اداره مسکن شهر نیویورک (NYCHA) - معروف به نایچا- بزرگترین نهاد اسکان عمومی در شمال آمریکا محسوب میشود. بیش از نیم میلیون نفر از ساکنان شهر نیویورک در ساختمانهایی سکونت دارند که متعلق به اداره مسکن شهر نیویورک است.
در ادامه گزارش فردی نشان داده میشود که درحال توزیع پوسترها و آگهیهای بهداشتی و نصب کردن آنها در بخشهای مختلف این مجتمعها است.
«مایکل کِیمبر» موسس مرکز مستند سازی بِرانکس در نیویورک گفت: به گفته ساکنان مجتمعهای مسکونی متعلق به اداره مسکن شهر نیویورک، همزمان با شیوع ویروس کرونا در سراسر نیویورک، اداره مسکن شهر نیویورک معروف به نایچا (NYCHA) تقریبا هیچ اقدامی برای اطلاع رسانی درباره بیماری همه گیر کرونا انجام نداده است. در هفتههای گذشته متوجه شدم که بسیاری از ساکنان این مجتمعها هیچ اطلاعاتی درباره این آنفلوآنزای خطرناک ندارند.
نام من مایک کِیمبر است. من در این محله زندگی میکنم و اعضای خانواده من نیز در این مجتمعهای مسکونی زندگی میکنند. داوطلبان عضو مرکز مستندسازی برانکس آگهیهایی را روی دیوار راهروها و محوطه مجتمعهای مسکونی اداره مسکن نیویورک میچسبانند تا با بی اطلاعی مردم در این مجتمعها مقابله کنند.
گریگوری راس مدیر اداره مسکن شهر نیویورک گفت: «نمیدانم! ما اگهیها و پوسترها را به مجتمعها فرستادیم. ما اطلاعیههای وزارت بهداشت را در اختیار مدیریت ساختمانها قرار دادیم. ما از مدیریت این مجتمعهای مسکونی خواستیم که این آگهیها را به تعداد زیاد منتشر کنند».
در ادامه این گزارش آمده است: معدود آگهیهایی که ما در این مجتمعها یافتیم طوری نوشته شده بودند که هدف از انتشار آنها ححفظ سلامت مدیریت مجتمعهای مسکونی استیجاری شهر نیویورک بود. در این آگهیها هیچ اطلاعاتی در اختیار مستاجران قرار داده نشد که بدانند چگونه باید از خود حفاظت کنند!
در یکی از اطلاعیههای نصب شده در این مجتمعها آمده است:
«برای رعایت فاصله گیری اجتماعی لطفا بدون وقت قبلی وارد دفتر مدیریت نشوید».
راوی این گزارش مستند گونه افزود: در داخل راهروهای شلوغ این مجتمعها هیچ مادهای برای ضد عفونی دستها ندیدیم، هیچ گونه دستمال مرطوب الکلی مشاهده نکردیم و ظاهرا هیچ برنامهای برای کمک وجود ندارد.
گریگوری راس مدیر اداره مسکن شهر نیویورک در تماس تلفنی گفت:
ما دو شرکت خدمات نظافتی داریم. یک شرکت هفتهای پنج بار نقاط پرتماس را در ساختمانهایی نظافت میکند که سالمندان در آنها ساکن هستند. یک شرکت دیگر خدمات نظافتی هم هفتهای سه بار نقاط پرتماس را در ساختمانهایی تمیز میکند که خانوادهها در آنها ساکن هستند. ما نظافتچیها را کنترل میکنیم. مدیران ساختمانها به ما گزارش ارائه میکنند. منظور من از نقاط تماس دستگیره دربها و دکمه آسانسورها است. اگر شما وارد ساختمان شوید دستگیره دربها (هم از داخل و هم از بیرون) , صندوقهای پستی و دکمههای آسانسور جزو نقاط تماس محسوب میشوند.
مایک کِیمبر: افراد زیادی از این آسانسور استفاده میکنند.
یکی از ساکنان مجتمع مسکونی گفت:
«فقط این آسانسور کار میکند و آن یکی خراب است».
مایک کیمبر گفت: راهروها و آسانسورها کثیف و آلوده هستند. ساکنان مجتمع میگویند در روزهای اخیر نظافتها کاهش یافته است درحالیکه هزاران نفر دستگیرههای در و دکمههای آسانسور را لمس میکنند.
مایک کیمبر از یکی از ساکنان میپرسد: ما از افراد زیادی شنیدیم که اخیرا نظافت کاری در این ساختمانها کاهش یافته است.
یکی از جوانان ساکن این مجتمعهای استیجاری در پاسخ گفت:
«بله همین طور است. من (نظافت چی) ندیده ام. اخیرا نظافت چی ندیده ام. من فقط طبقهای را که ما در آن هستیم تمیز میکنم و از اسپری ضد عفونی کننده لیزول استفاده میکنم».
