برگزاری نکوداشت دکتر حائریان اردکانی

به گزارش خبرنگار حوزه آموزش عالی گروه علمی و فرهنگی و هنری خبرگزاری صدا و سیما به نقل از روابط عمومی فرهنگستان علوم؛ این مراسم با حضور و سخنرانی قائم مقام وزیر علوم، تحقیقات و فناوری، رئیس دانشگاه تهران، رئیس دانشگاه فردوسی مشهد و تعدادی از استادان و اعضای هیأت علمی دانشگاه و اعضای فرهنگستان در تالار خوارزمی دانشکده مهندسی دانشگاه فردوسی مشهد به صورت حضوری و مجازی برگزار شد.

 

در این مراسم از ویژه نامه دکتر علی حائریان اردکانی، یادمان و درخت مزین به نام این استاد فرهیخته رونمایی شد. همچنین یکی از تالار‌های دانشکده مهندسی دانشگاه فردوسی مشهد که به نام دکتر علی حائریان اردکانی نام گذاری شده است، افتتاح شد.

 

در ارج نامه منتشر شده برای ادای احترام به آقای دکتر علی حائریان، یادداشت‌هایی از آقای دکتر رضا داوری اردکانی رئیس فرهنگستان علوم، آقایان دکتر پرویز جبه دار مارالانی، دکتر پرویز دوامی و دکتر سعید سهراب پور اعضای پیوسته گروه علوم مهندسی فرهنگستان علوم، آقایان دکتر علیرضا کوچکی عضو پیوسته گروه علوم کشاورزی و دکتر امین علیزاده عضو وابسته گروه علوم کشاورزی فرهنگستان علوم، و آقایان دکتر جلال حجازی دهاقانی رئیس شاخه مهندسی مواد و معدن و دکتر علی اکبر رمضانیان پور رئیس شاخه مهندسی عمران فرهنگستان علوم منتشر شده است.

 

در مراسم بزرگداشت آقای دکتر علی حائریان اردکانی، آقای دکتر محمد کافی رئیس دانشگاه فردوسی مشهد، دکتر حائریان اردکانی را استادی نمونه و چهره‌ای ارزشمند برای دانشگاه فردوسی مشهد و جامعه علمی ایران دانست و افزود: خدمات و افتخارات ایشان چه در حوزه علم و پژوهش و چه در حوزه مدیریت شهره خاص و عام بوده است و دانشگاه فردوسی مشهد باید به خود ببالد که چنین استاد ارزشمندی را در خود جای داده است که مایه افتخار برای ایران است. رئیس دانشگاه فردوسی مشهد، با اشاره به سابقه علمی و اجرایی دکتر حائریان گفت: ایشان علاوه بر اینکه جزو استادان بزرگ رشته مهندسی مواد و متالورژی در کشور محسوب می‌شوند، در عرصه مدیریت و فعالیت‌های اجرایی نیز یکی از مدیران و تلاشگران بنام در این زمینه به شمار می‌آیند و مایه مباهات و افتخار است که دانشگاه فردوسی مشهد دارای چنین استاد ارجمند و بزرگواری است.

 

آقای دکتر محمود نیلی احمدآبادی رئیس دانشگاه تهران در این مراسم گفت: بسیار خوشحال هستم که بزرگداشتی برای استاد برجسته دانشگاه فردوسی مشهد تشکیل شده و برگزاری چنین مراسمی برای تشویق جوانان و مردم بسیار دارای اهمیت است. 

همکار مدعو گروه علوم مهندسی فرهنگستان علوم ادامه داد: دکتر علی حائریان اردکانی کتاب‌های زیادی را به رشته تحریر درآورده و ترجمه کرده اند و مورد استفاده استادان و دانشجویان قرار گرفته است. ایشان در حوزه نشر علم بسیار نقش بزرگی داشتند و بخش زیادی از ارتقا و توسعه تکنولوژی در هر کشوری، منوط به توسعه مهندسی و علم مواد است. این حوزه به دلیل اینکه از طرفی به علم و از طرفی دیگر به فناوری مرتبط است و نیز امکان تحولات بسیار زیادی را رقم می‌زند، ارزش افزوده زیادی دارد و چندین فناوری تعیین کننده در دنیا منوط به این رشته است، بنابراین توسعه و نشر آن می‌تواند مؤثر باشد.

