پخش زنده
امروز: -
کهگیلویه وبویراحمد
۱۵رمضان سالروز میلاد کریم اهل بیت(ع)
پانزدهم رمضان سالروز میلاد کریم اهل بیت حضرت امام حسن مجتبی (ع) فرزند امیر مؤمنان على بن ابیطالب(ع) است.
به گزارش خبرگزار‌ی صدا وسیما مرکز کهگیلویه وبویراحمد، امام حسن (ع) در شب نیمه ماه رمضان سال سوّم هجرت در مدینه متولد شد.وى نخستین پسرى بود که خداوند متعال به خانواده على(ع) و فاطمه(س) عنایت کرد.
رسول اکرم (ص) بلافاصله پس از ولادتش، در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه خواند، سپس براى او گوسفندى قربانى کرد، سرش را تراشید و هم وزن موى سرش، به مستمندان نقره داد.
پیامبر (ص) دستور داد تا سرش را عطرآگین کنند و از آن زمان آیین عقیقه و صدقه دادن هم وزن موى سر نوزاد سنت شد.
این نوزاد را حسن نام دادند و این نام در جاهلیت سابقه نداشت.
کنیه او را ابومحمّد نهاد و این تنها کنیه اوست.
لقب هاى ایشان سبط، سید، زکى، مجتبى است که از همه معروف‌تر (مجتبى) است.
پیامبر اکرم (ص) به حسن و برادرش حسین (ع) علاقه خاصى داشت و بار‌ها فرمودند: حسن و حسین فرزندان من هستند.
امام حسن (ع) در کمالات انسانى یادگار پدر و نمونه کامل جدّ بزرگوار خود بود.
به اعتراف شیعه وسنی اویکی ازپنج نفری است (حضرت محمد(ص)،حضرت علی و حضرت فاطمه،حضرت امام حسن وحضرت امام حسین(ع) که آیه شریفه تطهیر در شأن آنان نازل شد.
او کسی است که خداوند عالم هر رجس و پلیدی را از روح او زدود و قلبش را به طهارتی مطهر فرمود که خزینه اسرار کتاب او باشد.
همچنین شیعه و سنی روایت نمودند که خداوند به وسیله امام مجتبی(ع) و برادرش امام حسین(ع) بهشت را زینت نموده است.
هنگام وضو بندهای بدن آن حضرت می لرزید و رنگش زرد می گشت، از آن حضرت سؤال شد، فرمود: حق است بر هر کس که نزد پروردگار عرش بایستد ، که رنگ او زرد شود و بندهای بدنش بلرزد.
حضرت امام جعفر صادق(ع) از پدر خود از امام زین العابدین(ع) روایت می فرماید: حسن بن علی(ع) عابدترین اهل زمان خود بود، زاهدترین و فاضل ترین آنان بود، اگر حج می نمود پیاده و گاه پا برهنه می رفت ، و هر گاه مرگ را به خاطر می آورد گریه می کرد و اگر قبر را به یاد می آورد می گریست و اگر به نماز می ایستاد بندهای بدنش می لرزید ،و اگربهشت و دوزخ را به یاد می آورد همچون مار گزیده مضطرب می شد و از خدا بهشت را مسألت می نمود و از آتش دوزخ به خدا پناه میبرد و از قرآن آیه « یا ایها الذین آمنوا» نمی خواند مگر این که می گفت: لبیک اللهم لبیک، و در هیچ حالی از احوالش دیده نمی شد مگر این که ذاکر خداوند سبحان بود و زبانش راستگوترین مردم و پیامش فصیح ترین آنان بود.
حلم آن حضرت همچون آفتاب برای دوست و دشمن آشکار است.
از رسول خدا صلی الله علیه وآله روایت شده است که : هر کس بر او « حسن» گریه کند ، چشمش کور نشود در روزی که چشم ها کور می شود؛ و هر کس بر او محزون شود ، قلب او محزون نشود در روزی که قلب ها محزون می شود ؛ و هر کس او را در بقیع زیارت کند قدمش بر صراط نمی لرزد ، روزی که قدم ها در آن روز می لرزد.
شایسته است کسانی که به زیارت حرم مطهر ائمه بقیع(ع) مشرف می شوند همراه با خضوع و خشوع و با پای برهنه در آن مزار مقدس وارد شوند و قبر مطهر امام مجتبی علیه السلام رادر کنار قبور مطهر سه امام دیگر زیارت کنند.
نظر شما