تحلیل کارشناس تله سور از ورود اولین کشتی ایرانی به ونزوئلا
ایران و ونزوئلا از تهدیدها نمی هراسند
کارشناس مسایل بین المللی: ایران از منظر ژئوپولیتیک بین المللی از خود قدرتی واقعی نشان داده است.
به گزارش سرویس بین الملل
خبرگزاری صدا و سیما، شبکه ونزوئلایی تله سور در مصاحبه ای با "پابلو خوفره"، کارشناس مسائل بین المللی، به تحلیل روابط ایران و ونزوئلا و اعزام کشتی های ایرانی به این کشور آمریکای لاتینی و رسیدن اولین کشتی ایرانی به ونزوئلا، پرداخت.
متن مصاحبه بدین شرح است:
سوال: این همکاری به سوی چندقطبی گرایی، چه حرف هایی برای گفتن دارد؟
پابلو خوفره: این مسئله ای اساسی است؛ چرا که راجع به دو کشوری صحبت می کنیم که زیر تحریم ها و اقدامات فشار حداکثری قرار گرفته اند، اما به رغم همه این چیزها، قادر به برقراری توافق نامه و در این مورد به خصوص به یک نوع توافق تجاری برسند که در آن، یکی از طرفین، مقدار کافی از سوخت، بنزین و مشتقات نفتی را برای دیگری تامین می کند که همه اینها برای به راه انداختن دوباره پالایشگاه های ونزوئلا و فعالیت های تولیدی مورد نیاز است. همچنین، از توافق هایی صحبت می کنیم که با موضوعات گردشگری، تجاری و هوایی سروکار دارند.
وی گفت: در واقع صحبت از پیاده سازی چندجانبه گرایی در میان است و در تقابل کشورها و دولت هایی است که نمی خواهند چنین رابطه ای میان دیگر کشورها باشد. این نشانه ای واضح از آن است که دو کشور با فرهنگ های متفاوت، ولی با همبستگی بین المللی، قادر هستند به توافق هایی برسند و به رویارویی با اوضاع سخت بپردازند.
کارشناس شبکه ونزوئلایی تله سور افزود: این که کشتی فرچون وارد آب های ونزوئلا شده است و در حال اسکورت شدن در آب های سرزمینی ونزوئلا است، نشان می دهد که چه خطری را پشت سر گذاشته است؛ با این وجود، موفق به انجام این سفر و ورود به آب های بولیواری شده و از این رو توانسته است راه خود را برای رسیدن به سواحل ونزوئلا آسان تر کند که پس از آن به کاراگوئیا یا یک پالایشگاه در یکی از بخش های این کشور برسد.
وی افزود: انتظار داریم علاوه بر کشتی فرچون که با اقداماتی سیاسی، دیپلماتیک و تجاری توانست به سواحل ونزوئلا رسید چهار کشتی دیگر یعنی پتونیا، فارست و فاکسون و کلاول هم بتوانند تا روزهای آینده بدون هیچ حادثه ای به بنادر ونزوئلا برسند و از این طریق نشان دهند که تجارت چندجانبه و روابط چندجانبه که بر پایه اتکای به خود و استقلال بنا شده است، به نتیجه می رسد.
مجری: این همکاری جهت دهی برای سیاست های منطقه دارد؟
پابلو خوفره پاسخ داد: دقیقا همین طور است. شما سوالی پرسیدید که از این نظر کلیدی است؛ چرا که در یک روز تاریخی به سر می بریم، در روزی هستیم که برای اولین بار جمهوری اسلامی ایران سیاستی مبنی بر صادرات سوخت به کشورهای آمریکای جنوبی را اتخاذ کرده است.
وی گفت: این تمرینی است برای آزادی کشتیرانی که از حقوق ملت ها است. روزی برای مبارزه و استقلال ملت ها است. در اینجا یک اتحاد محکم میان ونزوئلا و ایران به وجود آمده است. راجع به اجرای واقعی آزادی تجارت درسطوح بالا صحبت می کنیم؛ نه یک رفتار محافظه کارانه که خیلی کشورها دارند و از آزادی تجارت صحبت می کنند اما آن را برای سایر کشورها نمی پذیرند. اینجا به وضوح یک مثال به چشم می خورد.
وی همچنین خاطر نشان کرد: امروز روزی تاریخی است، چرا که نشان داده شد که ونزوئلا و جمهوری اسلامی ایران، از تهدیدها نمی هراسند. روزی تاریخی است؛ چرا که علاوه بر این، ایران از منظر ژئوپولیتیک بین المللی از خود قدرتی واقعی نشان داده است و این که قادر به خروج از بنادر ایرانی است و با کشتی هایش از کانال سوئز و از مدیترانه و از اطلس عبور می کنند و کشتی اول آن به آب های متعلق به ونزوئلا می رسد.
