حکم تاریخی امام خمینی (ره) دربارۀ سلمان رشدی

به گزارش گروه وب گردی خبرگزاری صدا و سیما؛ ۲۵ بهمن ماه سالروز صدور حکم تاریخی امام خمینی (ره) مبنی بر ارتداد سلمان رشدی است. در چنین روزی درسال ۱۳۶۷ فتوای امام ضمن خنثی کردن این جریان، دولت‌های اسلامی و پیروان سایر ادیان الهی را نسبت به کلید خوردن یک نبرد تمام عیار تبلیغاتی و جنگ رسانه‌ای توسط نظام سلطه و کانون‌های شیطانی تفکرات و اندیشه‌های غربی و صهیونیستی هوشیار کرد.

امام خمینی (ره) با حکم شجاعانه خود علاوه بر نشان دادن قدرت مرجعیت و آمادگی و هوشمندی تاریخی آنان برابر توطئه‌های مخالفان اسلام و نیز پاسداری و دفاع از مقدسات و آرمان‌های مسلمین، امواج ناشی از خشم و اعتراض جهان اسلام علیه این اقدام موهن را سازماندهی و با روشن ساختن تکلیف فقهی و ابعاد این ماجرای خطرناک به همگان فهماند که در دفاع از ارزش‌های اسلامی، در مقابل هر گونه اهانت به اسلام، وساحت پیامبر اعظم (ص) و اهل بیت (ع) استوار ایستاده است.

هم اکنون با گذشت بیش از دو دهه از این واقعه، رصد و تامل در آنچه در صحنه رویارویی نظام کفر و الحاد جهانی با اسلام عزیز رخ داده است، درک عمیق و نگرش راستین و آینده‌نگری وثیق امام (ره) به روشنی ترسیم شده و نشان می‌دهد که امام در قضیه کتاب آیات شیطانی نه فقط سلمان رشدی بلکه سلمان رشدی‌هایی را می‌دیدند که برای هجمه به اعتقادات دینی مسلمانان به نوبت ماموریت‌های خود را به انجام می‌رسانند.

تجدید حیات دوباره اسلام که با پیروزی انقلاب اسلامی در بهمن ماه ۵۷ آغاز شده بود با برخورد قاطع امام (ره) نسبت به اقدام غربی‌ها در حمله مستقیم و هتاکانه به اسلام در قالب پروژه کتاب آیات شیطانی شتاب فزاینده‌ای یافت.

امواجی که حکم تاریخی امام (ره) ایجاد کرد، توطئه قطع رابطه کشور‌های اقماری آمریکا و حتی اتحادیه اروپا با ایران که بواسطه اقدام امام (ره) صورت گرفته بود را پس از مدتی در هم شکست و سفیران کشور‌های غربی بویژه انگلیس به حوزه ماموریتشان بازگشتند.

 اکنون در این روز، این حکم تاریخی را مرور می‌کنیم:

 چند روز بعد در روز بیست و نهم بهمن ماه دفتر امام خمینی اطلاعیه‌ای را خطاب به مسلمانان ایران و جهان در این زمینه منتشر می‌کند و شایعات را در مورد عفو سلمان رشدی پس از توبه، تکذیب می‌کند و بنابر گفته حضرت امام قتل وی را واجب می‌داند. متن این اطلاعیه را در ادامه می‌خوانید:

 

جنگ عراق و ایران که پایان یافت، رهبران سیاسی غرب تهاجم تازه‌ای علیه اسلام انقلابی آغازکردند. آنان در سال‌های قبل در جریان دفاع ایران و در جریان رویارویی با حزب الله لبنان و جنبش اسلامی فلسطین و جهاد اسلامی افغانستان و ماجرای مرگ انورسادات به وسیله انقلابیون مسلمان مصری (۱۴/۷/۱۳۶۰) دریافتند که حرکت اسلامی رو به رشد را نمی‌توان با سلاح و از طریق نظامی متلاشی ساخت. جبهه جدید، جبهه جنگ روانی فرهنگی و ایدئولوژیک بود. ایجاد جنگ بین شیعه و سنی نیز قبلا با هوشیاری امام خمینی و مسئولین نظام اسلامی رنگ باخته بود. باید به ریشه‌ها و محرک‌های اصلی این جنبش یعنی مبانی عقیدتی و مقدساتی که عشق به آن‌ها وحدت اهداف و روش‌های حرکت اسلامی اخیر را سبب شده است، حمله می‌کردند. ماجرای تدوین و انتشاروسیع کتاب مبتذل آیات شیطانی نوشته سلمان رشدی و حمایت رسمی دولت‌های غربی از آن سرآغازی بر فصل تهاجم فرهنگی بود. اگر جامعه اسلامی در مقابل توهین‌های این کتاب به پیامبر عظیم الشان اسلام از خود مقاومت نشان نمی‌داد، خاکریز اول به راحتی فتح شده بود و پس از آن مبانی دینی و مقدساتی که اعتقاد به ماوراء طبیعت و ارزش‌های معنوی را در جامعه اسلامی باعث شده اند، با انواع شیوه‌ها مورد هجوم قرار می‌گرفت. هویت اندیشه دینی وهویت وحدت بخش امت اسلامی را همین مقدسات تشکیل می‌دهند و با مورد تردید قرار دادن اینهاست که جهان اسلام و حرکت‌های اسلامی را از درون بی هویت ساخته و در مقابل هجوم فرهنگ و ایدئولوژی غرب خلع سلاح می‌کنند.

