یک دریانورد فرانسوی که به دلیل ترس از کارفرمای خود نمیخواهد چهره اش شناسایی شود میگوید وضعیت ما مانند این است که شما یک نفر را دستگیر کنید، به زندان بیاندازید و این فرد نداند چرا به زندان افتاده است. وی میگوید من در آستانه دیوانه شدن بودم. من حتی به کشتن خودم فکر میکردم.
در این مدت دست کم ۶ دریانورد خودکشی کردند. در دوران بحران بهداشتی حمل و نقل دریایی متوقف نشد. در شرایط عادی ۸۰ درصد تجارت جهانی از راه دریا صورت میگیرد. در این مدت هم کالاها از طریق کشتیها جا به جا میشد، اما دریانوردان و خدمه کشتی که ممکن بود ناقل ویروس باشند چنین اجازهای نداشتند.
فعالان صنفی این حوزه میگویند در این میان برای صاحبان کشتیها مسئله مالی هم مطرح است. ژان فیلیپ کتل از فدراسیون خدمه کشتیهای تجاری میگوید به مقصد رساندن یک کشتی بسیار پرهزینه است. کرایه کردن کشتی دهها میلیارد دلار هزینه دارد. از همین رو صاحبان کشتی هرگز اجازه نمیدهند مشکلی برای ماموریت کشتی پیش بیاید و این مشکل بزرگی است.
۱۶۰ دریانورد هندی برای جلب توجه همگانی حتی اعتصاب غذا کردند. یکی از آنها میگوید ما از سه ماه پیش روی کشتی هستیم و حالا کمک میخواهیم.
حدود ۲۰۰ هزار زن و مرد در کشتیهای برابری گرفتار شده اند. برخی از آنها از هشت یا حتی ۱۵ ماه پیش پا روی زمین نگذاشتد. این شرایط به لحاظ روحی غیر قابل تحمل است.
کاپیتان یک کشتی باربری هندی که به جای ۴ ماه ۸ ماه در دریا میگوید از آنجایی که اوضاع در داخل کشتی بسیار استرس زا بود، نقش اصلی من به عنوان کاپیتان آرام کردن خدمه بودند. ۵ تن از خدمه از ۱۲ ماه پیش روی آب بودند. بودن در کشتی بیش از یک سال فاجعه آور و به شدت استراس زاست. وضعیت روحی هر روز وخیمتر میشود.
دوازده کشور از جمله فرانسه، آمریکا و فیلیپین توافقی برای پیاده شدن خدمه کشتیها امضا کردند. اما هنوز بسیاری از این خدمه باید هفتهها و حتی ماهها برای پیاده شدن از کشتی صبر کنند. ۸۰۰ تا ۹۰۰ دریانورد فرانسوی هم هم اکنون در این وضعیت به سر میبرند.