ما ملت امام حسینیم ....

روایت آخرین سفر به قم از زبان رفیق ۳۵ ساله‌ی سردار

مهمان خانه یکی از قدیمی‌ترین رفقای سردار سلیمانی شدم، حاج محمود خالقی که طبق وصیت نامه سردار غسل، کفن و دفن حاج قاسم به وی سپرده شده بود، وارد اتاقی ساده شدم که در این سال‌ها هر زمان سردار پا در این خانه می‌گذاشت در همین اتاق و روی زمین به یک پشتی تکیه می‌کرد، و چقدر شیرین است شنیدن وصف حاج قاسم از زبان دوستی که از برادر به او نزدیک‌تر بود.

حاج محمود می‌گفت: حاج قاسم فقط فرمانده نبود، او قبل از اینکه فرمانده جنگ سخت در جبهه‌های نبرد باشد، سال‌ها در مبارزه با نفس و جهاد اکبر سربازی کرده بود.

عقد اخوت با سردار جبهه‌ها

حاج محمود می‌گفت: من ۲۳ سالم بود و حاج قاسم ۲۷ که اولین بار در سال ۶۴ قبل از شروع  عملیات والفجر ۸ همدیگر را دیدیم و بعد از آن ملاقات کوتاه در طی چند عملیات بار‌ها همدیگر را دیدیم و صحبت‌های بیشتری با هم داشتیم، اما صمیمیت اصلی ما در سفر حجی بود که در سال  ۷۱ داشتیم و ۱۸ ذی الحجه عقد اخوتی را در جوار خانه خدا  با هم بستیم.

حاج محمود خالقی در جواب به این سوالم که  شما طلبه بودید و ایشان پاسدار آیا تفاوت دیدگاه با هم داشتید گفت: حاج قاسم از من طلبه‌تر بود، حاج قاسم قبل از اینکه یک پاسدار باشد یک روحانی بود که ابتدا روح و روان خودش را پرورش داده بود و بعد در مسیر خدمت به مردمش قدم برداشته بود.

 

سرداری که در کنار مردم بود

حاج محمود می‌گفت: خاک قم بار‌ها و بار‌ها میزبان حاج قاسممان بوده، او برای زیارت مضجع نورانی حضرت فاطمه معصومه (س) زیاد به قم سفر داشت و هر زمان به حرم  مشرف می‌شد همیشه در مسیر رفت و آمد عادی مردم قدم بر می‌داشت و هیچ وقت خودش رو جدای از مردم نمی‌دانست، یک بارکه به جمکران رفتیم، انتظامات ایشون را نشناخت و سردار دستش را بالا برد برای بازرسی که من همان جا به شوخی به حاج قاسم گفتم: تنها جایی که می‌شود دست‌های سردار را بالا دید در اماکن مذهبی و زیارتی است.

آخرین سفر به قم، پنج روز مانده به شهادت

حاج محمود می‌گفت حاج قاسم پنج روز مانده به شهادتش به قم آمد تا زیارتی کوتاه داشته باشد، وقتی به اتفاق وارد حرم شدیم نزدیک به اذان بود نماز را که خواندیم ایشان یک گوشه نزدیک به ضریح ایستادند و مشغول دعا و مناجات شدند و به اتفاق حاج حسین پور جعفری کنار ضریح هم رفتند، بدون همراه در کنار مردم به طوری که مردم از دیدن ایشان جا می‌خوردند و خیلی از مردم دور ایشان جمع شدند برای عکس و فیلم و بازگویی درد و دل هایشان که حاج قاسم با وجودی که وقت کمی داشت با صبر و لبخند همیشگی اش با مردم همراهی کرد. بعد از آن سوار بر ماشین شدیم و حاج قاسم گفت: زمانی برای آمدن به منزل نداریم باید به تهران برویم و از آنجایی که من بسیار دلتنگ ایشان بودم از ایشان خواستم تا تهران همراهشان بروم در مسیر صحبت‌هایی از مردم و مسئولین شد و در آن دو ساعت بهترین گپ و گفت‌ها را با هم داشتیم.



وصیت حاج قاسم به حاج محمود

حاج قاسم بار‌ها در موقعیت‌هایی مثل مراسم ختم یکی از دوستان صمیمی مان  حاج آقا حسنی سعدی و یکی از بزرگان مذهبی کرمان و بار اخر هم در مراسم ختم پدر خودشان تاکید کرد که حاج محمود من می‌خواهم غسل و کفن و دفن مرا شما انجام بدهی، من همیشه بغض می‌کردم و می‌گفتم من حتما زودتر از شما از دنیا خواهم رفت، اما قسمت این شد که غم برادر ببینم و تا همیشه در غمش بسوزم؛ و بالاخره روز تدفین سردار در کرمان  بعد از نماز صبح خودم را بر سرمزار رساندم و داخل قبر رفتم و برای آخرین بار با پیکر اربا اربای برادرم خداحفظی کردم.

مزد سال ها اخلاص و خدمت
اما آخرین روایتم  در گوشه‌ی دیگری از شهر در منزل پاسدار شهید شهروز مظفری نیا است، شهیدی که  بعد از ده سال سربازی در رکاب سردار دل‌ها، بالاخره  همراه سردار در ان ۱۳ دی سخت و سرد به درجه رفیع شهادت نائل شد و به آرزویش رسید.


از شهید سه فرزند به یادگار مانده است نرگس نیلوفر و علیرضای هفت ماهه که برایم دردناک‌تر از شنیدن هر صحبت و هر روایتی دیدن تاتی تاتی کردن‌های علیرضای هفت ماهه بود، علیرضا وقتی به دنیا آمد که پدر پنج ماه قبل همراه سردار به شهادت رسیده بود، مادر شهید شهروز می‌گفت: شهروز پسرش را ندید و علیرضا طعم آغوش پدرش را حس نکرد، من حسرت می‌خورم، چرا که  دوست داشتم شهروز فرزندی که چشم به راه آمدنش بود را می‌دید و در آغوش می‌گرفت.

ده سال تلاش و مجاهدت

همسر شهید می‌گفت: همسرم علاقه خواستی به همراهی با سردار داشت، آنقدر که  با تمام وجود در تلاش بود تا خدایی نکرده کوتاهی نکند و حتی بیشتر مواقع ساعت سه صبح از خانه بیرون می‌رفت و دائما در ماموریت‌های مختلف در کنار سردار حضور داشت، از همسر شهید پرسیدم از دوری ایشان در این ده سال ناراحت نبودید گفت: وقتی شهروز از خوشحالی مردم شهر‌هایی که در سوریه و عراق از دست داعش آزاد شده بودند می‌گفت ما هم خوشحال می‌شدیم که همسرم سرباز امام زمان (عج) است و همراه سردار.

 همسرم همیشه تاکید می‌کرد داعش را باید بیرون مرز‌ها از بین ببریم تا خطری جان و مال مردم مان را تهدید نکند، بنابراین من هم  از شوق و تلاش شهروز و پیروزی جبهه مقاومت و نجات زنان و کودکان بی دفاع خوشحال بودم و به خودم اجازه نمی‌دادم که حتی در دلم اعتراضی داشته باشم.