از اینترنت اشیا چه می‌دانید؟

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، امروز، عبارت «اینترنت اشیاء» (IoT) همه‌ی دنیای فناوری اطلاعات و ارتباطات را فراگرفته است. انرژی هوشمند، کشاورزی هوشمند، دامپروری هوشمند، خانه و ساختمان هوشمند، حمل‌ونقل هوشمند، سلامت هوشمند و به‌طور کلی شهر و محیط‌زیست هوشمند، اصطلاحاتی هستند که شمار بسیاری از سیاستمداران، مدیران، متخصصان و کسب‌وکار‌ها را در سراسر جهان، شیفته‌ی ویژگی‌های بی‌مانند این جلوه‌ی نوپیدای فناوری کرده‌اند. امروز اینترنت اشیاء با راهکار‌های هوشمند خود در همه‌ ابعاد زندگی بشر رخنه کرده و نویدبخشِ آینده‌ای بهره‌ور، دلپذیر و آسوده است.

اینترنت اشیا، یا اینترنت چیز‌ها (Internet of Things) یک پارادایم نسبتاً جدید است که در سناریو‌های ارتباطات بی‌سیم و مدرن به سرعت در حال رشد است. ایده اصلی این مفهوم، حضور فراگیر انواع اشیاء در اطراف ما است، از جمله تگ‌های RFID، سنسورها، محرک‌ها، تلفن‌های همراه و ... - که از طریق طرح‌های آدرس‌دهی منحصربه‌فرد قادر هستند با برقراری ارتباط با یکدیگر و همکاری برای دستیابی به اهداف مشترک هماهنگ شوند. عبارت اینترنت اشیاء، نخستین بار در ۱۹۹۹ میلادی توسط کوین اشتون انگلیسی معرفی شد. اشتون این مفهوم را در قالب دنیایی که در آن هر چیز و هر شی‌ای، دارای هویت دیجیتال باشد و کامپیوتر‌ها آن‌ها را کنترل و مدیریت کنند، مطرح کرد.

اینترنت اشیا (IoT) چیست؟

اینترنت اشیا یا IoT به میلیارد‌ها دستگاه فیزیکی در سراسر جهان اشاره دارد که اکنون به اینترنت متصل شده اند و همگی در حال جمع آوری و به اشتراک گذاری داده‌ها هستند. به لطف ورود تراشه‌های رایانه‌ای بسیار ارزان و همچنین فراوانی شبکه‌های بی سیم، امکان تبدیل هر شیئی، به بخشی از IoT فراهم شده است. اتصال همه این اشیاء مختلف و اضافه کردن حسگر به آنها، سطحی از هوش دیجیتالی را به این دستگاه‌ها اضافه می‌کند که به آن‌ها این امکان را می‌دهد تا داده‌های جهان واقعی را بدون درگیر کردن انسان دریافت و اجرا کنند. اینترنت اشیاء باعث می‌شود که جهان پیرامون ما هوشمند‌تر و واکنش پذیرتر شود و رویای ادغام دو جهان دیجیتال و فیزیکی را محقق کند.

مثالی برای اینترنت اشیا (IoT)

به عبارت ساده هر شیئی فیزیکی را می‌توان به اینترنت اشیا تبدیل کرد به شرطی که آن را به اینترنت وصل کنیم تا کنترل شود و اطلاعات و برنامه لازم را به آن بدهیم.

یک لامپ کم مصرف که می‌تواند با استفاده از برنامه تلفن‌های هوشمند روشن شود یک دستگاه IoT است، همان‌طور که یک سنسور درب منزل یا یک خنک کننده هوشمند در دفتر شما یا یک چراغ خیابان که به اینترنت متصل است. یک دستگاه IoT می‌تواند به اندازه یک اسباب بازی کودک یا به اندازه یک کامیون بدون راننده باشد. برخی از اشیاء بزرگتر مانند موتور جت هواپیما ممکن است متشکل از تعداد زیادی اجزای کوچکتر IoT باشند. در مقیاس بزرگتر، پروژه‌هایی مانند شهر‌های هوشمند با تعداد بی‌شماری از IoT پر می‌شوند تا به ما در درک و کنترل محیط کمک کنند.

