۱۱ آبان سالروز شهادت طیب حاج رضایی

به گزارش خبرگزاری صدا و سیمای استان تهران ؛ طیب حاج رضایی متولد ۱۲۸۰ شمسی؛ در میدان تره بار تهران به خرید و فروش میوه اشتغال داشت و از میدان داران مشهور سال‌های ۱۳۲۰ تا ۱۳۲۴ بود.

او با اینکه بار‌ها در درگیری‌ها و نزاع‌ها شرکت داشت و به زندان رفته بود، اما روزنه‌های نور ایمان و تعالیم آسمانی در وجود او بود که بر اثر یک تحول روحی به نهضت اسلامی پیوست و از کسانی شد که در راه امام خمینی (ره) مبارزه کرد و به شهادت رسید.

او نور حسین علیه السّلام را در دل داشت و افتخار او خدمتگزاری در تکیه‌ها و حسینیه‌ها بود و در ایام عاشورای حسینی تکیه عظیمی به راه می‌انداخت و با دعوت از سخنرانان برجسته به سینه زنی و عزاداری برای امام حسین علیه السّلام می‌پرداخت.

وی حتی با علماء و روحانیون نیز ارتباط داشته و در گزارش‌های ساواک آمده است که وی به منزل آیت الله کاشانی رفت و آمد داشته است.

در جریان ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ شهید طیب به عنوان یکی از محرکین اصلی شناخته شد و شاه برای تحریف مسیر حرکت مردمی ۱۵ خرداد، از قالب دین و اسلامیت، بسیار می‌کوشید که نهضت را به صورت یک آشوب هرج و مرج طلبانه و براساس اغراض و هدف‌های مادی جلوه دهد، به همین منظور طیب را دستگیر و روانه زندان کرد و شرط آزادی او را این موضوع قرارداد که وی اعتراف کند که برای ایجاد درگیری و تظاهرات و بوجود آوردن بلوا و کودتا، از مرجع تقلید امام خمینی (ره) پول دریافت و اقدام به اغتشاش کرده است.

اما شهید طیب چنین ننگی را نپذیرفت و برسردوراهی زندگی و مرگ، مرگ جوانمردانه و شرافتمندانه را انتخاب کرد و بار‌ها به دوستانش گفته بود حاضر نیستم به خاطر چند صباحی بیشتر زیستن دامان مرجع تقلیدی را لکه دار سازم.

سرانجام شهید طیب حاج رضایی و هم رزم شهیدش حاج اسماعیل رضایی که با وی در میدان میوه تره بار (امین السلطان) همکار بود به اعدام محکوم شدند و حکم صادره در تاریخ ۱۱/۸/۱۳۴۲ به مرحله اجرا گذاشته شد.

پیکر این دو شهید گرانقدر به شهرری منتقل و شهید طیب در صحن مصلی ضلع شرقی و شهید حاج اسماعیل رضایی را در رواق شهید حاج رضایی به خاک سپردند.

 

بیانات حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب درباره طیب حاج رضایی در دیدار خانواده این شهید منتشر شد که به این شرح است:

یکی از بالاترین و با فضیلت‌ترین شهادت‌ها، شهادتی است که پدر شما و مرحوم طیب به آن شهید شدند.

در دوران غربت، وحشت و اختناق؛ آن هم تنها. یک وقت انسان با هزار نفر به میدان جنگ می‌رود؛ یک وقت انسان، تنها در مقابل دشمن قرار می‌گیرد؛ این یک‌طور دیگر است.

دوره‌ی اختناق واقعاً خیلی سخت بود؛ به خصوص نسبت به این‌ها که وضع عجیبی داشتند. خداوند ان‌شاءالله درجاتشان را عالی کند.۷۵/۱۰/۱۰