• میله‌های محافظ اتاق یا رول بار (roll bar)
• اسپیسر چرخ (wheel spacer)، قطعه‌ای که بین چرخ و رینگ نصب شده و به منظور افزایش تعادل خودرو استفاده می‌شود.
• کویل اسپیسر (coil spacer)، قطعه‌ای که با استفاده از آن میتوان ۱۵ تا ۵۰ میلی‌متر ارتفاع خودرو را افزایش داد.
• شیب سنج (off road inclinometer)
• مجموعه سیستم تعلیق ارتقا یافته مخصوص آفرود (off road suspension)


در مجموع باید گفت دنیای آفرود وسعت زیادی دارد و مشخصا مطالب این مقاله شامل تمام نکات لازم در مورد آفرود نیست. در واقع ما سعی کردیم تا در این مقاله شما را با اساس و مقدمات آفرود آشنا کنیم. به طور قطع ورود به دنیای آفرود نیاز به تحقیقات، آموزش و کسب تجربه دارد؛ لذا برای بدست آوردن بخش زیادی از فنون و توانایی‌های لازم برای آفرود، باید شرایط مختلف آن را تجربه کرد.