در اصطلاح IoT برای دستگاه‌هایی که فقط امکان ارتباط اینترنتی دارند به کار برده نمی‌شود بلکه در مورد دستگاه‌هایی است که می‌تواند مستقل از دخالت انسانی با شبکه ارتباط برقرار کند. به همین دلیل، رایانه شخصی یا یک گوشی هوشمند معمولاً دستگاه‌های IoT محسوب نمی‌شود. با این وجود یک ساعت هوشمند، یک کمربند تناسب اندام یا دستگاه‌هایی این چنینی ممکن است به عنوان یک دستگاه IoT شمرده شوند.

تاریخچه اینترنت اشیا (IoT)

ایده اضافه کردن سنسور‌ها و هوش به اشیاء در طول دهه ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ مورد بحث جدی قرار گرفت هرچند که برخی پیش نمونه‌های قدیمی‌تر نیز وجود داشت. با این همه جدای از برخی پروژه‌های اولیه - از جمله یک دستگاه فروش متصل به اینترنت – پیشرفت کند بود چرا که تراشه‌ها خیلی بزرگ و حجیم بودند و هیچ راهی برای ارتباط موثر اشیا وجود نداشت. از طرف دیگر پردازنده‌هایی که ارزان و مقرون به صرفه باشند و بتوانند میلیارد‌ها دستگاه را به هم متصل کنند، هنوز وجود نداشتند.

به‌کارگیری تگ‌های RFID -تراشه‌های کم مصرف که قادر به برقراری ارتباط بی سیم هستند- به همراه افزایش دسترسی اینترنت پهن باند و شبکه‌های سلولی و بی سیم، بخشی از این مسئله را حل کرد. همچین اتخاذ IPv۶ -که می‌بایست آدرس IP کافی را برای هر دستگاهی در جهان فراهم کند -نیز دیگر گام ضروری برای تحقق اینترنت اشیا IoT بود.

این «کوین اشتون» بود که عبارت «اینترنت اشیاء» (IoT) را در سال ۱۹۹۹ ابداع کرد، اگرچه حداقل یک دهه دیگر طول کشید تا این فناوری به طور واقعی وارد عرصه جهان جدید شد. افزودن تگ‌های RFID به تجهیزات گران قیمت برای کمک به ردیابی موقعیت مکانی آنها، اولین برنامه IoT بود. اما از آن زمان، هزینه افزودن سنسور‌ها و اتصال اینترنتی به اشیاء همچنان در حال کاهش است و متخصصان پیش بینی می‌کنند که این امر باعث می‌شود تقریباً همه چیز به اینترنت متصل شود.

اینترنت اشیا (IoT) چقدر بزرگ است؟

بزرگ و بزرگ‌تر می‌شود؛ در حال حاضر اشیای متصل بیشتری نسبت به مردم در جهان وجود دارند. شرکت تحلیلگر فناوری IDC پیش بینی کرده است که در کل تا سال ۲۰۲۵ بیش از ۴۱.۶ میلیارد دستگاه IoT متصل وجود داشته باشد. همچنین تخمین زده می‌شود که تجهیزات صنعتی و صنعت خودروسازی، بزرگترین بهره گیرنده از اینترنت اشیا را تشکیل دهند. این در حالی است که سازندگان خانه‌های هوشمند نیز روز به روز به اینترنت اشیا وابسته‌تر می‌شوند.

یکی دیگر از تحلیلگران فناوری، گارتنر، پیش بینی کرده است که بخش‌های بنگاه اقتصادی و خودروسازی امسال ۵.۸ میلیارد را صرف به کارگیری دستگاه‌های IoT کرده اند. تولید کنندگان الکریسیته و برق نیز به لطف ادامه روند فعالیت کنتور‌های هوشمند، از بالاترین کاربران IoT خواهند بود. دستگاه‌های امنیتی نیز، در قالب شناسایی مجرمان، استفاده کنندگان بزرگ از دستگاه‌های IoT خواهند بود. اتوماسیون ساختمان - مانند روشنایی - سریع‌ترین بخش در حال رشد در زمینه IoT خواهد بود و پس از آن خودرو‌ها (اتومبیل‌های متصل) و مراقبت‌های بهداشتی (نظارت بر شرایط بیمار) نیز هستند.

