صلح و سازش با زور سر نیزه

دیوید فریدمن, محمود عباس رئیس تشکیلات خودگردان را تهدید کرد که اگر خواسته های دولت های نتانیاهو و ترامپ دال بر طرح موسوم به معامله قرن و ضمیمه آن طرح الحاق را نپذیرد از ریاست این تشکیلات برداشته و بجای وی محمد دحلان منصوب خواهد شد که از چند سال پیش در امارات به سر می برد و خیلی از صاحب نظران وی را یکی از عوامل رانده شدن امارات و بخصوص ابوظبی به سمت برقراری روابط رسمی با رژیم صهیونیستی می دانند. 
تهدید فریدمن نشان می دهد همه دولت هایی که به تازگی در مسیر برقراری روابط رسمی با این رژیم گام گذاشته اند برخلاف آنچه که تظاهر می شود نه از روی میل و رغبت بلکه کاملا از روی اجبار و فشار بوده است که این خود دلیلی موجه بر بی اعتباری موافقتنامه هایی که بر این دسته از کشورها تحمیل می شود است. 
همه کسانی که از سوی دولت های افراطی ترامپ و نتانیاهو در کشورهای عربی به بازی گرفته شده اند از طردشدگان در این کشورها هستند که نه تنها در بین مردم بلکه در داخل خاندان حاکم نیز محبوبیت ندارند بلکه کاملا به خارج و به طور مشخص به تجدید نظرطلبان و جنگ طلبان حاکم بر کاخ سفید و تل آویو وابسته هستند و دست نشانده آنها محسوب می شوند. افرادی چون محمد دحلان، محمد بن سلمان و محمد بن زائد از این جمله اند و اینکه همه نام محمد را دارند اما به کلی از سیرت و آیین محمدی به دورند و در ملاء عام به مسلمانان و فلسطینی ها از پشت خنجر می زنند بس جای تامل دارد. 
این افراد به گونه ای انتخاب شده اند که به استمرار سیاست موسوم به هرج و مرج سازنده (که از سوی کاندولیزا رایس وزیر امورخارجه وقت دولت جرج بوش پسر ارائه شد و درعمل موجبات خرابکاری و ویرانی را در سراسر خاورمیانه و شمال افریقا در قالب پروژه های همچون بهارعربی و پروژه تکفیری موجب شد)کمک کنند و به آن دوام بخشند. این خود دلیل و نشان روشن دیگری است که از دل قطب بندی ها و ائتلاف بندی های جدید عبری، عربی و امریکایی بوی جنگ و ناامنی به مشام می رسد نه صلح و ثبات که در رسانه ها برای فریب افکار عمومی مطرح و تبلیغ می شود. 
نکته جالب و البته درس آموز در این میان این است کسانی که امروز مورد عنایت و ستایش جنگ طلبان حاکم بر کاخ سفید و تل آویو قرار گرفته اند امکان دارد روزی تاریخ مصرفشان تمام شود مورد خشم و غضب آنها قرار گیرد کما اینکه روزی محمود عباس در برابر یاسر عرفات که در برابر مسئله قدس سرسختی نشان داد، برجسته شد و امروزه قرار است در برابر محمد دحلان قربانی شود. این نشان می دهد که مهمترین سلاحی که دشمن صهیونیستی علیه مسلمانان، اعراب و فلسطینی ها بکار می گیرد و در طول تاریخ هم صهیونیست ها علیه مسلمانان بکار گرفته اند ایجاد تفرقه و نفاق در میان مسلمانان و فرصت سازی از آن به نفع خود است و باید برای مقابله با این حربه چاره اندیشی اساسی و استراتژیک صورت گیرد. 
نکته جالب و قابل تامل دیگر این است که صهیونیست ها چه الان و چه در گذشته بیشتر جانب افراد و طرف های شرور را گرفته و از آنها حمایت کرده اند تا فاصله و شکاف داخلی میان مسلمانان را عریض تر و عمیق تر سازند و لذا باید دید چگونه می توان با این افراد تعامل کرد که امکان فرصت طلبی از صهیونیست ها سلب شود. 
---------------------------------------------
احمد کاظم زاده