امام خمینی (ره) با توجه به دلایل و واقعیت‌های فوق در تاریخ ۲۵/۱۱/۱۳۶۷ در ضمن چند سطر کوتاه با صدور حکم ارتداد و اعدام سلمان رشدی و ناشرین مطلع از محتوای کفر آمیز این کتاب، انقلابی دیگر برپا کرد. صفوف مسلمانان صرف نظر از مذاهب و زبان و کشورهایشان متحدا در برابر غرب ایستادند. پیامد‌های این واقعه موجودیت جامعه اسلامی را به عنوان یک امت واحده جلوه گر ساخت و نشان داد که مسلمانان علیرغم اختلافات داخلی و مغایرت‌های جانبی هر گاه بدرستی رهبری شوند می‌توانند و به عنوان پیشتازان حرکت احیای ارزش‌های دینی و در آینده جهان نقشی تعیین کننده بر عهده بگیرند. همچنین صدور این حکم تصور اشتباه غربی‌ها را در اینکه ایران با پذیرش قطعنامه از هدف‌های انقلابی اسلامی خود دست کشیده است، در هم ریخت.

بعد از پایان جنگ و پذیرش قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت سازمان ملل متحد توسط ایران، صدور فتوای امام خمینی در ۲۵ بهمن ۱۳۶۷ (۱۴ فوریه ۱۹۸۹) حاوی حکم قتل سلمان رشدی، نویسنده هندی تبار انگلیسی، موجب واکنش شدید و موضع گیری تند اتحادیه اروپا در مقابل آن گردید. پارلمان اروپا در استراسبورگ قطعنامه‌ای به تصویب رساند و طی آن از دوازده دولت عضو خواست تا به تهران اعلام کنند، اگر به تهدیدات خود عمل نمایند، تدابیر جدی علیه منافع ایران اتخاذ خواهد شد.

وزیران امورخارجه کشور‌های عضو اتحادیه اروپا در اول اسفند ماه ۱۳۶۷ (۲۰ فوریه ۱۹۸۹) بیانیه‌ای انتشاردادند و در آن تهدید به قتل سلمان رشدی را غیر قابل قبول دانستند و اقدامی مخالف با منشور ملل متحد و بی حرمتی به اصول و مقررات بین المللی اعلام کردند.

واکنش فوری اتحاریه اروپا نسبت به فتوای صادره تصمیم واقدام مشترکی در سه زمینه بود:

احضار سفرای دولت‌های عضو از تهران و کاهش سطح روابط دیپلماتیک با جمهوری اسلامی ایران، لغو ملاقات و بازدید مقامات دو طرف در سطح وزیران و معاونان آنها، تقلیل همکاری‌های اقتصادی و کاهش واردات کالا ازایران.

پس از قطع روابط سیاسی ایران و انگلستان در ۱۵ اسفند ۱۳۶۷ (۵ مارس ۱۹۸۹) دولت آلمان نیز در حمایت از انگلستان اجرای موافقتنامه فرهنگی با ایران را که در آبان ۱۳۶۷ (نوامبر ۱۹۸۸) امضا شده بود، به حالت تعلیق در آورد. انگلستان می‌کوشید تا با توسعه مسئولیت حمایت از سلمان رشدی به بقیه کشور‌های اروپایی بویژه دو عضو موثر آن یعنی آلمان و فرانسه، هم به اعمال محدودیت و فشار علیه ایران از سوی اتحادیه تاکید نماید و هم خود را یک جانبه در این مساله درگیر نسازد. نهایتا این کشور‌ها درمقابل پایمردی و استقامت ایران وپشتیبانی جهان اسلام کوتاه آمده و سفرای این کشور‌ها که با سر و صدا ایران را ترک کرده بودند، یکی یکی و بی سرو صدا به جمهوری اسلامی ایران بازگشتند.