از درگذشت سید رضی تا نامه امام حسین (ع) به محمدحنفیه
تقویم تاریخ، در چنین روزی بر دنیا چه گذشت؟
امروز چهارشنبه، پنجم شهریور سال ۱۳۹۹ هجری شمسی، برابر با ششم محرم سال ۱۴۴۲ هجری قمری و مطابق با بیست و ششم اوت سال ۲۰۲۰ میلادی است.
به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صداوسیما، مهمترین رویدادهای تاریخی جهان در چنین روزی ( پنجم شهريور ) به شرح زیر است:
تلاش حبیب بن مظاهر برای یاری امام حسین (ع)
( ۱۳۸۱ در چنین روزی ششم محرم سال ۶۱ هجری قمری )
«حبیب بن مظاهر» از صحابه پیامبر اسلام و یاران وفادار امام حسین علیه السلام، از طایفه بنی اسد برای یاری امام حسین (ع) دعوت کرد. در این روز حبیب بن مظاهر به آن حضرت عرض کرد یابن رسولالله در این نزدیکی طائفهای از بنیاسد سکونت دارند که اگر اجازه دهی من نزد آنها روم و ایشان را به سوی تو دعوت کنم. شاید خداوند شر این گروه را از تو با حضور بنیاسد در کربلا دفع کند. امام اجازه داد و حبیببن مظاهر شبانگاه بیرون آمد و نزد آنها رفت و آنها را به یاری امام حسین (ع) فرا خواند و گفت:، چون شما قوم و عشیره من هستید شما را به این راه خیر راهنمایی میکنم، امروز از من فرمان برید و به یاری او بشتابید تا شرف دنیا و آخرت از آن شما باشد.
آنگاه مردان قبیله که تعدادشان به نود نفر میرسید بپا خواستند و برای یاری امام حرکت کردند. در آن هنگام مردی نزد عمربن سعد رفته و او را از جریان کار آگاه کرد و او مردی را به نام ارزق با چهارصد سوار به سوی آن گروه روانه ساخت و در دل شب سواران ابن سعد در کنار فرات راه را بر آنها گرفتند در حالیکه با امام فاصله چندانی نداشتند. طایفه بنیاسد با سواران ابن سعد در آویختند، حبیب بن مظاهر بر ارزق بانگ زد که: وای بر تو بگذار دیگری غیر از تو این مظلمه را بر گردن بگیرد. هنگامی که طایفه بنیاسد دانستند که تاب مقاومت با آن گروه را ندارند در سیاهی شب پراکنده شدند و به قبیله خود بازگشتند و شبانه از محل خود کوچ کردند که مبادا عمر بن سعد شبانه بر آنها بتازد، حبیب بن مظاهر به خدمت امام آمد و جریان را گفت: امام حسین (ع) فرمود: لاحول و لاقوه الا بالله.
نامه امام حسین به محمد بن حنفیه
( ۱۳۸۱ پیش در چنین روزی ششم محرم سال ۶۱ هجری قمری )
امام حسین علیه السلام در چنین روزی نامه کوتاه و در عین حال مهمی را به بردارش محمد بن حنفیه و جمعی از شیعیان در مدینه نوشتند. مضمون نامه بدین شرح است. ((بسم اللّه الرحمن الرحیم: فان من لحق بی استشهد ومن لم یلحق لم یدرک الفتح)). ((هر کس به من ملحق شود، به شهادت میرسد وهر کس تخلف کند، به فتح و پیروزی نمیرسد)). این نامه چند پیام دارد. پیام اول این نامه علم امام حسین علیه السلام به شهادت خود و اصحابش در مبارزه با حکومت ظالم یزید را نشان میدهد. دوم پـایـان کـار را برای همه روشن کرده است که همه کشته میشوند و هر کس برای هدف دیگری آمده، از همینجا بر گردد. امام در مـراحل مختلف، بیعت را ازاصحاب برداشت که هر کس میخواهد برود و سومین پیام نامه امام به بردارش محمد بن حنفیه این نکته نهفته است بعد از شهادت حسین (ع) امید فتح وپیروزی برای کسی نیست، چنانچه میبینیم بعد از واقعه کـربـلا حـرکـتهای زیادی انجام شد، ولی موفقیتهای کامل به دست نیامد.
درگذشت سید رضی، گردآورنده نهج البلاغه
( ۱۰۳۶ سال پیش در چنین روزی، ششم محرم سال ۴۰۶ هجری قمری )
«سید محمد حسین موسوی بغدادی» معروف به «سید رضی»، عالم، اندیشمند و شاعر بزرگ مسلمان در ۴۷ سالگی، وفات یافت. او از کودکی همراه با برادر بزرگترش سید مرتضی، علوم متداول را فرا گرفت و در محضر علمای برجسته ای، چون شیخ مفید، فقه، احکام و دستور زبان عربی را آموخت.
