مبارزه با کرونا مستلزم جهاد اکبر و احساس مسئولیت جمعی

نگاهی گذرا به تاریخ اسلام و تاریخ قبل و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی نشان می دهد که در هر مقطعی که جهاد با نفس در اولویت مسلمانان و انقلابیون قرار داشته بهترین نتیجه کسب شده و در هر مقطعی که این اولویت نادیده گرفته شده زمینه های شکست و فروپاشی ظاهر شده است . علت این امر در همان کارکردهای خودسازی نهفته است که جهاد اکبرفی نفسه با خود به همراه می آورد و انسانی نو را  تربیت و به جامعه تحویل می دهد. 
در عین مطابق استاندارهای امروزی جهاد اکبر یا همان جهاد با نفس، قابلیت تولید سرمایه اجتماعی به عنوان آخرین نسخه سرمایه و همچنین قدرت نرم را دارد و در جامعه ای که جهاد اکبر در اولویت باشد به سختی زمینه های فساد رشد و نمو پیدا می کند. اگر در جهاد اصغربه نوعی " دگر سازی" در اولویت قرار دارد اما در جهاد اکبر این ساختن خود فرد  و خودسازی است که در اولویت قرارمی گیرد و بی تردید فردی که اول خود را اصلاح کرده باشد حرف هایش برای دیگران هم قابل قبول می شود و بدون مقاومت پذیرفته می شود. 
با این توصیف به نظر می رسد از ظرفیت های مقوله جهاد اکبر در مبارزه با ویروس کرونا بهره لازم گرفته نشده و درباره آن گفتمان سازی صورت نگرفته است و اگر همین یک مقوله در بستر جامعه پذیرفته شود بی تردید ضریب موفقیت در این مبارزه فراگیر بسیار بالا می رود. از این رو نیاز است که در کنار هزاران اقدامی که تاکنون در مبارزه با کرونا بکار گرفته شده فرهنگ سازی لازم برای بهره برداری از این ظرفیت بی همتا نیز صورت گیرد که البته ورود فقه پوپا ومراجع دینی به این عرصه می تواند کار را برای متولیان امرتسهیل کند. 
بی تردید جهاد اکبردر یک جامعه اسلامی زمان بر نیست و درهمه شرایط نیاز است چرا که یکی از اصول اولیه آموزه های اسلامی است که متاسفانه در حاشیه قرار گرفته است و اتفاقا بحران کرونا با همه تهدیدها و مضراتی که برای جوامع بشری به همراه داشته است ازاین جهت می تواند فرصت ساز باشد که هم خودسازی فردی را یاد آوری می کند وهم اینکه این نکته و واقعیت را مورد تاکید قرار می دهد که سرنوشت همه انسان ها به نوعی به هم دوخته شده و حتی اگر هم علاقمند نباشند هیچ راه و چاره ای برای همکاری با یکدیگر ندارند و لذا محکوم به همکاری هستند. 
--------------------------------------------------------
احمد کاظم زاده