آقای دکتر نیلی احمدآبادی خاطرنشان کرد: دکتر حائریان از پایه‌گذاران دانشکده مهندسی متالورژی و مواد دانشگاه فردوسی مشهد هستند که این امر ارزش‌های ایشان را بیشتر می‌کند. دکتر حائریان اردکانی در حوزه صنعتی و تعامل با جامعه و توسعه تکنولوژی فعال بودند و نام‌شان با مهندسی یا متالوژی پودر گره خورده و در این حوزه هم از لحاظ توسعه فناوری و ساخت قطعات فعال بودند و در نشان دادن این مهندسی در فناوری، فرد تعیین کننده بودند که مورد تأیید متخصصان امر است.

 

آقای دکتر عبدالرضا باقری قائم مقام وزیر علوم، تحقیقات و فناوری در این مراسم گفت: دکتر علی حائریان اردکانی با سابقه حدود نیم قرن خدمات ارزنده علمی، از پیشگامان و پایه‌گذاران توسعه رشته‌های مهندسی در خراسان رضوی است. 

دکتر عبدالرضا باقری در مراسم نکوداشت دکتر علی حائریان که در دانشکده مهندسی دانشگاه فردوسی مشهد برگزار شد، اظهار کرد: سابقه آشنایی بنده با دکتر حائریان اردکانی به سال‌های دور که نزدیک به ۴۵ سال گذشته است، بازمی‌گردد. دکتر علی حائریان از خانواده‌های معروف و پرآوازه بوده که پدر ایشان در اردکان به طبیب اخلاق شهر معروف بود. او الگوی مسلم اخلاق و بسیار بی‌توقع و مملو از مهربانی و بزرگواری است. 

وی افزود: بخش مهمی از توفیقات استان در ارتباط با رشته‌های مهندسی، مرهون تلاش‌های مستمر دکتر حائریان است. دانشکده پرافتخار مهندسی دانشگاه فردوسی مشهد که می‌توان گفت امروز در زمره یکی از دانشگاه‌های بزرگ کشور در بخش دولتی است و دانشگاه سجاد حاصل زحمات بی‌دریغ دکتر حائریان است. وی تصریح کرد: دکتر حائریان با سابقه حدود نیم قرن خدمات ارزنده علمی از پیشگامان و پایه‌گذاران توسعه رشته‌های مهندسی در خراسان رضوی است. ایشان به لحاظ علمی همیشه از استادان سرآمد و شاخص دانشگاه بود. انتخاب کتاب ایشان به عنوان کتاب سال و حضور پررنگ و بزرگ در صنعت کشور، همگی باعث شد امروز دکتر حائریان به عنوان استاد به نام جامعه مهندسی شناخته شود. ایشان در زمره استادانی است که با وسعت آگاهی در زمینه‌های مختلف علم و اخلاق را در هم آمیخت. به نحوی که خلق و خوی و منش ایشان، نشان‌دهنده یک انسان سرآمد است. دکتر باقری خاطرنشان کرد: بنده این توفیق را داشتم که در دوران مدیریت در دانشگاه فردوسی از راهنمایی‌ها و مساعدت‌های بی‌دریغ ایشان برخوردار باشم و از این نظر همیشه خود را مدیون دکتر حائریان می‌دانم. حضور دکتر اردکانی و سایر استادان بنام و پرافتخار ایران در مدیریت دانشگاه بسیار مؤثر است و آرامش خاطری را برای اعضای هیأت علمی و کارکنان در دوران ایجاد می‌کند و خود را مرهون الطاف و بزرگ‌منشی همه آن‌ها می‌دانم.

 

آقای دکتر سلمان ساکت رئیس مرکز آثار مفاخر و اسناد دانشگاه فردوسی مشهد در این مراسم عنوان کرد: مرکز آثار مفاخر و اسناد دانشگاه وظیفه خود می‌داند تا از پیشکسوتان و پیشگامان علم و دانش و فرهنگ در دانشگاه دیرینه سال فردوسی مشهد تقدیر به عمل آورد و با یاد فعالیت‌های گوناگون آنان، پرچمدار گسترش فرهنگ و گفتمان ارج گذاری و الگوسازی باشد. بی‌تردید یکی از چهره‌های فرهیخته و تأثیرگذار در دانشگاه پرافتخار فردوسی مشهد، دکتر علی حائریان اردکانی، استاد پیشکسوت و نامدار دانشکده مهندسی است که از خانواده‌ای اصیل در اردکان یزد برآمده، با همت و کوشش مراحل تحصیل را طی کرده، از فرصت‌ها نهایت استفاده را برده و یک سالی را در نوجوانی در آمریکا سپری کرده و ضمن آموختن زبان انگلیسی و تقویت مهارت خود در آن، با دستاوردی سترگ از تجارب ارزنده زندگی در غرب به ایران بازگشته، به مشهد و سپس آبادان رفته، در محیط ویژه و کم نظیر دانشکده نفت آبادان زیسته و سپس با خانواده‌ای به نام و نجیب وصلت کرده و با همراهی همسری مهربان و فرهیخته به یکی از بهترین دانشگاه‌های دنیا رفته و پس از اتمام تحصیل به ایران عزیمت کرده و در دانشگاه فردوسی مشهد استخدام شده است. 