مزایای اینترنت اشیا (IoT) برای تجارت چیست؟

مزایای IoT برای تجارت به اجرای خاص بستگی دارد. چابکی و کارآیی معمولاً مورد توجه است. ایده این است که شرکت‌ها باید به داده‌های بیشتری در مورد محصولات خود و سیستم‌های داخلی خود و توانایی بیشتری برای ایجاد تغییر در نتیجه دسترسی داشته باشند.

تولیدکنندگان در حال اضافه کردن سنسور‌ها به اجزای مختلف محصولات خود هستند تا بتوانند اطلاعات کامل تری را در مورد عملکرد خود در قبال مشتری به دست آورند. این امر می‌تواند برای مثال به شرکت‌ها کمک کند تا پیش از خرابی یک محصول و تعویض، آن را تشخیص دهند و از ضرر بیشتر جلوگیری کنند. شرکت‌ها همچنین می‌توانند از داده‌های تولید شده توسط این سنسور‌ها برای کارآمد‌تر کردن سیستم‌ها و زنجیره‌های تأمین استفاده کنند.

بر اساس گزارش گارتنر اگر چه مصرف کنندگان دستگاه‌های IoT بیشتری را در سال ۲۰۱۹ خریداری کرده اند، اما کماکان تولید کنندگان و مشاغل هزینه بیشتری برای این دستگاه‌ها خرج کرده اند. این گروه تحلیلگر می‌گوید در حالی که هزینه مصرف کننده برای دستگاه‌های IoT در سال گذشته حدود ۷۲۵ میلیارد دلار بود، هزینه تولید کنندگان و مشاغل برای IoT به ۹۶۴ میلیارد دلار رسید. تا سال ۲۰۲۰، هزینه‌های تجاری و مصرف کننده برای سخت افزار IoT تقریباً ۳ تریلیون دلار خواهد بود.

IDC پیش بینی کرد که هزینه صنایع برتر برای IoT به این ترتیب باشد: تولید گسسته (۱۱۹ میلیارد دلار)، تولید فرآیند (۷۸ میلیارد دلار)، حمل و نقل (۷۱ میلیارد دلار) و خدمات (۶۱ میلیارد دلار). برای تولید کنندگان، پروژه‌هایی که از مدیریت دارایی پشتیبانی می‌کنند، در درجه اول اهمیت در خصوص به کار گیری IoT است. در حمل و نقل نیز نظارت بر حمل و نقل و مدیریت ناوگان در اولویت اول قرار دارد. هزینه‌های IoT در صنعت آب و برق نیز متوجه پروژه‌های شبکه هوشمند برای برق، گاز و آب است.

این در حالی است که پیش بینی می‌شود هزینه‌های مصرف کننده IoT به ۱۰۸ میلیارد دلار برسد که خانه هوشمند، سلامتی شخصی و دسترسی به وسایل نقلیه متصل، بخش عمده‌ای از این هزینه‌ها را در بر خواهد گرفت.

اینترنت اشیا صنعتی (IIoT) چیست؟

اینترنت اشیا صنعتی (IIoT) یا چهارمین انقلاب صنعتی یا صنعت ۴.۰ همه نام‌هایی است که به استفاده از فناوری IoT در یک محیط تجاری داده می‌شود. این مفهوم، مشابه همان مورد استفاده از دستگاه‌های IoT در خانه است اما در این حالت هدف از این کار استفاده از ترکیبی از سنسورها، شبکه‌های بی سیم، داده‌های بزرگ (Big Data)، هوش مصنوعی و آنالیز برای اندازه‌گیری و بهینه‌سازی فرایند‌های صنعتی است.