سید رضی از نوجوانی سرودن شعر را آغاز کرد و در این زمینه چنان پیشرفت کرد که سرآمد شعرای عرب خوانده شد. وی درسنین جوانی علوم عصر خود را درحد کمال فراگرفت و تدریس، تالیف و تصنیف آموخته هایش را آغاز کرد. سید رضی دانشمندی متعهد بود و بهترین ایام جوانی خود را صرف خدمت به مردم کرد و در انجام فعالیتهای اجتماعی، سمبل ایثار و فداکاری بود. از دیگر خصوصیات برجسته سید رضی، آزادمنشی و قناعت او در زندگی بود. به علاوه سید رضی این افتخار را داشت که اولین دانشگاه به سبک امروزی را تاسیس کرد. از این دانشمند بزرگ مسلمان، بیش از ۲۰ عنوان کتاب در تفسیر قرآن، فقه، تاریخ، ادبیات عرب و تاریخ پیشوایان اسلام به جای مانده است که «حقایق التنزیل» و «مجازات القرآن» از آن جمله اند. اما بی شک مهمترین اثر سید رضی، تالیف و گردآوری کتاب ارزشمند «نهج البلاغه» است. این کتاب شامل منتخبی از خطبه ها، دعاها، وصایا، نامهها و جملههای کوتاه حضرت علی (ع) است. نهج البلاغه هنوز به عنوان منبعی گرانبها و غنی از معارف اسلامی، پس از قرآن جایگاه ویژهای نزد مسلمانان دارد.
روز بزرگداشت زکریای رازی، کاشف الکل
پنجم شهریور در سالنمای ایرانی، روز بزرگداشت "محمد بن زکریای رازی" دانشمند نامدار جهان اسلام است. محمد بن زکریای رازی در سال ۲۵۱ هجری قمری در شهر ری متولد شد. در اوان جوانی به فراگیری علم کیمیا و شیمی پرداخت و در اثر بخار و دود ناشی از زرگری، چشمهایش وَرَم کرد و برای معالجه، نزد طبیبی رفت.
آن طبیب پانصد اشرفی طلا به عنوان حق معالجه از او گرفت و به رازی گفت: کیمیا همین است نه عملیات تو. محمد بن زکریا، از آن پس ترک کیمیاگری کرد و در سن چهل سالگی به تحصیل طب پرداخت تا آنکه مرجع تمامی اطبای زمان خود شد. شهرت او در میان همگان به حدی رسید که عَرَبها او را طبیب المسلمین و به مناسبت اینکه کتابهای او به زبان عربی است، جالینوس العَرَب، خوانده اند. رازی بعدها به سرپرستی بیمارستانهای معروف عصر خود از قبیل بیمارستان بغداد و ری برگزیده شد. همچنین کشف الکل از جمله نتایج تحقیقات او در کیمیا بوده است. برای محمد بن زکریای رازی، ۵۶ کتاب در طب، ۳۳ کتاب در علوم طبیعی، ۱۷ کتاب در فلسفه، ۱۴ کتاب در الهیات، ۲۲ کتاب در کیمیا و دهها اثر دیگر در علوم مختلف ذکر کرده اند که تا ۱۸۴ عنوان بر شمرده شده است. سرانجام این دانشمند بزرگ مسلمان در ۶۰ سالگی جان به جان آفرین تسلیم کرد و در ری مدفون گشت. در جمهوری اسلامی ایران پنجم شهریور که معتبرترین تاریخ سالروز تولد این پزشک شهیر مسلمان و ایرانی است، به عنوان روز بزرگداشت این شخصیت برجسته علمی نامگذاری شده است.
تصویب اعلامیه حقوق بشر
( ۲۳۱ سال پیش، در روز بیست و ششم اوت سال ۱۷۸۹ میلادی )
به دنبال پیروزی انقلاب فرانسه، مجلس این کشور اعلامیه حقوق بشر را به تصویب رساند. در این اعلامیه که از افکار متفکرین دوره رنسانس، چون ژان ژاک روسو متاثر است، بر حق آزادی انسان تاکید شده است. البته مفاد این اعلامیه تا مدتها در فرانسه و سایر کشورهای اروپایی نادیده گرفته شد. دولتهای غربی با اینکه بیش از هر نظام دیگری، حقوق ملتهای درحال توسعه را پایمال کرده اند، اما خود را مدافع حقوق بشر وانمود میسازند و از حقوق بشر به عنوان ابزاری برای مقابله با کشورهای مخالف خود بهره میگیرند.
استفاده از توپخانه برای اولین بار در جنگ
( ۶۷۴ سال پیش در چنین روزی، بیست و ششم اوت سال ۱۳۴۶ میلادی )
برای اولین بار در تاریخ، جنگ افزار توپخانه، در جنگ مورد استفاده قرار گرفت. نیروهای ارتش انگلیس، توپخانه را در جنگ با ارتش فرانسه به میدان آوردند. در این جنگ به دلیل به کارگیری این اسلحه سنگین توسط ارتش انگلیس، فیلیپ ششم پادشاه فرانسه، با وجود برتری عددی نیروهایش نسبت به انگلیسی ها، در حالیکه در آستانه پیروزی بر دشمن بود، به سختی شکست خورد.