وی افزود: این مسیر و سرگذشت را که به سخن کوتاه، اما به عمل دشوار و سرشار از فراز و فرود بوده است، باید از زبان خود ایشان شنید تا به اهمیت هریک از این مراحل در تکوین شخصیت علمی و فرهنگی ایشان پی‌برد. دکتر حائریان در بالندگی دانشکده مهندسی دانشگاه فردوسی مشهد نقش بسزا و انکارناپذیر داشته است. علاوه بر این، براساس لیاقت و شایستگی خود با تکیه بر تجارب و اندوخته‌های علمی خویش از حضور در بهترین و مهمترین مراکز علمی دنیا، در همه دوره‌های مدیریتی با هر سلیقه و رویکردی نقش آفرین بوده و از ریاست دانشکده تا معاونت پژوهشی دانشگاه را بر عهده داشته و حتی پس از بازنشستگی در شورا‌های مختلف علمی و مشورتی ایفای نقش کرده است و در این همه سال، هیچ خاطره‌ای جز خدمت بی‌دریغ و صادقانه، همکاری صمیمانه و همه جانبه و دوستی بی‌منت و بی چشم‌داشت در ذهن و ضمیر همکاران و دانشجویان خود بر جا نهاده است. دکتر ساکت خاطرنشان کرد: دکتر حائریان تنها در دانشگاه فردوسی مشهد شناخته شده و مورد احترام نیست بلکه در شهر و استان و حتی ایران مشهور و نامبردار است. او شخصیتی منشوری دارد و انصافا در اغلب وجوه این منشور سرآمد و ممتاز است. برای نمونه در رشته تخصصی خود دست کم چهر‌های ملی است و بزرگان و برجستگان این رشته در برابر علم و دانش و تألیفات و ترجمه‌ها و دستاورد‌های علمی و پژوهشی او سر تعظیم فرو می‌آورند. وی تصریح کرد: استاد حائریان در ارتباط میان دانشگاه و صنعت پیشگام بوده و در چند پروژه مهم ملی نقش آفرینی کرده است؛ بنابراین او به اتاق‌های گرم و دلنشین دانشگاه بسنده نکرده و کار میدانی و حضور در صحنه عمل را نیز با تمام وجود تجربه کرده است. دکتر حائریان علاوه بر علم و دانش، در منش و اخلاق نیز ممتاز و زبانزد است و همگان او را به نوع دوستی، مهربانی، خوش برخوردی و مردمداری می‌شناسند. رئیس مرکز مفاخر و اسناد دانشگاه فردوسی مشهد بیان کرد: دکتر حائریان رنجیدگی خاطر دیگران را برنمی‌تابد و به هر کس با هر سلیقه و باوری احترام می‌گذارد. هر چند در این مدارا و تساهل و تسامح، تعلقشان به استان یزد و منش آرام و محتاط مردمان آن دیار بی‌تأثیر نبوده است. پس مدارا و خرد را با یکدیگر همراه کرده و همت و کوشش را سرلوحه خویش قرار داده و با اتکا به هوش بالا، اخلاق نیکو، خانواده نجیب و اصیل و جان آسوده از بخل و کینه و عداوت، بر اسب مراد سوار شده و قله‌های موفقیت را یک به یک فتح کرده است. وی گفت: دکتر حائریان البته از بخت و اقبال هم برخوردار بوده است. گذشته از تولد در خانواده‌ای خوب و فرهنگی و تربیت در دامان پدر و مادری ارجمند و بهره‌مندی از حضور پدربزرگی فرهیخته و برادری فرزانه و همراهی گرم و صمیمانه و بی‌دریغ همسری فرهنگ دوست، از موهبت آشنایان و بستگان و دوستدارانش در مناصب مدیریتی مختلف نیز برخوردار بوده است، نه برای اینکه به ناحق مسندی را تصاحب کند یا به ناشایستگی به جایگاهی دست یابد، بلکه بدین منظور که بتواند نیرو و توان خود را در راه پیشرفت ایران عزیز صرف نماید. 