وی افزود: کارشناسان به طور کلی، کارشناسان بین المللی که به نهادهای بین المللی مانند سازمان ملل متحد یا دیگر سازمان ها اعتقاد دارند، عنوان می کردند که نمی شود چنین نوع تجارتی را بدون کنترل قدرت ها ایجاد کرد؛ در عین حال آمریکا ونزوئلا و همچنین ایران را تهدید می کرد که این ماجرا را نمی توان به پیش برد؛ تنش ها و تهدید ها خیلی قوی بودند.
پابلو خوفره گفت: با این وجود، با قطعیت و تصمیم و اراده، ممکن است که دو کشور برادر و دو دولتی که همبستگی و روابط دارند، قادر باشند هر یک از این موانع را پشت سر بگذارند و این نشان می دهد که ژئوپولیتیک نیز تغییری بسیار مهم در این خصوص داشته است. این امکان وجود دارد که تهدید های بین المللی را با تصمیم و اراده پشت سر گذاشت.
مجری شبکه تلویزیونی ونزوئلایی در ادامه گفت: اجازه می خواهم که به شما و افرادی که به تله سور پیوسته اند، بگویم که در این خصوص، خورخه آرئاسا، وزیر امور خارجه ونزوئلا نیز از طریق شبکه اجتماعی توئیتر اظهار نظر کرده است. پیام او را با شما به اشتراک می گذارم: «امروز به بار نشستن جهان چند قطبی و دیپلماسی بولیواری صلح و همکاری جنوب-جنوب را می بینیم. ایران و ونزوئلا همیشه در لحظات سختی از هم حمایت کرده اند. امروز اولین نفتکش حامل بنزین برای ملت ما می رسد. #ممنون ایران».
همچنین یک پیام توئیتری از طارق العیصمی، وزیر نفت ونزوئلا که در آن آمده است: «به نام نیکلاس مادورو و همه ونزوئلا سلام می کنیم و خوش آمد می گوییم به کشتی های جمهوری اسلامی ایران که نزدیک به بنادر میهن ما هستند. این همکاری انرژی نشان از توسعه جامع به سود ملت های ما دارد!».
مجری افزود: همچنین، این پیام توئیتری سفارت ایران در ونزوئلا را به شما به اشتراک می گذاریم: «دو رهبر، دو انسان و دو انقلابی که بر قلب ها حکومت می کنند. امروز بیش از همیشه، پیوندهای دوستی و برادری میان ایران و ونزوئلا محکم تر و عمیق تر هستند. اولین نفتکش رسید. ممنون از نیروهای مسلح ونزوئلا برای اسکورت کردن آنها. #زنده باد دوستی ایران و ونزوئلا».
مجری در ادامه از کارشناس پرسید: این یکی از موضوعاتی است که می خواستیم راجع به آن با شما صحبت کنیم. این همکاری، که امروز می بینیم، به بار نشسته است و این همکاری در دوران های قبل کاشته شده بود.
کارشناس شبکه ونزوئلایی تله سور پاسخ داد: بدون شک همین طور است. این چیزی نیست که به فاصله یک شب تا صبح به وقوع پیوسته باشد. نمی توان یک عملیات با چنین عظمتی را بدون داشتن پیوند های محکم دوستی، روابط سیاسی، اقتصادی و فرهنگی به انجام رساند. این چیزی نیست که در یک روز قابل انجام باشد. چرا که همچنین می دانیم که در تحلیل دولت ونزوئلا و تحلیل دولت ایران، بدون شک، تاثیر سیاسی کشتی های ایرانی که به آب ها و بنادر ونزوئلا وارد می شوند، تاثیر سیاسی بین المللی بزرگی خواهد داشت.
وی خاطر نشان کرد: من در سوال قبلی به شما گفتم که امروز، روزی تاریخی است؛ چرا که توضیح می دهد که دیدگاه استراتژیک جمهوری اسلامی ایران و جمهوری بولیواری ونزوئلا، از ایده ها و برنامه ریزی هایی که واشنگتن می توانست درباره این مسئله داشته باشد، فراتر رفته است. من فکر می کنم واشنگتن که به صورت مداوم ونزوئلا و ایران را تهدید می کرد، هیچ وقت تصور نمی کرد که سیاست های آن در خاورمیانه، در اینجا و در این قاره به بار ننشیند.
این کارشناس مسایل بین المللی همچنین افزود: مطالعهی ژئوپولیتیک جدی و عمیقی از شرایط و چارچوب بین المللی از سوی دولتهای ونزوئلا و ایران وجود دارد که باعث میشود بقیه جهان و سایر دولت ها، دقت بکنند که با چه کسی طرف هستند. هر دو کشور با دانش بر توانمندی هایشان؛ ظرفیتهای سیاسی و نیز لجستیک خود، توانستند این اقدام را صورت دهند و پر واضح است که آسان نیست ۵ نفتکش ایران در آبها به سمت بنادر ونزوئلا بیایند.
