آیت الله طالقانی؛ اهل فکر نو بر محور دین
آیت الله طالقانی یکی از علمای بزرگ ایران بود که در دوران انقلاب اسلامی مبارزات فراوانی انجام داد و در پیروزی انقلاب نقش بسزایی ایفا کرد.
به گزارش گروه وب گردی
خبرگزاری صدا و سیما؛ به روایت تقویم، آیت الله طالقانی در۱۹ شهریور سال ۱۳۵۸ درگذشت. طالقانی یکی از علمای بزرگ ایران بود که در دوران انقلاب اسلامی مبارزات فراوانی انجام دادند و در پیروزی انقلاب نقش بسزایی را ایفا کردند.
آیت الله سیدمحمود طالقانی روحانی مبارز، ملی گرا و نواندیشی دینی بود که به علت شخصیت جامعهالاطرافش مورد احترام همه گروهها اعم از مذهبی، ملیگرا و چپگرا بود و از مبارزات مسلحانه جوانان مسلمان در زمانهای که سکوت و رکود بر عرصه مبارزات حاکم بود، دفاع میکرد.
آیت الله طالقانی؛ اهل فکر نو بر محور دین آیت الله طالقانی؛ اهل فکر نو بر محور دین آیت الله طالقانی؛ اهل فکر نو بر محور دین آیت الله طالقانی؛ اهل فکر نو بر محور دین آیت الله طالقانی؛ اهل فکر نو بر محور دین آیت الله طالقانی؛ اهل فکر نو بر محور دین
بیانات رهبر معظم انقلاب :
آقای طالقانی اهل فکر نو بر محور دین و با تمرکز بیشتر بر روی قرآن و نهجالبلاغه [بود]؛ یعنی ایشان اصلاً اینجوری بود. لکن همهی ابعاد شخصیت آقای طالقانی بُعد روشنفکری دینی نیست. یک بُعد مهم بُعد مبارزه است. خیلیها روشنفکر بودند اهل مبارزه نبودند؛ روشنفکر دینی هم بودند اهل مبارزه نبودند؛ همان خصلت عمومی تقریباً [همه]روشنفکران دیروز و شاید بعضاً امروز ما در آنها هم بود که من یک وقت از یک نمایشنامهای نقل کردم آقای روی ایوان [را]که پائین نمیآید توی مردم نمیآید با متن قضیه کار ندارد با میدان کار ندارد، بالای ایوان مینشیند تماشا میکند حرف میزند! خب خیلی از روشنفکرهای دینی اینجوری بودند [اما]آقای طالقانی نه، اهل عمل بود؛ یعنی توی میدان بود، احساس درد میکرد حقیقتاً؛ این را ما که با ایشان معاشر بودیم – رفت و آمد میکردیم- میدیدیم، محسوس بود در ایشان، واضح بود که آدمی اهل درد بود و میخواست مبارزه کند؛ لذا تبعات مبارزه راهم قبول کرد [و به]زندان افتاد؛ هیچ اظهاری از آقای طالقانی بالواسطه [یا]بیواسطه نقل نشد؛ [البته]من هیچوقت با ایشان همزندان نبودم، اما همزندانهای ایشان هم نقل میکنند؛ خود ما هم دیدن ایشان میرفتیم – گاهی از مشهد که من میآمدم، روزهای ملاقات میرفتم زندان قصر – از پشت میلهای صحبت میکردند؛ دائم روحیه میدادند.
من دادگاه تجدید نظر ایشان، توی دادگاه بودم. یک صورت ظاهری درست کرده بودند که هر کس میخواهد بیاید. یک سالن کوچکی گذاشته بودند آقای طالقانی و دیگران نشسته بودند، ما هم آمدیم به عنوان تماشاچی آنجا نشستیم. در وقت تنفس، من اولبار آنجا آقای طالقانی را از نزدیک دیدم. از دور ایشان را میشناختیم و اسمش را شنیده بودیم، اما از نزدیک، من اولبار آنجا ایشان را دیدم. منشِ آقای طالقانی توی این دادگاه اصلاً روحیهبخش بود؛ خودِ منش ایشان. ایشان توی آن دادگاه نشسته بود، یک عصا هم دستش گرفته بود، با بیاعتنائی تمام؛ رئیس دادگاه اسم متهمین را میآورد که بلند شوند خودشان را معرفی کنند؛ ایشان نه بلند شد، نه خودش را معرفی کرد؛ همان طور نشسته بود! آن رئیس دادگاه هم یک سرلشکری بود، هی دو بار سه بار تکرار کرد؛ ایشان هم بیاعتنا نشسته بود و به نظرم شاید این را هم گفت: خب من را که میشناسید، من محمود طالقانیام! یک آدم اینجوریای بود، یعنی آدم مبارز، متکی به نفس، دارای اعتماد به نفس، متکی به خدا.۱۳۸۹/۱۲/۰۹
بیانات در دیدار اعضای ستاد نکوداشت آیتالله طالقانی
سیدمحمود طالقانی، تاریخ مبارزات و پیروزی انقلاب اسلامی، شخصیت آیت الله طالقانی، روشنفکری دینی، تاریخ روشنفکری در ایران، عملکرد روشنفکران غربزده در ایران