دکتر ساکت تصریح کرد: دکتر حائریان در ادبیات و تاریخ هم سررشته دارد، به غزل حافظ و مثنوی مولوی و شاهنامه فردوسی عشق می‌ورزد و آن‌ها را به دفعات خوانده است، تا آنجا که بسیاری از بخش‌های آن‌ها در ذهن و ضمیرش نقش بسته است و او به راحتی در محافل دوستانه یا جلسات رسمی از آن‌ها در بیان سخنش استفاده می‌کند. دکتر حائریان شوخ طبع است، امکان ندارد که چند دقیقه‌ای سخن بگوید و اطرافیانش را نخنداند، گویی شوخ طبعی و بذله گویی در سرشت او عجین شده است. البته شوخی‌های او از نوع هجو و هزل و ریشخند نیست، نوعی شرم و حیا در تمام سکنات و وجنات او از جمله سخن گفتنش نهفته است. وی اضافه کرد: استاد پیشکسوت ما عموما در ظاهر با هیچ چیز و هیچ کار مخالفت جدی نمی‌کند، برعکس اغلب نیمه پر لیوان را می‌بیند حتی اگر آن قسمت پر در حد قطراتی باشد. با این همه فرق میان سره و ناسره را خوب می‌داند. گویا از تجربه دهه‌های اخیر دریافته است که تنها باید شرایط را بپذیرد و در میان خرابی‌ها و ناامیدی‌ها، بنایی برآرد و امیدی به بار آورد. او که بهترین دانشگاه‌های دنیا را دیده و در اغلب شهر‌های مشهور جهان دست کم روز‌هایی را سپری کرده، چطور ممکن است که تفاوت بسامانی و نابسامانی، نظم و آشفتگی، راستی و کژی و ده‌ها دوگانه دیگر را درنیابد؟ هرچند امروز در اطرافش فرق میان آن‌ها را یا نمی‌فهمند، یا به عمد چشم بر آن‌ها می‌بندند. دکتر ساکت اظهار کرد: دکتر حائریان ذهن پویا و جوانی دارد، ودلش نیز جوان است؛ همواره در آموختن و آموزاندن است، او علاقه دارد که هر روز مهارتی تازه فراگیرد و نکته‌ای جدید به دانسته‌های خود بیفزاید. دکتر حائریان به نظم و ترتیب و وقت شناسی اهمیت می‌دهد، به هر وعده‌ای پایبند است و برایش فرقی نمی‌کند که با مسئولی بلندپایه قرار ملاقات دارد یا با دانشجویی نوورود یا کارمندی معمولی، همواره سر وقت و حتی اغلب پیش از موعد بر سر قرار حاضر می‌شود. وی عنوان کرد: دکتر حائریان ذاتا مشوق و مثبت‌نگر است. در هرکس ذره‌ای استعداد و اهتمام ببیند، او را تشویق می‌کند و اگر از دستش بر آید، از کمک و یاری دریغ نمی‌ورزد. او خوش برخورد است و رویی گشاده دارد، لبخند از لبانش دور نمی‌شود و همواره شادی و آرامش را به دیگران هدیه می‌دهد و با نرمی و ملایمت، دشواری‌ها و سختی‌ها را آسان می‌کند و از فشار‌ها و اضطراب‌ها می‌کاهد. رئیس مرکز مفاخر و اسناد دانشگاه فردوسی مشهد بیان کرد: دکتر حائریان به مشارکت‌جویی و تعامل با دیگران ایمان دارد، از این رو در هرجا که بوده و هست، مشورت را شالوده و بنیان عملکرد خویش قرار داده