وی گفت: صحبت از توانمندیهایی در میان است که لجستیک، ژئوپولیتیک و بینش سیاسی و استراتژیک ایران و ونزوئلا را در سطح بالایی میرسانند. کشتیها از خلیج فارس خارج شده اند و از تنگه هرمز و منطقهای که کاملا توسط پایگاههای نظامی و دریایی آمریکا و متحدانش محاصره شده عبور کرده و وارد کانال سوئز شده اند و با گذشتن از مدیترانه و اقیانوس اطلس به سوی ونزوئلا میآیند و اولین کشتی ایرانی به ونزوئلا رسیده است. این مسئله استحکام روابط دو انقلاب و به ویژه استحکام استراتژی آنها را نشان میدهد.
وی همچنین افزود: هیچ چیزی بدون فکر پیش نرفته است. کشتیهای ونزوئلایی که میروند تا کشتی ایرانی را همراهی کنند و هواپیماهایی که این کشتی را اسکورت میکنند؛ این کشتیها دربردارنده نمادی اقتصادی، سیاسی و دیپلماتیک با تاثیر بسیار برای تمام کسانی هستند که فکر میکردند دولت ونزوئلا و انقلاب بولیواری شکست خورده است.
پابلو خوفره گفت: کشوری مانند ایران هنگامی که ونزوئلا نیاز دارد، قادر است برای حمایت این کشور قدم بردارد؛ همان طور که ونزوئلا وقتی ایران به آن نیاز داشت، برای حمایت از ایران اقدام کرد و این بازگرداندن دست یاری رسان است که این موضوع در روابط بین المللی دارای اهمیت بسیاری است؛ چرا که نشان میدهد وقتی خوب عمل شود و سیاست، مفهومی راهبردی و متمرکز بر جامعه داشته باشد، از سوی متحدان پاسخی مثبت داده میشود.
وی خاطر نشان کرد: همان طور که چند دقیقه پیش گفتم، این مسئله را با تاثیرگذاری بالای سیاسی میبینم؛ زیرا اتفاقی که در اینجا افتاده، تاریخی است؛ نه فقط از سوی ایران، بلکه ونزوئلا به طور مداوم و در همه مجامع بین المللی به آمریکا که فشار حداکثری بر ونزوئلا و ایران وارد کرده، گفته است که اراده و استقلال خود و آزادی تجارت و آزادی کشتیرانی را اجرا میکند؛ گواه این مدعا هم حضور کشتی فورچون در آبهای ونزوئلا است.
مجری: در سال ۲۰۰۹، هوگو چاوز، رئیس جمهور فقید ونزوئلا، ارسال ۲۰ هزار بشکه بنزین در روز به ایران را تصویب کرد تا به این شکل کمبود آن زمان ایران که در حدود ۴۰ درصد تخمین زده میشد کاهش دهد و در آن زمان، آمریکا موضوع را برای جلوگیری از انجام این صادرات به شورای امنیت سازمان ملل برد. اکنون نیز به تهدید کردن پرداخت. چرا آمریکا مخالف همکاری این کشورها است؟ رابطه میان ایران و ونزوئلا که با اعزام این نفتکشها بسیار محکمتر شده است، چه تفاوتی برای آمریکا دارد؟
کارشناس پاسخ داد: بسیار مهم است که به تاریخ اشاره کنیم. از پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۹۷۹ تا کنون، آمریکا بر ایران فشار آورده است. فشاری که در حد حرف نبوده است، فشار با حرف و عمل و تحریم و بلوکه کردن داراییهای آن، همان طور که این کارها را با انقلاب بولیواری در زمان دولت فرمانده هوگو چاوز و نیکلاس مادورو نیز کرده است.
وی افزود: ایران و ونزوئلا دو کشوری هستند که از فشارها رنج برده اند و در این لحظات، فشار حداکثری سیاسی، نظامی، دیپلماتیک و اقتصادی در همه زمینهها از سوی آمریکا متحمل شده اند؛ آمریکا البته تهدید به توقیف این کشتیها کرد و این آزمون بزرگی است؛ زیرا فکر میکنم که آمریکا با اتفاقاتی که هم اکنون در حال رخ دادن است، خوب به این قضیه فکر کرده است.
کارشناس مسایل بین الملل شکبه ونزوئلایی تله سور همچنین خاطر نشان کرد: مانع تراشی برای کشتیهای ایرانی، تصمیمی آسان برای مقامات آمریکا نبود و آنها به خوبی میدانند که اگر من کشتی تو را نگه دارم یا مانع از حرکت آن بشوم، خود را با این ریسک مواجه میکنم که تو هم همین کار را با من انجام بدهی، اما در آبهایی دیگر، مثلا در خلیج فارس یا تنگه هرمز، به همین خاطر، عمل متقابل در نظر آمریکاییها نیز دیده میشد.
پابلو خوفره، خبرنگار شیلیایی و تحلیلگر مسائل بین المللی و متخصص در حوزه آمریکای لاتین و خاورمیانه است.