اگر این تکنولوژی در کل زنجیره تأمین شرکت‌های به کار گرفته شود، می‌تواند با تحویل به موقع کالا و مدیریت تولید از ابتدا تا انتها، تحول بسیار شگرفی ایجاد کند. افزایش بهره‌وری نیروی کار یا صرفه‌جویی در هزینه دو هدف بالقوه است اما IIoT همچنین می‌تواند جریان‌های جدید درآمد برای مشاغل ایجاد کند. به جای اینکه فقط یک محصول مستقل بفروشید - برای مثال، مانند یک موتور - تولیدکنندگان می‌توانند تعمیر و نگهداری موتور را نیز به فروش برسانند.

مزایای اینترنت اشیا (IoT) برای مصرف‌کنندگان چیست؟

IoT قرار است محیط زندگی ما - خانه‌ها و دفاتر و وسایل نقلیه ما – را باهوش تر، قابل اندازه گیری و سریع‌تر کند. بلندگو‌های هوشمند مانند Echo آمازون و گوگل هوم امکان پخش موسیقی، تنظیم تایمر یا کسب اطلاعات را آسان‌تر می‌کنند. سیستم‌های امنیتی خانگی امکان نظارت بر اتفاقات داخل و خارج یا مشاهده و گفتگو با بازدید کنندگان را آسان‌تر می‌کنند. در همین حال، سیستم‌های هوشمند می‌تواند به ما کمک کند تا خانه هایمان را قبل از بازگشت به خانه گرم کنیم. لامپ‌های هوشمند نیز می‌توانند حتی وقتی ما خارج از خانه هستیم، به گونه‌ای عمل کننده که به نظر برسد در خانه هستیم.

وقتی ما به دنبال خرید یا اجاره یک خانه هستیم، دستگاه‌های IoT می‌توانند به ما کمک کنند تا بفهمیم که در محیط مورد نظر چه میزان سر و صدا دارد و یا میزان آلودگی آن را به ما نشان دهد. اتومبیل‌های خودران و شهر‌های هوشمند نیز می‌توانند نحوه ساخت و مدیریت فضا‌های عمومی خود را تغییر دهند. با این حال، بسیاری از این نوآوری‌ها می‌توانند پیامد‌های عمده‌ای بر حریم شخصی ما داشته باشند.

اینترنت اشیا (IoT) و خانه‌های هوشمند

برای مصرف‌کنندگان، خانه هوشمند احتمالاً جایی است با اشیایی که از طریق اینترنت کار می‌کنند و می‌توان با آن‌ها در تماس بود. این عرصه زمینه‌ای است که شرکت‌های بزرگ فناوری (بخصوص آمازون، گوگل و اپل) به سختی در حال رقابت درباره آن هستند.

عینی‌ترین مثال‌ها درباره خانه‌های هوشمند که از فناوری IoT بهره می‌گیرند، می‌تواند اسپیکر‌های هوشمند مانند Echo آمازون باشد، اما همچنین می‌توان از لامپ‌هایی با قابلیت تنظیم نور، دوربین ها، سنسور‌های تنظیم دما و یخچال‌های هوشمند نیز یاد کرد. اما علاوه بر این‌ها هنوز یک فاکتور بسیار جدی‌تر برای برنامه‌های خانه هوشمند وجود دارد. این خانه‌ها از این پس می‌توانند به سالمندان کمک کنند تا به تنهایی در خانه‌های خود زندگی کنند و به خانواده آن‌ها نیز این امکان را می‌دهد تا در هر زمان و از راه دور مراقب آن‌ها باشند.

امنیت اینترنت اشیا (IoT)

امنیت یکی از بزرگ‌ترین مسائل مربوط به IoT است. این سنسور‌ها در بسیاری از موارد داده‌های بسیار حساس را جمع‌آوری می‌کنند، مثلاً آن‌چه در خانه خود می‌گویید و انجام می‌دهید. حفظ امنیت برای اعتماد مصرف‌کننده بسیار حیاتی است اما تاکنون سابقه امنیتی IoT بسیار ضعیف بوده است. بسیاری از دستگاه‌های IoT به اصول اولیه امنیت نظیر رمزگذاری داده‌ها در هنگام ترانزیت توجهی ندارند.

