روزنامه اینترنتی رأی الیوم در مقالهای به قلم براء سمیر إبراهیم نوشت: تصمیم پارلمان عراق مبنی بر بیرون راندن نیروهای خارجی از کشور، هیچ مشروعیتی برای آمریکاییها و باقی ماندن آنها در خاک عراق باقی نگذاشت. به ویژه پس از آنکه عراق سال ۲۰۱۷ پیروزی بر داعش را اعلام کرد که جنگ با آن، بهانه آمریکاییها و متحدان آن برای مداخله در امور عراق بود.
به رغم این موضوع، آمریکاییها به تصمیم مجلس نمایندگان این کشور توجهی نکردند و در برابر اعمال فشارهای آمریکا تسلیم نشدند. بلکه به زبان شماری از مسئولان گفتند به هیچ وجه از عراق عقب نشینی نخواهند کرد. به رغم تهدیدهای گروههای مقاومت عراق، آمریکاییها این اظهارات را مطرح کردند.
اما چرا آمریکاییها با این اعتماد سخن میگویند؟
از همان لحظه اقدام نیروهای آمریکایی در ترور سردار قاسم سلیمانی فرمانده سابق سپاه قدس و ابومهدی المهندس نایب رئیس سازمان بسیج مردمی عراق، همه چیز خواه زمان اجرای این عملیات، پیامدها و نتایج آن برنامه ریزی شده بود. این عملیات زمانی اجرا شد که عراق از خلأ سیاسی به سبب استعفای عادل عبدالمهدی رنج میبرد. همچنین با افزایش خطر شکل گیری دوباره گروه تروریستی داعش و همچنین فساد برخی مسئولان حکومت عراق همراه بود.
نویسنده در ادامه درباره پیامدهای این جنایت نوشت: آمریکاییها برای سناریوی انتقام جویی گروههای مقاومت عراق آگاه بودند، به همین سبب بود که پایگاههای القیاره، الحبانیه و کی وان را به طرف عراقی تحویل دادند و پایگاه عین الاسد را در شمال بغداد به سامانه موشکی پاتریوت مجهز کردند. همه این اقدامات جنبه دفاعی داشت. اما در خصوص اقدامات آنها برای تضمین حضورشان در عراق میتوان به پیام وزارت خارجه آمریکا به همتای عراقی خود و پیشنهادی مبنی بر آغاز مذاکرات جدی درباره آینده روابط بین دو طرف اشاره کرد. پیشنهادی که وزارت خارجه عراق از آن استقبال کرد.
اکنون این سوال مطرح میشود که مذاکرات چه ارتباطی با باقی ماندن آمریکاییها در عراق دارد؟ در پاسخ باید به تبلیغات رسانهای آمریکا مبنی بر وجود نقشه وزارت دفاع این کشور برای حمله گسترده نظامی به گردانهای حزب الله عراق به منظور نابودی آنها اشاره کرد. آمریکاییها پس از وقوع چند حمله متقابل بین آنها و گروههای مقاومت عراق، این تبلیغات خبیثانه را برای ایجاد ترس در مردم عراق و گروههای مقاومت به راه انداختند. واشنگتن دقیقا روزی که حمله ناشناسی علیه تأسیسات نفتی آمریکا در استان بصره در جنوب عراق روی داد، این پیام را برای بغداد ارسال کرد. با این اقدام، گویی قصد دارد به مقاومت بگوید که اکنون بهانه برای حمله به آنها آماده شده است. پس یا باید مذاکره با آن را پذیرفت و یا وارد جنگ گسترده با این کشور شد. حال این سوال مطرح میشود که مقاومت عراق پیشنهاد مذاکرات را میپذیرد؟
درست است که مقاومت عراق همواره تاکید کرده است که خارج کردن آمریکاییها هدف آن و به منزله پاسخ به ترور المهندس است؛ اما شاید اصول آن که مبتنی بر دفاع از مردم عراق، حمایت از این کشور و حفظ منافع آن است، موجب شود که برای حفظ خون مردم عراق، با انجام مذاکره با آمریکا موافقت کند. از سوی دیگر، تهدیدهای دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا مبنی بر اعمال تحریمهای بسیار سخت اقتصادی در صورت اخراج نیروهای آمریکایی از عراق و شرایط دشوار عراق به ویژه پس از شیوع کرونا، ممکن است موجب تفکر گسترده گروههای مقاومت پیش از مخالفت با پیشنهاد آمریکا شود.
بنابر این، آمریکا برای تثبیت حضور و تضمین بقای خود در عراق، از اوضاع سخت این کشور در زمینههای سیاسی، امنیتی، اقتصادی و بهداشتی، بهره برداری میکند. اما بدون تردید، هر قدر که صبر عراق طولانی باشد، روزی فراخواهد رسید که بغداد از آزادی این کشور از دست ارتش آمریکا و دیگر نیروهای طغیانگر خبر خواهد داد.