زندگی مردم مصر باستان چه حقایقی داشت؟

 

حقایقی جالب از زندگی مردم مصر باستان را بخوانید.

 

 

 

 

باستان‌شناسان در مقبره‌های باستانی مصریان، مهره‌های فلزی کشف کردند. این مهره‌ها از این جهت منحصر به فرد بودند که مصریان کار گداختن فلز را تازه از ۲ هزار سال بعد از آن شروع کردند. پس این مهره‌های فلزی را چطور ساخته بودند؟ پاسخ این سؤال در هیروگلیفی نهفته است که می‌توان آن را به «فلزی از آسمان» ترجمه کرد. آن مهره‌ها احتمالاً از شهاب‌سنگ ساخته شده بودند.

 

 

شواهد و مدارکی هستند که نشان می‌دهند مردم مصر از ۵ هزار سال قبل از میلاد مسیح (ع) خمیر دندان درست می‌کردند. آنها پودری می‌ساختند که از مواد مختلف در دسترس، درست می‌شد. (پوست تخم مرغ سوخته و سنگ خارا)

 

البته امروزه نمی‌دانیم که این خمیر دقیقاً به چه شکلی ساخته می‌شد و شیوه‌ ساخت آن را تنها می‌توانیم حدس بزنیم.

 

 

گرچه در قرن بیستم میلادی بود که آنتی‌بیوتیک‌ها رسماً اختراع شدند، اما پزشکان مصر باستان از کپک نان جهت درمان زخم‌های چرک‌کرده، استفاده می‌کردند که کارساز بود.

 

 

نخستین نیروی پلیس دنیا در دوره‌ پادشاهی میانه مصر (سال ۲۰۵۰ تا ۱۸۰۰ پیش از میلاد مسیح) تشکیل شد که متشکل از وفادارترین جنگجویان و مزدوران خارجی بود. پلیس مصر از سگ‌ها و میمون‌ها نیز استفاده می‌کرد.

 

مأموران پلیس از مقبره‌ها و میدان‌های شهر، افراد متعلق به طبقات بالای جامعه و کاروان‌ها در برابر مجرمین، محافظت می‌کردند. 

 

 

 

 

مصریان باستان از دانش پزشکی دقیق و منحصر به فردی برخوردار بودند که شاید بتوان آن را با عمل‌های جراحی امروزی مقایسه کرد. دانشمندانی که به بررسی مومیایی‌های مصر باستان پرداختند، رد پا‌هایی از عمل‌های دشوار جراحی پیدا کردند: عمل قلب باز، پیوند عضو و حتی جراحی‌های زیبایی.

 

متأسفانه از دانش آنها چیزی باقی نمانده است و نمی‌توانیم که بگوییم چگونه قادر به انجام چنین عمل‌هایی بودند.

 

 

 

 

قفل در، اختراع مصری‌ها و چینی‌ها بود، احتمالاً به دلیل این‌که به چنین وسیله‌ای نیاز داشتند. هر چه جمعیت افرادی که در نزدیکی یکدیگر زندگی می‌کردند، بیشتر می‌شد، همسایه‌ها دلیل بیشتری جهت قفل کردن در‌های خود پیدا می‌کردند. قفل‌های چوبی مصری، ساز و کار ساده‌ای داشتند.

 

 

 

 

 

در سکونتگاهی نزدیک قاهره، یک اتاق بازی پیدا شد که قدمت آن به ۳۲۰۰ سال پیش از میلاد مسیح (ع) بازمی‌گردد. در این اتاق بازی دالان‌هایی حفاری شده و توپ‌هایی در اندازه‌های مختلف وجود داشته‌اند که روی آن‌ها، سوراخ‌هایی جهت فرو بردن انگشت تعبیه شده بودند. بازی که در این اتاق انجام می‌شد، گرچه قوانین متفاوتی داشت، اما نوع آن مشخص بود.

 

 

عفونت چشمی، بیماری شایعی در میان مصریان باستان بود. آنها از روش‌های درمانی مختلف (و گاه عجیب) استفاده می‌کردند. گاه از رنگ ضد باکتری و نیز دارو‌هایی استفاده می‌کردند که از مغز انسان ساخته شده بود! با این حال، امروز نمی‌دانیم این روش عجیب کارساز بوده است یا نه.