نقص در نرم افزار، حتی در نمونه‌هایی که مدت زیادی بدون مشکل کار کرده اند، به طور مرتب مشاهده شده که به این معنی است که آن‌ها برای همیشه در معرض خطر هستند. هکر‌ها اکنون به طور جدی دستگاه‌های IoT مانند روتر و وب کم را هدف قرار می‌دهند، زیرا  امنیت نداشتن ذاتی آن‌ها باعث می‌شود تا به راحتی هک شوند. محققان بیش از صدهزار وب‌کم را تاکنون یافتند که می‌توان به سهولت هک شوند. این در حالی است که برخی از ساعت‌های هوشمند متصل به اینترنت برای کودکان حاوی آسیب پذیری‌های امنیتی است که به هکر‌ها اجازه می‌دهد تا محل سکونت کاربر را ردیابی کنند، مکالمات را شنود کنند و یا حتی با کاربر ارتباط برقرار کنند.

دولت‌ها نیز در مورد خطرات امنیتی دستگاه‌های IoT ابراز نگرانی کرده اند. دولت انگلستان دستورالعمل‌های خاص خود را در مورد امنیت دستگاه‌های IoT مصرف کننده منتشر کرده است. تلاش‌های جدیدی صورت گرفته تا دستگاه‌ها دارای رمز‌های عبور منحصر به فرد باشند و شرکت‌ها شرایطی را فراهم کرده اند تا هرکسی بتواند نقص در عملکرد دستگاه‌های IoT را گزارش کند. تولیدکنندگان همچنین در خصوص دریافت به روز رسانی‌های امنیتی دستگاه ها، زمان‌بندی مشخصی را در نظر گرفته اند. با این حال این اقدامات هنوز در ابتدای راه خود قرار دارد.

همه این دغدغه‌های امنیتی در تجارت و صنعت نیز صادق است. اتصال ماشین آلات صنعتی به شبکه IoT خطر احتمالی هکر‌ها را برای کشف و حمله به این دستگاه‌ها افزایش می‌دهد. جاسوسی صنعتی یا حمله مخرب به زیرساخت‌های مهم هر دو خطرات بالقوه هستند. این به آن معنا است که مشاغل باید اطمینان حاصل کنند که این شبکه‌ها محافظت شده‌اند.

IoT پلی بین دنیای دیجیتال و دنیای فیزیکی ایجاد می‌کند، به این معنی که هک شدن در دستگاه‌ها می‌تواند عواقب خطرناکی در دنیای واقعی داشته باشد. هک شدن سنسور‌های کنترل دما در یک نیروگاه می‌تواند اپراتور‌ها را به اتخاذ تصمیمی فاجعه بار هدایت کند. هک کردن کنترل یک اتومبیل بدون راننده نیز می‌تواند به فاجعه ختم شود.

حریم خصوصی و اینترنت اشیا (IoT)

IoT با داشتن همه سنسور‌ها داده‌هایی را برای هر کاری که انجام می‌دهید جمع آوری می‌کند. به خانه هوشمند بروید: این می‌تواند بگوید چه زمانی از خواب بیدار می‌شوید (وقتی دستگاه قهوه هوشمند فعال شده است) و چه خوب دندان‌های خود را مسواک می‌زنید (به لطف مسواک هوشمند شما)، چه ایستگاه رادیویی را به شما گوش می‌دهد (به لطف بلندگوی هوشمند شما)، چه نوع غذایی را می‌خورید (به لطف اجاق گاز هوشمند یا یخچال شما)، چه فکر می‌کنید فرزندانتان (به لطف اسباب بازی‌های هوشمندشان) و چه کسی به شما مراجعه کرده و از خانه شما می‌گذرد (به لطف درب هوشمند شما). در حالی که شرکت‌ها در وهله اول از فروش شما شیء هوشمند درآمد کسب می‌کنند، مدل تجاری IoT آن‌ها احتمالاً شامل فروش حداقل برخی از آن داده‌ها نیز می‌شود.

