پخش زنده
امروز: -
فتنه و کودتا؛ آنچه آمریکا برای دیگران می‌پسندد
هرچند فتنه ۸۸ اسباب فشار آمریکا بر ایران را تقویت کرد، اما از همان سال تا کنون آمریکایی‌ها انگشت حسرت به دهان دارند که چرا از آن فرصت بیشتر استفاده نکردند.
هیلاری کلینتون سال‌ها بعد در این باره گفته: «آروز داشتم از در طول تحولات انتخابات سال ۲۰۰۹ در ایران صریح‌تر صحبت کرده بودم و دولت باراک اوباما بیش از این در سال ۲۰۰۹ از این تحولات حمایت می‌کرد».
جو بایدن، رئیس جمهورِ جدیدِ آمریکا، حدود پنج ماه قبل و پیش از پیروزی در انتخابات، در گلایه‌ای از روسیه گفته بود «روس‌ها می‌کوشند روند انتخابات ما را نامعتبر جلوه دهند» او همچنین گفته بود: «چین و سایر قدرت‌ها تلاش می‌کنند اعتماد شهروندان آمریکایی به نتایج انتخابات آینده ریاست جمهوری در ماه نوامبر را، متزلزل کنند».
این گلایه "آمریکا"، از "روسیه" و "چین" و "برخی کشورها" درباره اینکه در انتخابات ایالات متحده مداخله و در مردم سالاری آن‌ها تشکیک ایجاد می‌کنند در حالی صورت می‌گیرد که آمریکا سابقه طولانی در "مداخله انتخاباتی" دارد.
سال ۹۵ روزنامه لس آنجلس تایمز آمریکا در مطلبی با تیتر "آمریکا برای مداخله در انتخابات دیگر کشورها غریبه نیست"، نوشت: آمریکا از سال ۱۹۴۶ تا سال ۲۰۰۰ میلادی ۸۱ بار در انتخابات دیگر کشورها از جمله ایتالیا، شیلی و ایران مداخله داشته است. البته این رسانه اشاره‌ای به آمار مداخله‌های انتخاباتی آمریکا در سایر کشورها بعد از سال ۲۰۰۰ میلادی ندارد؛ مثلا انتخابات سال ۲۰۰۹ ایران.
مداخله‌ای با برنامه ریزی بلندمدت که از زمان جرج بوش پسر آغاز شد و در دروان باراک اوباما، جریانی زمینه اجرای برنامه ریزی را فراهم کرد؛ انگار که پاس گل به آمریکایی‌ها داده شده باشد. در این باره جان بولتون مشاور امنیت ملی کاخ سفید در سال ۱۳۸۶، دو سال قبل از دهمین انتخابات ریاست جمهوری در ایران در گفتگویی با نشریه تلگراف انگلیس گفته بود؛ حمله نظامی به ایران آخرین گزینه است؛ "تحریم اقتصادی" و "تلاش برای انقلاب مردمی در ایران" اولویت است.
دستور جرج بوش برای عملیات تغییر رژیم در ایران
چند روز بعد از این مصاحبه همین روزنامه به نقل از جرج بوش نوشت؛ رئیس جمهور آمریکا دستور راه اندازی عملیات مخفی تغییر رژیم در ایران را داده است.
اولین انتخابات ایران بعد از طراحی این عملیات، سال ۸۸ برگزار شد؛ خرداد آن سال و چند روز قبل از برگزاری انتخابات، موسسه مطالعاتی بروکینگز، نزدیک به مقامات سیاسی آمریکا در گزارش ۱۶۴ صفحه‌ای با این عنوان: «کدام مسیر به سمت ایران؟» می‌نویسد: «نه راه حل دیپلماتیک و نه راه حل نظامی؛ هیچکدام رویکرد قانع کننده‌ای برای اقدام نیست، تنها اقدام برای "سقوط جمهوری اسلامی" می‌تواند از منافع حیاتی آمریکا در خاورمیانه حفاظت کند.
همزمان با این برنامه ریزی ها، یکی از نامزد‌ها در ایران در گفتگو با رسانه‌های خارجی، حرف‌هایی می‌زند که تا پیش از این سابقه نداشته او در پاسخ به این سوال که اگر انتخابات را ببازد چه می‌کند می‌گوید: «تغییر از مدتی قبل آغاز شده. تنها بخشی از آن به پیروزی در انتخابات مربوط می‌شود و بخش‌های دیگر ادامه خواهند یافت و هیچ عقبگردی در کار نخواهد بود.»
