پخش زنده
امروز: -
مقاله رای الیوم
توافقنامه آمریکا و طالبان…تاریخ تکرار می‌شود
رأی الیوم توافقنامه آمریکا و طالبان افغانستان را تکرار رویداد‌های تاریخی گذشته توصیف کرد.
به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما، روزنامه الکترونیکی رأی الیوم در شماره امروز خود در اینترنت در یادداشتی به قلم عبیر عبدالرحمان ثابت نوشت: در توافقنامه آمریکا و جنبش طالبان حدود ده بار این عبارت تکرار شده است که: آمریکا امارت اسلامی افغانستان (طالبان) را به عنوان حکومت به رسمیت نمی‌شناسد.
تکرار این عبارت به این شکل حکایت از آن دارد که آمریکا می‌خواهد یادآوری کند که طالبان را به عنوان حاکم رسمی افغانستان به رسمیت نمی‌شناسد، اما از سوی دیگر امضای این توافقنامه به معنای اقرار به حقایق موجود و به رسمیت شناختن اعلام نشده امارت اسلامی افغانستان (طالبان) است. اعتراف رسمی و علنی آمریکا نیز فقط مسئله زمان است. براساس مفاد اعلام شده این توافقنامه، نیروهای نظامی آمریکا و همه متحدان و پیمانکاران و شرکت‌های امنیتی اش تا ماه اوت سال جاری میلادی افغانستان را ترک خواهند کرد.
در این فرصت همه گروه‌های افغانستانی باید با پایان دادن به اختلافات، به جنگ داخلی میان طالبان و دولت این کشور به ریاست جمهوری اشرف غنی و همچنین دولت عبدالله عبدالله رهبر جدا شده تاجیک پایان دهند…. همه آن‌ها باید درخصوص نظام حکومتی جدید توافق بعمل آورند. این موضوع یکی از مفاد توافقنامه است. آمریکا به خوبی اوضاع پیچیده افغانستان را که بیش از چهار دهه ادامه دارد، درک می‌کند.
آمریکا همچنین به خوبی می‌داند که ملایان مسلح نقش تعیین کننده دارند و تکلیف این درگیری نه پای میز‌های مذاکره بلکه در میدان جنگ روشن خواهد شد.
به همین علت آمریکا مجدداً نظریه هنری کیسینجر را مد نظر قرار داده است که گفت ملت‌های با فرهنگ شرقی و اسلامی دارای فرهنگی سنتی هستند که دین و روحانیون نقش قهرمان ایفا می‌کنند.
اگر چه بخشی از این سخن حقیقت دارد، اما از سوی دیگر نشان دهنده منطق فرهنگ آمریکایی است که بر اساس آن آمریکا خود را از مسئولیت آنچه در افغانستان به وجود آمده است معاف می‌کند. به این شکل مسئولیت اخلاقی دفاع از ارزش‌های آزادی و دمکراتیک و حقوق بشر که آمریکا همواره داعیه دار آن بوده است نیز برطرف می‌شود.
توافقنامه آمریکا و طالبان در واقع توافقنامه‌ای راهبردی است که دهه‌های ۷۰ و ۸۰ قرن گذشته را به خاطر می‌آورد که جنبش‌های اسلامی افغانستان با همتایان خود و آمریکا متحد شدند تا با شوروی سابق در افغانستان بجنگند. اکنون مشاهده می‌کنیم که سنگ بنای اولیه چنین دوستی‌ها و اتحاد‌هایی در حال ایجاد شدن است…اما به جای شوروی، اکنون چین، روسیه و ایران مطرح هستند. در راهبرد امپراتوری آمریکا برای آینده، موقعیت جغرافیایی و سیاسی و اعتقادی و مذهبی افغانستان راهبردی و حیاتی است. وجود طالبان به عنوان نیروی قدرتمند و مسلطی که در افغانستان حکومت کند و با آمریکا متحد است به تنهایی دستاوردی برای آمریکا است. با توجه به حضور طالبان و اندیشه‌های جهادی افراطی اش در افغانستان، دیگر متحدان افغانستانی آمریکا طی ۱۸ سال گذشته نتوانسته اند این کشور را تحت کنترل خود درآورند.
در واقع دولت آمریکا تحت رهبری ترامپ تصمیم گرفته است یکی از سازوکار‌های جنگ سرد را از طریق مدیریت درگیری از راه دور احیا کند و اکنون کاملاً روشن است که متحدان سابق آمریکا نخستین قربانیان این توافق خواهند بود. عملیات انفجاری اخیر در کابل که در آن یک مراسم یادبود رسمی دولتی هدف قرار گرفت و ده‌ها قربانی برجای گذاشت، تائید کننده این مطلب است.
اگر ترامپ در انتخابات بعدی پیروز شود طی چهار سال بعدی اهداف راهبردی آمریکا از این توافقنامه برملا خواهد شد. این توافقنامه برای محاصره ایران از سمت شرق با حکومتی سنی مذهب و افراطی است. از سوی دیگر مانعی بر سر مسیر طرح راه ابریشم چین خواهد بود. این درحالیست که کانون تهدیدی علیه روسیه نیز ایجاد خواهد شد که یادآور روز‌های سخت گذشته است.
افغانستان تحت حکومت طالبان همچون مغناطیسی خواهد بود تا هرگاه آمریکا اراده کرد برای جذب مخالفان ایرانی و چینی و روسی مورد استفاده قرار گیرد.
