پلاک40
یک روایت از دل مادران شهداء
انتظار در قصههای مادران سرزمینم شاه بیت عاشقانهترین غزلهاست.
حکایت فراق و چشم انتظاری مادران شهدا، روایت نانوشته و ناخواندهای است.
مادر که باشی ،چشم انتظار که باشی ،همه چیز رنگ و بوی دیگری دارد.
چه مادرانی که در پس سالها انتظار و چشم به در دوختنها آسمانی شدند ...
اگرچه عنوان شهید بر تارک تمامی ارزشها میدرخشد، اما دیدن این قله نور نباید ما را از
توجه به کسانی که این نورانیت از آنها نشأت گرفته و بدون آنها و تأثیرگذاری بیبدیلشان امکان
بهوجودآمدن چنین نورانیتی وجود نداشت، غافل کند.
گرچه میدانم نمیآیی، ولی هر دم ز شوق /سوی در میآیم و هر سو نگاهی میکنم.