افزایش تلفات مسمومیت با گاز منوکسیدکربن

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما؛ به نقل از سازمان پزشکی قانونی، در هشت ماه گذشته از کل تلفات مسمومیت با گاز، ۲۶۷ نفر مرد و ۸۸ نفر زن بودند.
در این مدت استان‌های تهران با ۶۳، خراسان رضوی با ۲۷ و آذربایجان شرقی با ۲۶ فوتی بیشترین آمار تلفات گازگرفتگی را داشتند. آمار تلفات در استان‌های فارس ۲۴، البرز ۲۱ و اصفهان ۲۰ نفر گزارش شده است. بر اساس همین گزارش در سایر استان‌ها آمار تلفات مسمومیت با گاز منوکسیدکربن کمتر از ۲۰ نفر و در بسیاری از استان‌ها زیر ۱۰ نفر بوده است.

کاهش آمار تلفات در آبان

در آبان امسال ۶۴ نفر براثر مسمومیت با گاز در کشور جان خود را از دست داده اند، این رقم در مقایسه با مدت مشابه سال قبل ۵.۹ درصد کاهش یافته است. این در حالی است که آمار تلفات مسمومیت با گاز در مهر ماه امسال ۳۷ نفر بوده است.

هشدار دوباره پزشکی قانونی

سازمان پزشکی قانونی کشور با توجه به سردتر شدن هوا و ورود به فصل زمستان همچنان به هوطنان توصیه می‌کند در استفاده و نصب وسایل گرمایشی دقت لازم را به کار گیرند و با توجه به نکات و توصیه‌های ایمنی از بروز حوادث ناگوار و مرگ به دنبال گازگرفتگی پیشگیری کنند.

از مسمومیت با گاز منوکسید کربن بیشتر بدانیم

تمام سوخت‌های گیاهی و یا سوخت‌های با منشا گیاهی و فسیلی می‌توانند منبع تولید گاز منواکسید کربن باشند. اجزای گیاهان مثل چوب، خاشاک، علوفه، پنبه و ...، مواد گیاهی که تغییراتی در آن‌ها ایجاد شده است مثل زغال، ذغال سنگ و یا فضولات حیوانات گیاهخوار، پارچه‌های نخی و سوخت‌های فسیلی مثل نفت، بنزین، گازوئیل، گاز طبیعی و هر ماده‌ای که از این مواد تهیه می‌شود مانند لاستیک، پلاستیک، قیر، پارچه‌های پلاستیکی می‌توانند در شرایطی که اکسیژن کافی در هوا وجود نداشته باشد، به صورت ناقص بسوزند و گاز ذغال و یا همان منواکسید کربن تولید کنند.

خصوصیات گاز منواکسید کربن چیست؟

گاز ذغال گازی است بی بو، بی رنگ، بی مزه و سبک‌تر از هوا، این گاز بسیار سمی و مرگ آور است. غلظت نیم تا یک درصد آن در هوای تنفسی در مدت ۱۵ دقیقه باعث مرگ می‌شود. اگر غلظت این گاز در هوای تنفسی زیاد باشد می‌تواند خیلی سریع باعث مرگ شود و حتی در غلظت‌های بالا می‌تواند باعث مرگ آنی شود. نکته مهم آن است که با توجه به بدون بو و رنگ بودن گاز منواکسید کربن، تا زمانی که انسان تحت تأثیر گاز منواکسید کربن قرار نگیرید و آثار مسمومیت در وی ظاهر نشود متوجه وجود گاز منواکسید کربن در هوا نمی‌شود.

چگونه از تولید گاز منواکسید کربن پیشگیری کنیم؟

مهم‌ترین نکته در جلوگیری از تولید گاز منواکسید کربن، رساندن هوای کافی (اکسیژن کافی) به ماده سوختنی است. اگر به ماده سوختی هوای کافی برسد، گاز منواکسید کربن تولید نخواهد کرد؛ بنابراین تهویه هوا مهم‌ترین نکته در پیشگیری از تولید گاز منواکسید کربن است.
باید توجه داشت که برای فرستادن هوای داغ به بیرون از فضای مسکونی باید جهت عمودی در مسیر حرکت هوای داغ ایجاد کنیم. اگر در مسیر هوای داغ قسمتی از مسیر افقی بود ضروری است سه برابر طول آن مسیر افقی، مسیری عمودی وجود داشته باشد. به عبارتی اگر در مجموع در مسیر لوله دودکش یک متر مسیر افقی وجود داشت، باید سه متر مسیر عمودی وجود نیز داشته باشد. اگر مسیر عمودی کافی در دودکش وجود نداشته باشد تمایل مثبتی به خروج هوا از آن فضا وجود نخواهد داشت. نکته مهم دیگر اینکه اگر درمسیر حرکت هوای داغ حتی یک مسیر کوتاه در جهت پایین وجود داشته باشد هوای گرم به بیرون نخواهد رفت. اگر در انتهای مسیر خروج هوای داغ، فشار مثبت ناشی از وزش باد ایجاد گردد هوای داغ به بیرون نخواهد رفت و به همین دلیل است که باید در انتهای دودکش کلاهک‌های مخصوص وجود داشته باشد تا جریان باد از خروج هوای داغ پیشگیری نکند.
همانقدر که وجود دود کش برای وسیله حرارتی لازم است وجود منفذ و دریچه‌ای برای ورود هوا به فضای مسکونی که وسیله حرارتی در آن قرار دارد، لازم است. اگر هوا نتواند داخل شود واضح است که به بیرون هم نخواهد رفت و این یعنی اختلال در تهویه و اختلال در تهویه یعنی شرایط برای تولید منواکسید کربن فراهم شده است.

چگونه از خروج هوای داغ از دودکش یک وسیله حرارتی مطمئن بشویم؟

داغ بودن لوله دودکش در فاصله قابل توجهی دورتر از خود وسیله حرارتی، نشان دهنده جریان هوای داغ در آن خواهد بود.

نحوه صحیح برخورد با شخص مسموم با گاز منواکسید کربن چیست؟

ابتدایی و بهترین اقدام در برخورد با شخص دچار گاز گرفتگی، خارج کردن او از محیطی است که در آن مسمومیت رخ داده است و سپس انتقال سریع و بلافاصله وی به مراکز درمانی برای تجویز اکسیژن و سایر اقدامات لازم، اما بسیار مهم است که به هنگام ورود به فضایی که در آن منواکسید کربن وجود دارد و شخصی مسموم و بیهوش شده است این توجه و دقت را داشته باشیم که خودمان دچار گاز گرفتگی و مسمومیت نشویم. بهتر است تا حد امکان نفس خودمان را حبس کنیم، در‌ها و پنجره‌ها را باز کنیم، دوباره به بیرون از آن فضا برگردیم نفس تازه کنیم و مجدد برای کمک وارد شویم و اگر لازم بود چند بار برای نفس تازه کردن، از آن محیط خارج شویم.