برگزاری وبینار تخصصی با موضوع «وقف و نذر در ادیان»

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما،مرکز خراسان رضوی،آرش آبائی، پژوهشگر کلیمی، در این نشست تخصصی که در تالار شیخ طوسی بنیاد پژوهش‌های اسلامی برگزار شد، به مسئله «نذر و وقف در یهودیت» اشاره کرد و گفت:دین یهود را از کهن‌ترین شرایع الهی در اجرای آداب و رسوم اخلاقی و مذهبی به ‌ویژه سنت وقف است.
این پژوهشگر تصریح کرد: در میان مشخصه‌های آیین یهود، اعمال خیریه جایگاه ویژه‌ای دارد. این اعمال به دو بخش صدقه و اعمال نیک و حسنه تقسیم می‎شوند.
آبائی در ادامه به مصادیق وقف در تورات و عهد عتیق اشاره کرد و افزود: از شعارهای بنیادین یهودیت این است که عشق به خداوند بدون عشق به هم‌نوع کامل نیست و یک وجه دوست داشتن نوع بشر از طریق وقف و بخشش است که در یهودیت پیشینه عمیق تاریخی دارد.
وی هم‌چنین وقف انسان، وقف زمین، وقف محصول و وقف اشیا را از گونه‌های مختلف وقف در تورات و عهد عتیق برشمرد و گفت:بر اساس احکام تورات، اختصاص دادن گوشه‌ای از مزرعه برای برداشت محصول از سوی غریبان، یتیمان و بیوه‌زنان به‌وضوح تأکید شده است.
علیرضا ابراهیم، عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران نیز در ادامه این نشست به تبیین موضوع «پدیدارشناسی سنت نذر در زیارتگاه‌های زرتشتیان ایران» پرداخت و گفت: سنت نذر به مثابه بخشی اساسی از فرایند «زیارت» مطرح است که امروزه مهم‌ترین ظهور دینی اجتماعی زرتشتیان ایران به شمار می‌رود.
وی با بیان اینکه نذر دارای مبانی اوستایی است و زائر با انجام آن، پیوند خویش با امر مقدس را تجدید می‌کند، ادامه داد: زائران به انجام نذر مبادرت می‌ورزند و به این منظور، هدایای مادی و معنوی مختلفی به صاحب زیارتگاه هدیه می‌کنند. این سنت نه‌تنها دوام ساحت امر مقدس را تضمین می‌کند بلکه موجب پایداری رابطه زائر با مزور، معنابخشی به حیات دینی، استحکام جامعه زرتشتی و بقای آنان در میان بیشتر مسلمانان است.
ابراهیم در ادامه به زیارتگاه‌های زرتشتیان در ایران اشاره کرد و افزود:با توجه به خاستگاه کهن دین زرتشتی در ایران، زیارتگاه‌هایی در جای‌جای ایران باقی مانده است که آن‌ها را به این دین باستانی منسوب می‌کنند.از جمله این زیارتگاه‌ها می‌توان به پیرسبز، چک‌چک، پارس‌بانو، پیرنارکی و پیرهریشت در یزد اشاره کرد.
وی تصریح کرد:بر خلاف بسیاری از زیارتگاه‌های اسلامی، پیرانگاه‌های زرتشتی معمولا محل دفن یکی از اولیای خدا نیستند، بلکه به نوعی محل حضور و ظهور قدیسان به شمار می‌روند. قدیسان نیز معمولا شخصیت‌هایی هستند که اطلاعات تاریخی ناچیزی از آن‌ها در دست است و اعتبار خود را بیشتر مرهون تأثیر مطلوبی هستند که بر دل زائر باقی می‌گذارند.