است. او به مشورت‌های دیگران هم اهمیت می‌دهد و در همفکری‌ها و هم اندیشی‌ها از هیچ کمکی فروگذار نمی‌کند. دکتر حائریان جهان را خوب و‌تر و تازه می‌بیند، گویی کژی‌ها و نابسامانی‌های آن چندان به چشمش نمی‌آید. شاید انس او با حافظ سبب شده است که هرگاه غم لشکری انگیخته تا خون عاشقان را بر زمین ریزد، او با ساقی شادی و نشاط به هم ساخته و به کمک آن، سرزندگی و سازندگی را پیشه خود ساخته و بنیاد غم و اندوه را برانداخته است. وی خاطرنشان کرد: شاید بهترین توصیف برای دکتر حائریان سخنی باشد که ابوالفضل رشیدالدین میبدی، هم ولایتی خوش ذوق و خوش نفس وی حدود نهصد سال پیش برایمان به یادگار گذاشته است: پیر طریقت گفت: زندگان سه کس اند: یکی زنده به جان، یکی زنده به علم، یکی زنده به حق. او که به جان زنده است، زنده به قوت است و باد؛ او که به علم زنده است، زنده به مهر است و یاد؛ او که به حق زنده است زندگانی خود بدو شاد. ساکت گفت: بی‌تردید دکتر حائریان به «علم و مهر و یاد» زنده است، عالمی است که نشان از فرزانگی و مهرورزی دارد و فرهیخته‌ای است که همگان یاد و نام او را گرامی می‌دارند. از این روست که مرکز آثار مفاخر و استاد دانشگاه که در دوره جدید فعالیت خود، نکوداشت استادان شایسته و برجسته را در شمار اولویت‌های کاری خود قرار داده است، با همکاری دانشکده مهندسی، بنیاد نخبگان استان خراسان رضوی، بنیاد دانشگاهی فردوسی، دانشگاه سجاد و روابط عمومی جهاد دانشگاهی مشهد، تکریم و نکوداشت استاد دکتر علی حائریان اردکانی را تدارک دیده است تا از یک سو فعالیت‌های اثربخش وی را ارج نهد و از سوی دیگر کوشش‌ها و دستاورد‌های علمی و اجتماعی و فرهنگی او را به عنوان الگویی برای نسل جوان و آینده دار کشور مطرح سازد. رئیس مرکز مفاخر و اسناد دانشگاه فردوسی مشهد افزود: بر خود فرض می‌دانم از همه کسانی که در برگزاری نکوداشت استاد و تدوین این ویژه‌نامه همراهی کرده‌اند، به ویژه آقایان دکتر حمیدرضا پوررضا، رئیس دانشکده مهندسی، دکتر ابوالفضل باباخانی، مدیر گروه مواد و متالورژی و مدیرعامل بنیاد دانشگاهی فردوسی، دکتر رضا لطفی، رئیس بنیاد نخبگان استان خراسان رضوی و خانم دکتر سمانه صاحبیان، عضو گروه مواد و متالورژی، آقای ابراهیم مروتی، مسئول روابط عمومی جهاد دانشگاهی مشهد و همکار ارجمندشان، آقای علی فرازستانیان و نیز همکاران کوشا و صمیمی‌ام، آقایان مسعود ظریفعلی زاده مقدم و جواد راشکی علی آباد و خانم‌ها سمانه بندگی و نرگس نسل شاملو سپاسگزاری کنم؛ همچنین برای استاد ارجمند و گرامی، بهروزی و سلامتی و کامیابی آرزومندم.

