از شوق سرشاری و از مهربانی لبریز؛ مادر! تویی که آغاز تمامِ دوست داشتنهای بی نهایتی. سرشار از شکوفه و گل و جوانهای که در هر نوازش نسیم لبخند میزنی! تو صبایِ جان فزای اردیبهشتِ بهشتی و لبریز از عطر محبت! تو حتی در سرمای زمستان غوغای بهار به پا میکنی. مادر!حالا خودت بگو چگونه واژههای حقیر از اقیانوس وسیع مهربانی و دلسوزی تو بگویند؟ چگونه شامگاهان از ستاره باران نگاهِ شب زنده دارت بگویند؟ و چگونه روزها از تلالو ایثارگریهای ناتمامت؟ تویی که در «زمستانِ» محنتهای زندگی، گرما بخش کلبه زندگی هستی تا مرارت روزگار ستونهای خانه را نلرزاند!ای نبض زندگی!ای آغوشت امنترین جغرافیای دنیا!ای شاهکار بی نظیر پروردگار! ای همنشین پروانه ها! ای نرگس مهربانی؛ آکنده از شمیم گل محمدی و زیباتر از گل سرخ! امروز روز توست؛ روز مادر و فرزندان این سرزمین در این روز عطر تمام گلهای شکفته هستی را تقدیم وجود بی نظیرت میکنند؛ مادر روزت مبارک نگارنده:مرضیه قاسمی