کوتوله سرخ و ابرزمین‌های اطراف ما

به گزارش خبرگزاري صدا وسيما به گفته دانشمندان مجموعه‌ای از ابرزمین‌ها پیدا شده‌اند که دور یکی از ستاره‌های نزدیک ما در حال چرخش هستند.
دانشمندانی که آن‌ها را کشف کرده‌اند، می‌گویند که این سیاره‌ها می‌توانند بهترین فرصت برای کشف زندگی در خارج از منظومه شمسی باشند.
این مجموعه سیاره به دور ستاره گلیس ۸۸۷ می‌چرخند که روشن‌ترین ستاره کوتوله قرمز در آسمان است و حدود ۱۱ سال نوری با ما فاصله دارد.

این ابرزمین‌های تازه کشف شده، حجم و چگالی بیشتری از زمین دارند، ولی از سیاره‌های عظیم گازی منظومه شمسی، اورانوس و نپتون، بسیار کوچک‌تر هستند. این سیارات هدف کلیدی جدید برای کشف زندگی در جهان‌های دیگر خواهند بود.
نکته مهم‌تر این است که سیارات جدیدا کشف شده در منطقه قابل سکونت کهکشان واقع شده‌اند که نه خیلی سرد و نه خیلی گرم برای تشکیل آب در حالت مایع است و می‌توانند سیاراتی سنگی باشند.
ستاره مذکور با استفاده از جست‌وجوگر هارپس (جست‌وجوگر سرعت شعاعی سیارات با دقت بالا) پیدا شد که در رصدخانه جنوبی اروپایی در شیلی واقع است و در آن فضاشناسان سازمان ردداتز، سیارات در چرخش پیرامون ستاره کوتوله قرمز را دنبال کردند.
آن‌ها از روشی که به نام «تکان خوردن داپلر» مشهور است استفاده کردند تا سیارات در چرخش به دور ستاره را تشخیص دهند. در این روش فضاشناسان می‌توانند با زیر نظر گرفتن کوچک‌ترین حرکت ستاره که به خاطر کشش نیروی جاذبه سیارات پیرامون آن رخ می‌دهد، از محیط اطراف آن باخبر شوند.
آن‌ها دریافتند که ظاهرا این ستاره سیاراتی را در چرخش به دور خود دارد که هر سال آنها، چیزی حدود ۹.۳ و ۲۱.۸ روز بر روی زمین طول می‌کشد؛ یعنی سیارات این ستاره با سرعتی خیلی بیشتر از سیارات منظومه شمسی، حتی سریع‌تر از عطارد، به دور ستاره خود می‌چرخند.
ستاره گلیس ۸۸۷ نیز از خورشید ما کم‌سوتر و کوچک‌تر است، که یعنی سیارات آن می‌توانند بسیار بیشتر به آن نزدیک شوند، اما احتمالا هنوز شرایط حیات روی آن‌ها مهیا باشد.
فضاشناسان همچنین به این نتیجه رسیدند که ستاره کوتوله قرمز از خورشید ما کمتر فعال است. اگر گلیس ۸۸۷ به اندازه خورشید ما فعال بود، احتمالا جو تشکیل یافته به دور سیاره‌ها پیرامون خود را پس می‌زد، ولی وضعیت غیرفعال و آرام آن باعث شده است سیارات پیرامونش بتوانند جو خود را حفظ کنند که دلالتی دیگر بر احتمال وجود حیات بر آن‌ها دارد.
نکته مهم دیگر این است که میزان درخشش این ستاره تقریبا در طول زمان ثابت باقی می‌ماند. این ویژگی بدان معنی است که آسان‌تر می‌توان جو آن منظومه را با فناوری‌هایی نظیر تلسکوپ فضایی جیمز وب تشخیص داد، چرا که این تلسکوپ می‌تواند ترکیب جو منظومه‌ها را از راه دور «بو بکشد.»
این تلسکوپ به عنوان جایگزین تلسکوپ فضایی هابل در نظر گرفته شده است، ولی تاکنون شروع استفاده از آن چندین بار به تعویق افتاده است. فضاشناسان امیدوار هستند بتوانند از این تلسکوپ در تحقیقات خود از این جهان تازه کشف شده بهره جویند که به آن‌ها اجازه می‌دهد از فاصله‌ای تقریبا نزدیک آن را بررسی کنند.
ساندرا جفرز، از دانشگاه گوتینگن و نویسنده اصلی تحقیق، گفت: «این سیاره‌ها بهترین امکان مطالعه جزئیاتی بیشتر را، از جمله امکان جستجو برای حیات در خارج از منظومه شمسی، برای ما فراهم آورده‌اند.»
تحقیق جدید، در مقاله‌ای با نام «یک منظومه چند سیاره‌ای از ابرزمین‌هایی که به دور درخشان‌ترین ستاره کوتوله قرمز، جی‌جی ۸۸۷ در چرخش هستند»، در نشریه علمی «ساینس» منتشر شده است.