رحلت حضرت زینب سلام الله، نواده گرامی حضرت رسول اکرم و پرستار کربلا

به گزارش خبرگزاری صداوسیما؛ مرکز سیستان و بلوچستان ،پنجم جمادی الاولی روز ولادت باسعادت بانوی قهرمان کربلا،پرچم دار نهضت پس از شهادت حسین علیه السلام، حضرت زینب کبری سلام الله علیها است.

این بانوی بزرگ اسلام در سال ششم هجری قمری متولد شد و در دامان پاک حضرت فاطمه (س)، دختر گرامی پیامبر اکرم (صلى الله علیه وآله و سلم) و علی ابن ابیطالب (علیه السلام) پرورش یافت و در طول زندگی پربارش، لحظه‌ای از تلاش و کوشش برای کسب دانش و کمالات والای انسانی غافل نماند.

پدر بزرگوار آن حضرت اميرالمومنين _ عليه‌السّلام _ و مادر گرامی‌اش حضرت صدّيقه طاهره _ سلام الله عليها _ است. همسر آن حضرت جناب عبدالله بن جعفر بن ابی طالب _ عليه‌السّلام _ و فرزندان آن حضرت، علی، عون، عباس، محمد و ام كلثوم هستند كه عون و محمد در كربلا شهيد شدند.

حضرت زینب (س) در سال ۶۱ هجری قمری در واقعه کربلا همراه برادر بزرگوارش حسین بن علی (ع) بود.

او پس از شهادت حسین (ع) و یاران باوفایش، پیام رسان حماسه جاوید آنان شد و در حالی که با صبر و شکیبایی همراه با نوادگان پیامبر در اسارت بود، در سخنرانی‌هایی روشنگرانه که در تاریخ اسلام جاودانه است، انحرافات امویان و جنایت‌ها و ستم‌هایی را که برخاندان رسول خدا (ص) روا داشته بودند، فاش ساخت و خاندان بنی امیه را رسوا کرد.

بانوی گرانقدری که پس از شهادت امام حسین (ع)، ارائه نهضت عاشورا را به دوش کشید و پیام کربلا را جهانی کرد. اگر زینب و رشادتهایش نبود، پیام آزادی و آزادگی، پیام ایستادگی در برابر ظلم و پیام عزت طلبی امام حسین (ع) در روز عاشورا و در سرزمین کربلا باقی می ماند و انعکاسی در سطح تاریخ و سرنوشت ملت ‌ها پیدا نمی ‌کرد.

حضرت زینب (س) در صحنه های مختلف و غم انگیز روز عاشورا و سختی های اسارت، هر سه ویژگی صبور بودن، راضی بودن به قضاو قدر الهی و سپاسگزار بودن از خداوند را به زیبایی نشان داد. 

زینب (س) زنی است که در روز عاشورا عزیزترین عزیزانش را در یک روز از دست داد لیک صبر پیشه کرد و هرگز لب به شکایت از خداوند باز نکرد و بالعکس در پیشگاه پروردگار نهایت خضوع و پذیرش را به نمایش گذاشت.

آن هنگام که دستانش را زیر پیکر خونین برادرش حسین(ع) می گذارد و پیکر پاره پاره ی او را کمی بالا می آورد و می فرماید: "خداوندا این قربانی را از ما بپذیر." 

نهایت رضایت از قضا و تقدیر الهی را عیان می سازد . نه‌تنها صبر می ورزد بلکه حتی سخنرانی کوبنده و شجاعانه‌ ای در مجلس ابن زیاد در کوفه و مجلس یزید در شام ایراد می کند. واقعه ای که ممکن است هرکس را در همان روز اول از پا در آورد نتوانست زینب (س) را که در دل کوهی از غم داشت، از پای درآورد و رضایت الهی در سیمای نورانی زینب پدیدار بود.

در مقامات و مراحل عرفانی و سلوک، رسیدن به مقام «رضا» بسی دشوار و بس ارجمند است و زینب؛ عابده و عارفه ایست که اهل بندگی و ستایش پروردگار است و به مقام رضا دست یافته است.

زینب برای ادای رسالتش در مواقع مهم و حیاتی به عرصه می آید و بر یزیدیان می خروشد.

 

كنيه آن مخدره ام‌كلثوم، ام عبدالله و ام‌الحسن است، ولی كنيه‌های خاص حضرت ام‌المصائب، ام‌الرّزايا و ام‌النّوائب است. القاب آن مخدره بسيار است و از آن جمله: عقيله بنی هاشم، عقيلة‌الطّالبين، صديقه صغری (اشاره به مادرش كه صديقه كبری است و پدرش كه صديق اكبر است)، عصمت صغری، ولية الله، راضية‌بالقدر و القضاء، صابرة‌البلوی من غير جزع و لا شكوی، امينة‌الله، عالمة غير معلمة، فهمة غير مُفهّمة، محبوبة‌المصطفی _ صلّی الله عليه و آله و سلّم _، ثانية‌الزهراء _ سلام الله عليها _، الشريفه.

از نسل علی فرزند حضرت زينب _ سلام الله عليها _ كه معروف به زينبی است فرزندان زيادی به دنيا آمده‌‌اند، كه سيوطی رساله زينبيه را درباره آن‌ها تأليف كرده است.