نخستین کشور جهان در رشد توسعه انسانی

سال ۱۳۵۸ امید به زندگی، یعنی متوسط طول عمر، ۵۴ سال بود.

 

از سال بعد، روند رشد شاخص توسعه انسانی در ایران آغاز شد و موضوعاتی مانند افزایش بیمه عمومی، افزایش درصد باسوادان از ۴۱ به ۸۵ درصد، رسیدن امید به زندگی از ۵۴ به ۷۵ سال و دیگر مؤلفه‌ها، موجب شد که ایران نخستین کشور جهان از نظر میزان رشد شاخص‌های توسعه انسانی در ۴ دهه اخیر شود.

 

 

 

 

میانگین جهانی رشد این شاخص، بین ۰/۶۹ درصد تا ۰/۷۳ درصد بوده، اما در ایران هر سال ۱/۶ درصد یعنی دو برابر میانگین جهانی، این شاخص رشد کرده است.