به گزارش سرویس بین الملل
خبرگزاری صدا و سیما به نقل از پایگاه اینترنتی روزنامه ایتالیایی زبان "ایل جورناله"، این فریاد انتقام تجار ایتالیا درباره تعطیلیهای گسترده است: با این شیوه، نفس ما را گرفتند! امروز، دوشنبه ۱۸ ماه جاری میلادی (۲۹ اردیبهشت ۹۹) تعداد زیادی از آنها در اعتراض به اقدامات در نظر گرفته شده توسط دولت در لایحه موسوم به "از سرگیری" که به نظر آنها این لایحه برای اقتصاد کشور ناکارآمد است، فروشگاههای خود را بسته نگه میدارند.
"جولیو آنتیکولی" رئیس اتحادیه تولیدکنندگان و اصناف رم (پایتخت ایتالیا) گفت: این اولین اعتصاب بزرگ تجاری خواهد بود. دولت با متوقف کردن درآمدها و با وانمود کردن به خروج از بحران، به اصطلاح اکسیژن تنفسی شرکتهای کوچک را قطع کرد.
صندوق ضمانت در نظر گرفته شده توسط دولت برای شروع دوباره فعالیتهای اقتصادی از امروز، کافی نیست. دلیل ناکافی بودن آن نیز، تعداد شرکتهایی است که این نوع از کمکها را درخواست کرده اند: از ۵ میلیون شرکت و کارگاه تولیدی، فقط ۱۳۰ هزار مورد از آنها درخواست کمک کرده اند. این موضوع، به ما میگوید شرکتها بیشتر از آنچه که تا به الان بدهکار شده اند، نمیتوانند بدهکارتر شوند.
آنها (مسئولان دولتی) موتور محرکه ما را خاموش و حتی بنزین را نیز خالی کردند. بنابراین، با این شیوه، بازگشایی و شروع کسب و کارها، کار خیلی مشکلی است.
"گولی المو کازالینی" صاحب یک رستوران با سابقه در مرکز رم، گفت: من اعتراف میکنم از آینده میترسم. ما ۲۰ نفر کارگر داریم. دولت تاکنون حتی یک یورو نیز برای بیمه بیکاری آنها به ما پرداخت نکرده است. ما میترسیم دولت در ماههای آتی به طور کامل ما را رها کند. این رستوران دار که خود را از امروز برای پذیرش دوباره مشتریهای خود آماده میکند، گفت: تا دیروز هنوز دستورالعمل مشخصی وجود نداشت و در نتیجه اجرای آن نیز دشوار خواهد بود.
"جانکارلو دی ایدا"، کمیسر کسب و کارهای عمومی کنفدراسیون تجارت ایتالیا در رم نیز درباره نحوه بازگشایی رستورانها گفت: امیدوار هستیم قوانین و موانع زیادی وضع نشود. خوردن یک شام کاری یا بودن در کنار عزیزان، نمیتواند به لحظات ترس و نگرانی تبدیل شود. در غیر اینصورت، هیچ کسی به رستورانها نخواهد رفت و احتمال دارد بحران ادامه داشته باشد.
تاکنون دولت به طور کامل غایب بوده است. فقط به کم کردن، نفی کردن، مانع شدن، وضع مالیات و جریمه فکر میکند. اما در عوض، هیچ چیزی به ما نمیدهد. اعمال جریمه علیه رستوران داران شهر میلان که هفته پیش اعتراض کردند، "مانند سیلی به صورت فرزندان است". این افراد، خانواده دارند. آنها نگران و خواستار دریافت پاسخ بودند. برای تفریح یا از روی بیکاری به آنجا نرفته بودند!
هتل داران نیز اعلام کردند: ما بزرگترین فراموش شدگان هستیم. اما هیچ کسی برای ما اشک نمیریزد.
آنها باید همچنان منتظر بمانند تا کسب و کار شروع شود. اما هر روز که میگذرد، فعالیت خیلی مشاغل با خطر مواجه میشود.
"برنابو بوکا" رئیس اتحادیه هتل داران ایتالیا طی روزهای پیش، درباره فصلی از گردشگری صحبت کرد که به شدت "با خطر مواجه هست". چرا که میزان ۳۰ درصد از مراکز پذیرش مسافر، با خطر بسته ماندن در تابستان امسال مواجه هستند.
پیش بینیهای این اتحادیه، حاکی از بسته شدن ۶۰ تا ۷۰ درصد از مراکز اقامتی تا پایان امسال است.
"جوزپه روشولی" رئیس اتحادیه هتل داران رم گفت: درآمدها پاسخگوی هزینهها نخواهد بود. ما از جمله اولینها در اعمال تعطیلیها و توقف فعالیت خود و از جمله آخرینها در بازگشاییها خواهیم بود. بر اساس محاسبات به عمل آمده توسط اتحادیههای بزرگ و مطرح در سطح دنیا، به منظور بازگشت به گردش مالی سال ۲۰۱۹ میلادی (۱۳۹۸ شمسی)، دست کم باید تا سال ۲۰۲۳ میلادی (۱۴۰۲ شمسی) صبر کرد.
یارانههای اختصاص یافته به خانوادهها برای سفر و گردشگری نیز کافی نیست. از همان اول کار معلوم بود گردشگری از جمله مشاغلی خواهد بود که بیشترین لطمه را (از همه گیری ویروس کرونا) خواهد دید. اما هیچ کسی به ما فکر نکرد. در لایحه دولت، مواردی برای کمک در نظر گرفته شده است. اما هنوز از آنچه که برای برخاستن دوباره ما لازم است، خیلی فاصله داریم. با تمام احترامی که به آوارگان میگذارم، اما برای کسی که (به علت شرایط کنونی) خودکشی کرد یا برای دریافت کمکهای غذایی مجبور به ایستادن در صف موسسه خیریه وابسته به کلیسا شد، اشک نریختم.
این پایگاه اینترنتی نوشت، این موسسه خیریه اعلام کرد، طی ماه اخیر، تعداد افراد فقیر جدید در ایتالیا دو برابر شده است. از تاریخ ۹ تا ۲۴ آوریل امسال (۲۱ فروردین تا ۵ اردیبهشت ۹۹) ۳۸ هزار نفر از شهروندان ایتالیایی برای دریافت کمکهای غذایی و پوشاک، به مراکز خیریه کلیسا مراجعه کرده اند. یعنی ۱۰۵ درصد بیشتر از زمان قبل از شروع شرایط اضطرار ناشی از ویروس کرونا! طی هفتههای پیش، این موسسه همچنین از کمکهای اقتصادی به خانوادهها در پرداخت کردن قبوض آب، برق، گاز و کرایه خانهها و نیز هزینههای جاری برای اداره کردن خانه، خبر داده است.
مستمری بگیران، آشپزها و کارگران حتی در مراکز سکونتی شهرهای بزرگ، از جمله اقشار جامعه هستند که اکنون نمیدانند چگونه به سر ماه برسند.