پخش زنده
امروز: -
رییس مرکز سپاس سازمان انتقال خون ایران گفت: مراکز سپاس هم اکنون در ۳۱ مرکز انتقال خون کشور در حال فعالیت هستند و از اهدا کنندگان خون که آمادگی خود را برای اهدای سلولهای بنیادی خون ساز غیر خویشاوند اعلام کنند، پذیره نویسی میکنند.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما به نقل از روابط عمومی سازمان انتقال خون، خانم دکتر آناهیتا حیدری افزود: پیشتر سن اهدا کنندگان سلولهای بنیادی محدوده ۱۸ تا ۵۰ سال در نظر گرفته میشد، اما از آنجا که پس از پذیره نویسی احتمال دارد سالها موردی برای تطابق و اهدا یافت نشود، سن اهداکنندگان افزایش مییابد و ممکن از حیطه اهدای خون خارج شوند، به همین دلیل این سن کاهش یافت و اکنون تنها اهداکنندگان بین ۱۸ تا ۳۵ سال پذیره نویسی میشوند.
وی تأکید کرد: طبق استانداردهای جهانی هرچه اهدا کننده جوانتر باشد برای اهدا مناسبتر است.
خانم دکتر حیدری با اعلام اینکه طرح سپاس وارد دهمین سالگرد تأسیس میشود گفت: در سال ۱۳۸۹ نخستین مرکز در ستاد مرکزی سازمان فعال شد و خیلی زود مراکز دیگری در استان تهران شروع به کار کردند و تا سال ۹۸ تمامی ادارات کل استانی دارای مرکز سپاس شدند.
رییس مرکز سپاس افزود: در سال ۱۳۹۸ تعداد ۱۱ هزار و ۴۷۸ نفر پذیره نویسی شدند که این جهش موفقی به شمار میرود و دلیل این افزایش آمار داوطلبان، فعال شدن تمامی مراکز استانی سپاس است.
رییس مرکز سپاس از انجام ۱۸ پیوند موفق خبرداد و افزود: طبق استانداردهای جهانی اگر بانک داوطلبان اهدای سلولهای بنیادی دست کم ۱۰۰ هزار عضو داشته باشد برای هر بیماری میتوان نمونه مناسبی یافت.
وی آزمایشهای HLA با کیفیت بالا را هزینه بر توصیف و ابراز امیدواری کرد که در آینده بتوان بیشتر از این نوع آزمایشها بهره برد.
مرکز سپاس یکی از سه مرکزی است که در کشور پذیره نویسی سلولهای بنیادی خونساز غیر خویشاوند را به عهده دارد. بیمارستان شریعتی و محک نیز در این امر مهم مشارکت میکنند و این مراکز تحت نظارت وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی در شبکه ملی سلولهای بنیادی خونساز غیر خویشاوند فعالیت میکنند.
خانم دکتر حیدری در پایان از اهداکنندگان جوان خون دعوت کرد تا در مراکز سپاس نیز نام نویسی کنند.
وی تأکید کرد: اکنون به ندرت از مغز استخوان سلول بنیادی برداشت میشود و اغلب داوطلبان از طریق دریافت خون و جدا سازی سلولهای بنیادی خونساز اقدام به اهدا میکنند و ویژگیهای سلولی و بافتی (HLA) هر فرد ممکن است بعد از سالها تنها یک بار با یک بیمار تطابق یابد. اما این سلولها تنها راه نجات بیماران از مرگ است و برای اهدا کننده نیز ضرری ندارد و خیلی زود سلولهای وی جایگزین میشود و بعدها به کمبود دچار نمیشود.