مایک کیمبر: با توجه به اینکه آسانسورها همیشه خراب میشوند. مستاجران ساکن این مجتمعها مجبور میشوند در وضعیتی فشرده و پرتراکم سوار آسانسورهای سالم شوند. اگر ویروس کرونا وارد اینجا شود مثل یک بمب ساعتی خواهد بود که منفجر میشود.
در بخش دیگری از این گزارش آمده است: این مجتمعهای مسکونی در بخش زیادی از منطقه ساوث برانکس (South Bronx) واقع شدند. این منطقه، فقیر نشینترین محله مسکونی پرجمعیت شهری در سراسر آمریکا است. دهها هزار نفر از مردم در این ساختمانهای فرسوده به صورت متراکم زندگی میکنند. حدود نیم میلیون نیویورکی در ساختمانهای اداره مسکن نیویورک زندگی میکنند.
مایک کیمبر درحالیکه صدایش شنیده میشود از یکی از ساکنان این مجتمعها میپرسد: آیا آنها چیزی (برگهای) زیر در خانه شما گذاشتند؟
صدای فردی که به این پرسش پاسخ میدهد شنیده میشود که میگوید: خیر
فرد سئوال کننده:آیا با شما تماس گرفتند؟
فرد پاسخ دهنده: خیر!
در ادامه صدای گریگوری راس مدیر اداره مسکن شهر نیویورک پخش میشود: ما تا ۱۷ مارس بیش از ۹۰۰ هزار تماس برقرار کردیم که شامل تماسهای تلفنی، ایمیلها و دیگر روشهای ارتباطاتی میشود.
گریگوری راس مدیر اداره مسکن شهر نیویورک: ما با ساکنان تماس گرفتیم و نیز اپلیکیش «نایچای من» (My NYCHA) را تولید کردیم و در اختیار مردم قرار دادیم تا با مراجعه به وب سایت ما، این اپلیکیشن را دانلود کنند. مردم میتوانند با استفاده از یکدستگاه تلفن همراه این نرم افزار را دانلود کنند. این نرم افزار روی رایانه شخصی (PC) بهتر کار میکند تا روی تلفن همراه.
مایک کیمبر: بسیاری از افرادی که در اینجا زندگی میکنند از سرویس اینترنت برخوردار نیستند و دسترسی اندکی به اطلاعات معتبر دارند. بنابر این مردم شایعات یا اطلاعات ناقص را تکرار میکنند.
مایک کیمبر از یکی از ساکنان پرسید: شما اطلاعات خود را از فیس بوک دریافت میکنید؟
جوان ساکن مجتمع پاسخ داد: از طریق فیس بوک و اندکی جستجو در جستجو گر سافاری (Safari)
مایک کیمبر: آنچه که اوضاع را بدتر میکند این است که شاخص سلامت در میان ساکنان این مجتمع، بدترین شاخص در آمریکا است. دیابت، آسم و بیماری قلبی جزو بیماریهای شایع در میان ساکنان این مجتمع است. بیمارستان لینکلن که در نزدیک این مجتمع قرار دارد از هم اکنون با کمبود دستگاه تنفس مصنوعی مواجه است. بسیاری از افراد به خصوص جوانان ساکن این مجتمع هرگز چیزی درباره درخواست اندریو کومو فرماندار ایالت نیویورک برای فاصله گیری اجتماعی نشنیده اند و به صورت گروهی جمع میشوند.
مایک کیمبر: آیا فکر میکنید مردم بدانند که چگونه از خود حفاظت کنند؟
فرد پاسخ دهنده: خیر، خوب نمیدانند. نمیتوانند خوب از خود محافظت کنند. اگر به شما اطلاعات درست داده نشود نمیدانید که چگونه از خود حفاظت کنید.
مایک کیمبر: در بحبوحه یک فاجعه فقیرترین شهروندان نیویورک به حال خود رها شدند.
گفتنی است اداره مسکن شهر نیویورک که یک نهاد دولتی است ماموریت افزایش فرصتها برای آندسته از ساکنان نیویورک را دنبال میکند کهدرآمدشان کم تا متوسط است. ماموریت این اداره فراهم کردن اسکان ایمن و ارزان قیمت و تسهیل ارائه خدمات اجتماعی به این قشر از مردم شهر نیویورک است.
بیش از ۴۰۰ هزار از شهروندان نیویورک در ۳۲۶ بلوک آپارتمانی متعلق به این اداره زندگی میکنند. اداره مسکن نیویورک همچنین به ۲۳۵ هزار نفر دیگر، یارانه مسکن پرداخت میکند و این افراد با دریافت یارانه اجاره بها، در خانههای شخصی که خودشان تهیه میکنند، اسکان مییابند.