مثل تکه‌های پازل، صحبت‌های این نامزد در کنار برنامه‌های آمریکایی برای تغییر رژیم در ایران کنار هم می‌نشیند؛ انتخابات برگزار می‌شود؛ این نامزد قبل از پایان رای گیری خودش را پیروز قطعی انتخابات میخواند و بعد آمریکایی‌ها که تا پیش از پشت صحنه بازی می‌کردند روی صحنه می‌آیند. باراک اوباما می‌گوید: من به شجاعت معترضان در ایران گواهی می‌دهم و جان بولتون مشاور امنیت ملی کاخ سفید می‌گوید: «مهم نیست که دولت آمریکا چگونه فکر می‌کند؛ ما باید آشکارا از معترضان حمایت کنیم من پیش بینی می‌کنم درگیری ادامه پیدا کند و رژیم رو به سقوط پیش برود» هیلاری کلینتون وزیر خارجه وقت آمریکا هم می‌گوید: «آنچه ما در ایران می‌بینیم شجاعت مردم ایران است من می‌خواهم آن‌ها مثل مردم مصر در صحنه بمانند.
تغییر رویکرد آمریکا پس از 9 دی
فتنه سال ۸۸ در ۹ دی همین سال با حضور به موقع مردم در راهپیمایی میلیونی در سراسر کشور خوابید، اما رویکرد آمریکا را هم نسبت به ایران تغییر داد؛ اوبامایی که تا پیش از فتنه در پی تعامل و گفتگو با ایران بود و از دراز شدن دست دوستی با ایران حرف می‌زد، رو به تحریم‌های فلج کننده علیه ایران آورد؛ هیلاری کلینتون وزیر خارجه وقت دولت باراک اوباما در مصاحبه‌ای درباره تاثیر فتنه ۸۸ بر این چرخش ضد ایرانی کاخ سفید می‌گوید: «رئیس جمهور اوباما، با وجود مخالفت‌های سیاسی فراوان گفت اگر من دست دوستی دراز کنم و ایران آن را بپذیرد، آنگاه ما قادر خواهیم بود در مورد هر موضوعی، که مورد تمایل هر یک از طرفین باشد، صحبت و مذاکره کنیم، اما آنگاه انتخابات ایران برگزار شد و پس از آن سرکوب مخالفت‌ها و اعتراضات آغاز شد. پس از آن، تظاهرات شروع شد و آشوب و ناآرامی تاکنون در ایران ادامه دارد».
هرچند فتنه ۸۸ اسباب فشار آمریکا بر ایران را تقویت کرد، اما از همان سال تا کنون آمریکایی‌ها انگشت حسرت به دهان دارند که چرا از آن فرصت بیشتر استفاده نکردند؛ هیلاری کلینتون سال‌ها بعد در این باره گفته: «آروز داشتم از در طول تحولات انتخابات سال ۲۰۰۹ در ایران صریح‌تر صحبت کرده بودم و دولت باراک اوباما بیش از این در سال ۲۰۰۹ از این تحولات حمایت می‌کرد».
این حسرت در گذر سال‌ها باقی ماند، نیکی هیلی نماینده پیشین آمریکا در سازمان ملل در زمان ناآرامی‌های دی ماه ۹۶ تاکید کرد: آمریکا باید از فتنه ۸۸ درس بگیرد و این بار در سال ۹۶ فرصت را از دست ندهد: «جامعه بین الملل اشتباه کرد که در سال ۲۰۰۹ از معترضان حمایت نکرد؛ ما نباید این اشتباه را تکرار کنیم»
آمریکا از بهمن سال ۱۳۵۷ در حسرت تکرار رویای کودتای ۲۸ مرداد سال ۱۳۳۲ است، حسرتی که حالا ۴۲ ساله شده و پایانی برایش متصور نیستند. رویای سلطه بر ایران و حسرت کودتای ۲۸ مرداد جمهوری خواه و دموکرات یا ترامپ و بایدن نمی‌شناسد؛ همواره دنبال شده؛ مداخله در مردم سالاری در ایران، همان روشی که بایدن ادعا کرد و گلایه داشت که روسیه آن را برای مداخله در انتخابات آمریکا به کار برده؛ یعنی آنچه برای خودشان نمی‌پسندند برای دیگران صدچندان می‌پسندند.
حسنیه سادات شبیری
خبرنگار خبرگزاری صداوسیما
نظر شما