سبک خواستگاری دایناسورها چگونه بود؟
دایناسورهای صحرای گبی چگونه خواستگاری میکردند؟
به گزارش گروه وبگردی خبرگزاری صدا و سیما، دانشمندان میگویند یک دایناسور به اندازه گوسفند که بیش از هفتاد میلیون سال پیش میزیسته، در اثر انتخاب طبیعی، دارای طوق بزرگ در گردن شده است.
پروتوسراتوپس (نیاشاخچهره) یک گیاهخوار ۱.۸ متری بود که در بیابان گُبی مغولستان میزیست. پیش از این باور بر این بود که این حاشیههای چیندار و طوقهای پیچیده، به منظور حفاظت از گردن در برابر مهاجمان یا احتمالا به عنوان ابزاری برای تنظیم دمای بدن استفاده میشده است.
یک بررسی جدید میگوید که مهمترین کاربرد آن در حقیقت احتمالا جذب جفت بوده است، به همان شکل که طاووسها از پر خود استفاده میکند.
دکتر اندرو کناپ، محقق دوره پسادکترا در موزه تاریخ طبیعی میگوید: «ما در بسیاری از فسیل حیوانات، ساختارها و ویژگیهای غیر معمولی را شاهد هستیم که در واقع در بین حیوانات زنده امروزی دیده نمیشود. پروتوسراتوپسها شاخ نداشتند، اما طوق داشتند. پیش از این چند نظریه برای توضیح ضرورت وجود این طوقهای گردن پیشنهاد شده بود. برخی پیشنهاد میکردند که آنها از این طوقها برای حفاظت از خود استفاده میکردند یا این که نقش خنککننده را برای این گیاهخواران بزرگ ایفا میکردند، یا این که با کمک آن میتوانستند اعضای مختلف گونه خود را از یکدیگر تشخیص دهند.»
در پژوهشی، او و تیمش اسکنهای سه بعدی ۳۰ جمجمه کامل از حیوان قبل از این حیوان ماقبل تاریخ را تجزیه و تحلیل کردهاند. آنچه آنها کشف کردند، این است که طوقهای گردن با گذر زمان بزرگتر شدهاند، موضوعی که نشان میدهد این افزایش اندازه، نتیجه مستقیم انتخاب بوده است. به عبارت دیگر این صفت خاصی بود که به طور فزایندهای به آن توجه میشد، زیرا مورد علاقه قرار داشت و از این رو بیشتر به صفت غالب تبدیل میشد.
در حالی که انتخاب در سنگوارهها ظاهر میشوند، دانشمندان هیچ شواهد مشخصی مبنی بر ویژگیهای متفاوت پیدا نکردند. اگرچه این ویژگی ممکن است در جانوران موجود بوده باشد.
دکتر کناپ میگوید: «به طور قطع میتوان گفت که بین نر و ماده تفاوت بوده است، اما معمولا این تفاوت در اندازه بدن است، طوریکه نرها بزرگتر از مادهها هستند یا بالعکس. چنین چیزی میتواند از راه یک ویژگی دیگر مانند رنگ باشد که در سنگوارهها باقی نمیماند.»
منبع: ایندیپندنت