ثبت احوال کی وکجا تاسیس شد؟
تاریخچه ثبت احوال در دنیا به قرن ۱۹ و درایران هم به سوم دی ماه سال ۱۲۹۷ برمی گردد.
به گزارش گروه اجتماعی
خبرگزاری صداوسیما مرکز زنجان ؛ امروز روز ثبت احوالیهاست.
در ایران همزمان با نوسازی و مدرنیزاسیون و نیاز به شناسایی اتباع، ایجاد ارتش منظم ودریافت مالیات و آمارگیری دیگر در جلسه ۳۰ آذرماه ۱۲۹۷ هجری شمسی هیات وزیران مصوب شد ثبت احوال کار خود را در ایران آغاز کند.
تا قبل از سال ۱۲۹۵ هجری شمسی ثبت وقایع حیاتی از جمله ولادت و وفات با نگارش نام و تاریخ ولادت مولود در پشت جلد کتب مقدس از جمله قرآن مجید به عمل میآمد و نام و تاریخ وفات افراد متوفی هم بر روی سنگ قبر نگاشته میشد.
نخستین شناسنامه در ایران برای دختری به نام فاطمه ایرانی در تاریخ ۳ دیماه ۱۲۹۷ در تهران صادرشده است و این تاریخ دقیق فعالیت رسمی ثبت احوال درکشورمان است.اولین قانون ثبت احوال مشتمل بر ۳۵ ماده در خرداد سال ۱۳۰۴ هجری شمسی در مجلس شورای ملی وقت تصویب شد. براساس این قانون مقرر گردید کلیه اتباع ایرانی در داخل و خارج از کشور باید دارای شناسنامه باشند.
سه سال پس از تصویب اولین قانون ثبت احوال یعنی در سال ۱۳۰۷ هجری شمسی قانون جدید ثبت احوال مشتمل بر ۱۶ ماده تصویب شد.
براساس این قانون وظیفه جمع آوری آمارهای مختلف نیز به اداره سجل احوال محول گردید
پس از قانون وتبصرههای سالهای پس ازآن، سرانجام با تصویب قانون تقسمات کشوری ادارات استانی و شهرستانی این سازمان نیز گسترش یافت و عنوان آن نیز به سازمان ثبت احوال کشور تغییر یافت.
وظایف ثبت احوال ۱. ثبت تولد و صدور شناسنامه برای نوزادان
۲. ثبت مرگ وصدور گواهی وفات
۳. تعویض شناسنامه
۴. ثبت ازدواج و طلاق و نقل تحولات
۵. صدور گواهی ولادت برای شهروندان خارجه
۶. تنظیم دفاتر ثبت کل وقایع و نام خانوادگی
۷. تهیه آمارهای جمعیتی
۸. علاوه بر موارد فوق صدور کارت شناسایی ملی همراه با شماره ملی و کد پستی ۱۰ برای افراد بالای پانزده سال وکارت هوشمند ملی از دیگر وظایف این سازمان است.