همکاری بین المللی دانشگاه حکیم سبزواری با ایتالیا

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما مرکز خراسان رضوی ، عضو هیات علمی گروه مهندسی مواد و پلیمر دانشگاه حکیم سبزواری به عنوان مشاور این طرح گفت : پوشش های پلیمری به طور گسترده ای برای کاهش هزینه های خوردگی استفاده می شوند، اما به دلیل ماهیت ترد این مواد و وجود نقص در ساختار آنها، این دسته از مواد مستعد رشد ترک و در نتیجه کاهش عملکرد ممانعتی خود هستند.

دکتر رسول اسماعیلی نیسیانی افزود : برای غلبه بر این چالش، مواد خودترمیم شونده از سال 2001 توجه جوامع علمی را در جهت توسعه موادی با عملکرد بهتر، طول عمر بیشتر، هزینه تعمیر و نگهداری کمتر و ضریب اطمینان بالاتر، به خود جلب کرده است.

 وی ادامه داد: اما اکثر پوشش های خودترمیم شونده دارای عملکرد در شرایط واقعی (دمای پایین و زیر آب) نیستند و عامل ترمیم، توانایی چسبندگی مناسب به زیر لایه فلز و ماتریس پلیمری را ندارد.

این محقق اظهار کرد: در این پژوهش از طریق استفاده از عامل ترمیم ایزوسیانات و پلی آمین، قابلیت واکنش ترمیم بسیار سریع و از طریق اصلاح شیمیایی عامل ترمیم با مولکول کاتکل صدف دریا، قابلیت ترمیم در زیر آب و با چسبندگی بالا با زیر لایه فلزی در پوشش اپوکسی ایجاد شد.

نتایج این پژوهش در مجله Journal of Materials Science با ضریب تاثیر انتشار یافت.