 

دکتر علی حائریان اردکانی: اولین مربی ام پدربزرگم بود

 

آقای دکتر علی حائریان اردکانی استاد پیشکسوت دانشکده مهندسی دانشگاه فردوسی مشهد و عضو وابسته گروه علوم مهندسی فرهنگستان علوم در پایان مراسم اظهار کرد: ابتدایی‌ترین مربیان بنده، پدربزرگ و بعد پدرم هستند و پدربزرگم را مهمترین و تاثیرگذارترین فرد در موفقیت‌هایم می‌دانم. دکتر علی حائریان اردکانی در آیین نکوداشت خویش گفت: بنده در سال ۱۳۲۵ در اردکان یزد متولد و در خانواده‌ای مذهبی بزرگ شدم. پدربزرگم حاج شیخ محمد حائریان از شاگردان حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی بود. پدرم پزشک بود و پنج برادر و چهار خواهر دارم. من فرزند وسط این خانواده بودم و هر پنج برادر تحصیلات عالیه را تا سطح دکتری در رشته‌های مختلف ادامه دادند. وی افزود: دوره ابتدایی را در اردکان و دبیرستان را در مشهد به تحصیل پرداختم. مقطع لیسانس و دوران خدمت سربازی را در آبادان سپری کردم و نهایت برای ادامه تحصیل در سال ۱۳۵۱ به انگلستان سفر کردم. همچنین پس از فعالیت‌ها در دانشگاه فردوسی مشهد در سال ۱۳۸۳ برای فرصت مطالعاتی به اتریش سفر کردم. همسرم لیسانس ادبیات هستند و حاصل ازدواج ما، دو دختر است که هر دو تحصیلات عالیه دارند. این استاد پیشکسوت دانشکده مهندسی دانشگاه فردوسی تصریح کرد: دوره ابتدایی را در دبستان فردوسی اردکان زیر نظر پدر بزرگ و در مقطعی دو ساله زیر نظر پدرم به اتمام رساندم. دوران دبیرستان را در دبیرستان شاه‌رضای مشهد گذراندم و سال آخر دبیرستان را به صورت بورسیه تحصیلی به آمریکا سفر و دیپلم را از آمریکا دریافت کردم. وی عنوان کرد: در سال ۱۳۴۴ در دانشگاه‌های مختلفی کنکور دادم و در نهایت به دانشکده نفت آبادان وارد شدم. در سال ۱۳۴۸ لیسانس مهندسی پالایش را گرفتم و به مدت ۶ ماه جهت گذراندن آموزشی خدمت سربازی به تهران سفر کردم و پس از گذراندن این دوره به مدت دو سال و نیم در پالایشگاه آبادان به عنوان خدمت سربازی فعالیت کرم. این استاد پیشکسوت خاطرنشان کرد: پس از گذراندن دوران خدمت برای ادامه تحصیل در سال ۱۳۵۱ به انگلستان سفر کردم و طی یک سال مدرک لیسانس در مهندسی تولید و طی سه سال دکتری مهندسی متالوژی و مواد را از دانشگاه استراتکلاید در گلاسکو انگلستان دریافت کردم. استاد حائریان بیان کرد: با توجه به اینکه رشته مهندسی مواد که تخصصم بود تا سال ۱۳۷۲ در دانشکده مهندسی وجود نداشت، من در این بازه ورود به دانشکده مهندسی تا سال ۱۳۷۲ را در گروه مکانیک فعالیت کردم. همچنین تعداد زیادی پروژه تحقیقاتی برای وزارت معادن و فلزات، وزارت صنایع، بخش خصوصی و تعدادی طرح دانشگاهی نیز انجام شد. از ابتدایی‌ترین مربیان بنده، پدربزرگ و بعد پدرم هستند و پدربزرگم را مهمترین و تاثیرگذارترین فرد در موفقیت‌هایم می‌دانم. مرحوم پدربزرگم موسس اولین مدرسه جدید در اردکان بود. البته ایشان در مدرسه قدیم اردکان نیز درس می‌دادند، پدربزرگم در مورد تعلیم و تربیت یک اخلاق بسیار پسندیده‌ای داشتند و در مورد تعلیم و تربیت جدیت به خرج می‌دادند. ایشان اضافه کرد: در زمان کودکی که پدرم در مشهد دانشکده پزشکی می‌رفتند و پزشکی می‌خواندند، ما تمام خواهر و برادر‌ها در سنین و مقاطع تحصیلی مختلف زیر نظر ایشان بودیم. ایشان وظیفه خودشان می‌دانستند که هر شب تکالیف ما را کنترل کنند و تا زمانیکه مطمئن نمی‌شد که درس‌های‌مان را کامل خوانده‌ایم، اجازه خوابیدن نمی‌داد و یکی از دلایل موفقیت نسبی که من در زندگی داشته‌ام سخت‌گیری پدربزرگ بوده است، پدر هم در مواقعی که با هم زندگی می‌کردیم همین جدیت را به خرج می‌دادند و دو سالی هم که من مستقیما شاگرد ایشان بودم، معمولا با وجود بیشترین کوشش در کلاس کمترین نمره را می‌گرفتم که شک و شبه‌ای پیش نیاید. این استاد پیشکسوت دانشکده مهندسی دانشگاه فردوسی مشهد بیان کرد: من در سال ۵۵ وارد دانشکده شدم و در موقعیتی حاضر شدم که شرایط برای پژوهش فراهم نبود و از آن‌جایی که پژوهش رکن اصلی استادان است. یکی از علاقه‌های ذاتی من نوشتن است و نمی‌توانم علاقه را کنار بگذارم. در سال‌های ۵۰ تا ۵۵ کتاب‌های درس کم بودند و با توجه به اینکه توانایی نوشتن را در خودم می‌دیدم و تصمیم گرفتم که هر سال یک کتاب بنویسم و این کار را ادامه دادم.