اینترنت اشیا (IoT) و داده‌ها

یک دستگاه IoT حاوی یک یا چند سنسور است که از آن برای جمع آوری داده استفاده می‌کند. آنچه که این سنسور‌ها جمع می‌کنند به دستگاه و وظیفه آن بستگی دارد. سنسور‌های داخل ماشین آلات صنعتی ممکن است دما یا فشار را اندازه گیری کنند. یک دوربین امنیتی ممکن است دارای سنسور مجاورتی همراه با صدا و فیلم باشد، در حالی که احتمالاً ایستگاه هواشناسی منزل شما دارای یک سنسور رطوبت است. تمام این داده‌ها - و خیلی چیز‌های دیگر - باید در جایی ارسال شوند. این بدان معناست که دستگاه‌های IoT نیاز به انتقال داده‌ها دارند و این کار را از طریق Wi-Fi، ۴G، ۵G و موارد دیگر انجام می‌دهند.

تحلیلگر فناوری IDC محاسبه می‌کند که ظرف ۵ سال اسباب بازی‌های IoT حدود ۷۹.۴ ZB داده ایجاد می‌کنند. IDC می‌گوید: برخی از این داده‌های IoT کوچک و پراکنده خواهند بود، اما سایر دستگاه ها، مانند دوربین‌های نظارتی ممکن است ترافیک داده بزرگی ایجاد کنند. IDC پیش بینی می‌کند که میزان داده‌های ایجاد شده توسط دستگاه‌های IoT به سرعت در چند سال آینده رشد خواهد کرد. بر اساس این پیش بینی، بیشتر داده‌ها در ابتدا توسط دوربین‌های نظارتی تولید می‌شوند، اما سایر کاربرد‌های صنعتی و پزشکی به مرور زمان داده‌های بیشتری تولید خواهند کرد.

اینترنت اشیا (IoT) و تجزیه و تحلیل داده‌های بزرگ (Big Data)

IoT مقادیر زیادی از داده‌ها را تولید می‌کند: این بدان معناست که IoT محرک مهمی در پروژه‌های تجزیه و تحلیل داده‌های بزرگ است، زیرا به شرکت‌ها اجازه می‌دهد مجموعه‌های وسیعی از داده‌ها را ایجاد کرده و آن‌ها را تجزیه و تحلیل کنند. تهیه اطلاعات زیادی از سازنده در مورد چگونگی رفتار اجزای سازنده آن در شرایط دنیای واقعی می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا سریع‌تر پیشرفت کنند، در حالی که داده‌های جمع‌آوری شده از سنسور‌ها در سطح شهر می‌تواند به برنامه ریزان کمک کند تا کار‌ها را با سرعت بیشتری انجام دهند.

این داده‌ها به اشکال مختلفی ارائه می‌شوند - درخواست‌های صوتی، ویدئو، دما یا سایر اشکال دیگر، که همه آن‌ها را می‌توان جهت استفاده استخراج کرد. همان‌طور که تحلیلگر IDC می‌گوید، طبقه بندی ابرداده‌های IoT، یک منبع در حال رشد داده‌ای است که می‌توان آن را مدیریت و استفاده کرد. Metadata یک نامزد اصلی است که از پایگاه داده‌های NoSQL مانند MongoDB تغذیه می‌شود تا ساختاری را برای محتوا‌های بدون ساختار ارائه دهد یا در سیستم‌های شناخت تغذیه می‌شود تا سطح جدیدی از درک، هوش و نظم را برای محیط‌های تصادفی خارج فراهم کند.

اینترنت اشیا (IoT) و رایانش ابری

حجم عظیمی از داده‌هایی که برنامه‌های IoT ایجاد می‌کنند به این معنی است که بسیاری از شرکت‌ها به جای ایجاد مقادیر عظیمی از ظرفیت داخلی، تصمیم می‌گیرند که پردازش داده‌های خود را در «ابر» انجام دهند. غول‌های رایانش ابری در حال حاضر مشغول این زمینه هستند. مایکروسافت مجموعه Azo IoT خود را دارد، در حالی که خدمات وب آمازون نیز مانند Google Cloud سرویس‌های IoT را ارائه می‌دهد.

