سيستان و بلوچستان، سوگوار پيامبر نور و رحمت و امام حسن مجتبی
همزمان با بيست و هشتم صفر، سالروز رحلت جانگداز پيامبر خاتم (ص) و شهادت سبط اکبر ايشان، مردم شهرهاي مختلف استان با رعايت شيوه نامه هاي بهداشتي به عزاداري و سوگواري پرداختند.
رحلت پیامبر اکرم (ص)
۱۴۳۱ سال پیش در چنین روزی، بیست و هشتم صفر سال ۱۱ هجری قمری پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد (ص) در ۶۳ سالگی، چشم از جهان فروبست.
آن بزرگوار ۵۲ سال قبل از هجرت، در شهر مکه متولد شد. حضرت محمد (ص) از اوان جوانی به خاطر صداقت و درستی اش، از محبوبیت خاصی در جامعه آن روز مکه برخوردار بود و بدین لحاظ به او لقب امین داده بودند.
حضرت محمد (ص) در ۴۰ سالگی، به امر خداوند متعال به مقام بلند نبوت مبعوث شد تا مردم را به سوی خداوند یکتا، عدالت و برادری دعوت کند و امتیازات موهوم قومی، نژادی و طبقاتی را لغو کند.
حضرت محمد (ص)، اسلام را در قالب دینی جامع، کامل و جاوید به جهانیان عرضه کرد.
اکنون قرنها از آن زمان میگذرد، اما دین اسلام همچنان زنده و پویاست و بیش از یک میلیارد انسان از این دین آسمانی پیروی میکنند.
درباره شخصیت پیامبر اسلام (ص) سخنها و گفتههای بسیاری از سوی مسلمانان، پیروان ادیان دیگر و حتی آنانکه پیرو اندیشههای غیرمذهبی بوده اند، مطرح شده است.
شهادت امام حسن مجتبی (ع)
۱۳۹۲ سال پیش به روایتی در چنین روزی، بیست و هشتم صفر سال ۵۰ هجری قمری و به روایت قویتر در هفتم صفر امام حسن مجتبی (ع)، نوه پاک رسول گرامی اسلام (ص)، به شهادت رسید.
امام حسن (ع) فرزند حضرت فاطمه (س)، دختر گرامی حضرت محمد (ص)، در سومین سال هجرت پیامبر اسلام به مدینه، در این شهر متولد شد.
امام حسن (ع) این افتخار را داشت که هفت سال اول عمر خود را در پرتو تربیت الهی جدش پیامبر اسلام (ص) با تعالیم و معارف اسلامی آشنا شود.
۳۷ سال از عمر مبارک امام حسن (ع) گذشته بود که پدر بزرگوارش حضرت علی (ع) به شهادت رسید و وظیفه خطیر هدایت جامعه اسلامی و نشر و گسترش قوانین قرآن و سنت پیامبر (ص) بر عهده امام حسن (ع) قرار گرفت.
مسلمانان پس از شهادت حضرت علی (ع) با امام حسن (ع) بیعت کردند. امام حسن (ع) پس از رسیدن به خلافت، با کارشکنی معاویه بن ابوسفیان مواجه شد و در نتیجه، سپاهی را که پدرش برای جنگ با معاویه تدارک دیده بود، آماده کرد
. اما امویان با حیله و نیرنگ، یاران امام حسن (ع) را از اطرافش پراکنده کردند. به تدریج آن بزرگوار متوجه شکاف عمیق بین سپاهیان خود شد که احتمال پیروزی در جنگ را بشدت کاهش میداد.
در این زمان امام حسن (ع) که اساس دین اسلام را در خطر میدید، به خاطر حفظ مصالح مسلمانان، صلح با معاویه حاکم اموی را پذیرفت. اما نفوذ معنوی و محبوبیت امام حسن (ع) در بین مردم چنان بود که حاکم اموی از آن حضرت سخت در هراس بود.
وی میدانست که روشنگریهای امام حسن (ع) در مورد ماهیت امویان، پایههای حکومت آنان را تهدید میکند. به همین دلیل معاویه در توطئه ای، امام حسن (ع) را مسموم کرد و به شهادت رساند.