آینده مبهم روابط ترکیه – آمریکا
در آستانه انتخابات ریاست جمهوری 3 نوامبر آمریکا، کشورها همچنان انتظارات متفاوتی دارند. اروپا که در دوره اوباما روابط مساعدی با آمریکا داشت، بی تردید پیروزی بایدن را آرزو میکند.
اولین سفر خارجی رئیس جمهور ترامپ به عربستان، اسرائیل و واتیکان بود در حالی که رئیس جمهور اوباما آوریل 2009 ترکیه را برای اولین سفر خارجی خود برگزید و در آنجا به تحسین دموکراسی این کشور پرداخت. در آن زمان، ترکیه کشوری متفاوت بود و روابط متفاوتی هم با آمریکا داشت که متاسفانه به سردی گرائیده است. اواخر دوره دوم اوباما، رهبری ترکیه به منتقد وی تبدیل شد. حتی حمایت اوباما از دیدگاه دو دولت [برای حل مناقشه فلسطین-اسرائیل]، اظهارت وی در خصوص عدم جنگ آمریکا با اسلام و برجام نتوانست نظر دولت ترکیه را جلب کند و این کشور شدیدا از ترامپ حمایت کرده و به این حمایت نیز ادامه میدهد.
اردوغان در مصاحبه با روزنامه قطری الجزیره اظهار کرده است که «ترکیه و آمریکا از همکاری راهبردی عمیق و چندبعدی برخوردار بودهاند. این روابط برخلاف ماهیت روابط بینالمللی است که کشورهای دارای منافع متفاوت، در همه مسائل یکسان فکر کنند و به یک شیوه عمل کنند. در سالهای اخیر به خاطر حمایت دولت آمریکا از سازمانهای تروریستی کرد، ترکیه اختلافاتی با آمریکا داشته است».
واقعیت این است که اختلاف ترکیه و آمریکا بر سر تعریف این که «چه کسی تروریست است و چه کسی نیست» چیزی بیش از اختلاف عقاید است. از نظر واشنگتن، گروههای کرد از جمله «یگانهای مدافع خلق» (وای پی جی) سازمانی تروریستی محسوب نمیشود اما حماس سازمانی تروریستی است.
متاسفانه، لیست مشکلات بین ترکیه و آمریکا طولانی است که از میان مسائل فراوان در روابط متقابل ترکیه-آمریکا میتوان به سامانه دفاع هوایی اس-400، مخالفت آنکارا با «معامله قرن» و پیمان ابراهیم، سیر نزولی روابط ترکیه با اسرائیل، جنگ لیبی، روابط آنکارا با اخوان المسلمین، قبرس، شرق مدیترانه و اکنون نیز جنگ بین آذربایجان و ارمنستان اشاره کرد.
علاوه بر این، نزول دموکراسی ترکیه نیز یک مسئله است. استفن بیگان، معاون وزیر امور خارجه آمریکا در سخنرانی خود در کنفرانس23 سپتامبر 2020 ترکیه -آمریکا پس از ذکر برخی مسائل جاری اظهار کرد «ما در نهایت نسبت به عقبگرد دموکراسی ترکیه از جمله محکومیت رهبران جامعه مدنی، رسانه ای، اپوزیسیون سیاسی و تجاری و بازداشت طولانی مدت قبل از دادرسی آنها عمیقا نگران هستیم. حق آزادی بیان، تجمعات صلح آمیز و تشکل، شالودههای اساسی دموکراسی است».
در اواسط اوت، نظر بایدن، نامزد دموکراتها در انتخابات ریاست جمهوری در مورد اردوغان، رئیس جمهور ترکیه، آشکار شد. بایدن در نشستی با هیات تحریریه نیویورک تایمز در ماه ژانویه اظهار کرد که آمریکا باید مخالفان اردوغان را «تقویت» کند تا وی را «نه با کودتا، بلکه با فرایند انتخاباتی» شکست دهند.
اخیرا آقای بایدن بیانیهای در خصوص تنش بین ترکیه و یونان صادر کرده است. وی توافق برای برقراری مکانیسم اجتناب از برخورد نظامی و احیای گفتگوهای دیپلماتیک بین ترکیه و یونان را گامی درست در این مسیر دانسته و افزوده است: «من اقدام کنگره آمریکا را تحسین میکنم که بالاخره به ممنوعیت فروش سلاحهای غیر مهلک به قبرس و تحریم کمکهای امنیتی پایان داد چراکه قبرس شریکی راهبردی برای آمریکاست».
بایدن اظهار کرده است که دولت ترامپ باید ترکیه را تحت فشار بگذارد تا از اقدامات تحریک آمیز مضاعف علیه یونان در منطقه، از جمله تهدید به استفاده از زور دست بردارد و فضایی برای پیشبرد دیپلماسی ایجاد کند.
مقاله فلیپ گوردون، معاون سابق وزیر امور خارجه آمریکا در 10 اکتبر 2017 در فایننشال تایمز، مسیر روابط ترکیه-آمریکا طی دهه گذشته را بطور خلاصه ترسیم کرده است:
«در آغاز دولت اوباما، ترکیه یکی از روشن ترین حوزهها در افق سیاست خارجی آمریکا بود. کشوری با اکثریت جمعیت مسلمان و دارای رهبری محبوب و پویا، اقتصاد بالنده خویش را بهبود بخشیده، آزادیهای مطبوعات را گسترش داده و تشکیلات سرکوبگر نظامی را از سیاست کنار میزد.
ترکیه عضویت در اتحادیه اروپا را با اشتیاق پیگیری میکرد و در صلح افغانستان، عراق و خاورمیانه، با آمریکا و اتحادیه اروپا همکاری نزدیکی داشت. باراک اوباما بسیار امیدوار بود که موفقیت ترکیه به عنوان کشوری اسلامی، دموکراتیک و طرفدار غرب میتواند الگویی برای سایر کشورهای خاورمیانه باشد. اوباما به قدری امیدوار بود که در اولین سفر خارجی خود خواستار توقف در استانبول و آنکارا شد. وی به پارلمان ترکیه گفت که آمریکا و ترکیه میتوانند یک «شراکت الگو» ایجاد کنند.
با این حال، این دیدگاه تنها با گذشت کمتر از یک دهه، امروز نقش بر آب شده و روابط بین این دو کشور نیز احتمالا قابل بازسازی نیست.
برای نجات روابط ترکیه – آمریکا قبل و پس از انتخابات آمریکا چه باید کرد؟ قبل از انتخابات، کاری چندانی نمیتوان انجام داد اما آنکارا نباید خود را طرفدار یکی از نامزدها نشان دهد. شاید برای این کار خیلی دیر شده است اما الگوی روابط بینالمللی، توصیه دیپلماتیکی و حرفه ای/رسمی همین است. پس از انتخابات، بازسازی روابط ترکیه با آمریکا کافی نخواهد بود بلکه کل سیاست خارجی ترکیه نیازمند اصلاح است.
منبع: پایگاه اینترنتی شورای راهبردی روابط خارجی