چگونه اینترنت اشیا (IoT) و ۵G، داده‌ها را به هم وصل کرده و به اشتراک می‌گذارند؟

دستگاه‌های IoT از روش‌های مختلفی برای اتصال و به اشتراک گذاری داده استفاده می‌کنند، اگرچه بیشتر آن‌ها به نوعی از اتصال بی سیم استفاده می‌کنند. خانه‌ها و دفاتر از Wi-Fi، Zigbee یا Bluetooth Low Energy (یا حتی اترنت اگر بویژه موبایل نیستند) استفاده می‌کنند. سایر دستگاه‌ها از LTE یا حتی اتصالات ماهواره‌ای برای برقراری ارتباط استفاده خواهند کرد. با وجود این، در حال حاضر برخی معتقدند که استاندارد‌های ارتباطات IoT باید مطابق با Wi-Fi امروزی پذیرفته و قابل تعامل باشند.

یکی از زمینه‌های رشد در چند سال آینده بدون شک استفاده از شبکه‌های ۵G برای پشتیبانی از پروژه‌های IoT خواهد بود. ۵G این امکان را دارد که بیش از یک میلیون دستگاه را در یک کیلومتر مربع پشتیبانی کند و این بدان معناست که استفاده از تعداد زیادی سنسور در یک منطقه بسیار کوچک امکان پذیر خواهد بود و باعث می‌شود استقرار‌های صنعتی IoT در مقیاس بزرگ امکان پذیر شود. انگلیس به تازگی بکارگیری ۵G و IoT را در دو کارخانه هوشمند آغاز کرده است. با این حال هنوز فناوری ۵G در همه جا مستقر نشده است. اریکسون پیش بینی می‌کند که تا سال ۲۰۲۵ حدود ۵ میلیارد دستگاه IoT به شبکه‌های سلولی متصل شود، اما حدوداً یک چهارم از آن‌ها را ۴G به هم متصل خواهد کرد.

دوربین‌های مداربسته در فضای باز، در آینده نزدیک بزرگ‌ترین بازار برای دستگاه‌های ۵G IoT خواهند بود. همچنین پیش‌بینی می‌شود که ۳.۵ میلیون دستگاه ۵G IoT در حال استفاده در سال جاری به نزدیک به ۵۰ میلیون دستگاه تا سال ۲۰۲۳ خواهد رسید. این در حالی است که در دراز مدت، صنعت خودروسازی، بزرگ‌ترین استفاده کننده از ۵G IoT باشد.

تکامل IoT: اینترنت اشیا به کجا می‌رود؟

از آن‌جا که قیمت سنسور‌ها و ارتباطات همچنان رو به کاهش است، افزودن دستگاه‌های بیشتر به IoT روز به روز مقرون به صرفه می‌شود - حتی اگر در بعضی موارد فواید آشکاری برای مصرف کنندگان نداشته باشد. استقرار در مراحل اولیه است و اکثر شرکت‌هایی که با IoT درگیر هستند در حال حاضر در مراحل آزمایشی بهره برداری خود هستند. بسیاری از سیستم‌های عامل و استاندارد‌های رقیب، از سازندگان دستگاه گرفته تا شرکت‌های نرم افزاری و اپراتور‌های شبکه، در حال رقابت در این عرصه هستند.

با اینکه هنوز دغدغه‌های اصلی فناوری اینترنت اشیا (IoT) یعنی امنیت نداشتن آن، به طور کامل برطرف نشده، بشر امروز بی صبرانه منتظر عمومیت یافتن آن در تمام شئون زندگی خود است. این انگیزنه نه تنها باعث می‌شود که نگرانی‌ها درباره فناوری اینترنت اشیا دیده نشود بلکه موجب افزایش سرعت همه گیر شدن آن خواهد شد. به نظر می‌رسد زودتر از آنچه که کارشناسان عرصه فناوری انتظار دارند باید خود را برای فناوری اینترنت اشیا (IoT) آماده کنیم.