البته عجیب نیست که تاریخ یکبار دیگر تکرار شود و آمریکا با کسانی متحد شود که تروریست به شمار می‌آورد و آن‌ها را به مشارکت داشتن در قتل بیش از سه هزار آمریکایی در برج‌های تجارت جهانی نیویورک متهم می‌کند.
آنچه عجیب به نظر می‌رسد ساده لوحی سیاسی طیف‌های مختلف سیاسی افغانستانی است که البته همواره هزینه آن را مردم افغانستان می‌پردازند.
در پایان آرزو می‌کنیم که گروه‌های فلسطینی از اوضاع افغانستان عبرت بگیرند و ماهیّت نگرش امپریالیستی ابرقدرت‌ها را به ملت‌های شرقی و خصوصاً اسلامی ببینند. اوضاعی که برخی ابعاد آن شبیه به اوضاع فلسطین است. به ویژه آنکه طرف اصلی این توافقنامه آمریکاست که در عرصه فلسطین نیز نقش فعالی ایفا می‌کند. فلسطینی‌ها نباید آلت دست این قدرت‌ها شوند که از آن‌ها فقط برای منافع خود بهره برداری می‌کنند.
در این فرصت همه گروه‌های افغانستانی باید با پایان دادن به اختلافات، به جنگ داخلی میان طالبان و دولت این کشور به ریاست جمهوری اشرف غنی و همچنین دولت عبدالله عبدالله رهبر جدا شده تاجیک پایان دهند…. همه آن‌ها باید درخصوص نظام حکومتی جدید توافق بعمل آورند. این موضوع یکی از مفاد توافقنامه است. آمریکا به خوبی اوضاع پیچیده افغانستان را که بیش از چهار دهه ادامه دارد، درک می‌کند.
آمریکا همچنین به خوبی می‌داند که ملایان مسلح نقش تعیین کننده دارند و تکلیف این درگیری نه پای میز‌های مذاکره بلکه در میدان جنگ روشن خواهد شد.
به همین علت آمریکا مجدداً نظریه هنری کیسینجر را مد نظر قرار داده است که گفت ملت‌های با فرهنگ شرقی و اسلامی دارای فرهنگی سنتی هستند که دین و روحانیون نقش قهرمان ایفا می‌کنند.
اگر چه بخشی از این سخن حقیقت دارد، اما از سوی دیگر نشان دهنده منطق فرهنگ آمریکایی است که بر اساس آن آمریکا خود را از مسئولیت آنچه در افغانستان به وجود آمده است معاف می‌کند. به این شکل مسئولیت اخلاقی دفاع از ارزش‌های آزادی و دمکراتیک و حقوق بشر که آمریکا همواره داعیه دار آن بوده است نیز برطرف می‌شود.
توافقنامه آمریکا و طالبان در واقع توافقنامه‌ای راهبردی است که دهه‌های ۷۰ و ۸۰ قرن گذشته را به خاطر می‌آورد که جنبش‌های اسلامی افغانستان با همتایان خود و آمریکا متحد شدند تا با شوروی سابق در افغانستان بجنگند. اکنون مشاهده می‌کنیم که سنگ بنای اولیه چنین دوستی‌ها و اتحاد‌هایی در حال ایجاد شدن است…اما به جای شوروی، اکنون چین، روسیه و ایران مطرح هستند. در راهبرد امپراتوری آمریکا برای آینده، موقعیت جغرافیایی و سیاسی و اعتقادی و مذهبی افغانستان راهبردی و حیاتی است. وجود طالبان به عنوان نیروی قدرتمند و مسلطی که در افغانستان حکومت کند و با آمریکا متحد است به تنهایی دستاوردی برای آمریکا است. با توجه به حضور طالبان و اندیشه‌های جهادی افراطی اش در افغانستان، دیگر متحدان افغانستانی آمریکا طی ۱۸ سال گذشته نتوانسته اند این کشور را تحت کنترل خود درآورند.
در واقع دولت آمریکا تحت رهبری ترامپ تصمیم گرفته است یکی از سازوکار‌های جنگ سرد را از طریق مدیریت درگیری از راه دور احیا کند و اکنون کاملاً روشن است که متحدان سابق آمریکا نخستین قربانیان این توافق خواهند بود. عملیات انفجاری اخیر در کابل که در آن یک مراسم یادبود رسمی دولتی هدف قرار گرفت و ده‌ها قربانی برجای گذاشت، تائید کننده این مطلب است.
اگر ترامپ در انتخابات بعدی پیروز شود طی چهار سال بعدی اهداف راهبردی آمریکا از این توافقنامه برملا خواهد شد. این توافقنامه برای محاصره ایران از سمت شرق با حکومتی سنی مذهب و افراطی است. از سوی دیگر مانعی بر سر مسیر طرح راه ابریشم چین خواهد بود. این درحالیست که کانون تهدیدی علیه روسیه نیز ایجاد خواهد شد که یادآور روز‌های سخت گذشته است.
افغانستان تحت حکومت طالبان همچون مغناطیسی خواهد بود تا هرگاه آمریکا اراده کرد برای جذب مخالفان ایرانی و چینی و روسی مورد استفاده قرار گیرد.
البته عجیب نیست که تاریخ یکبار دیگر تکرار شود و آمریکا با کسانی متحد شود که تروریست به شمار می‌آورد و آن‌ها را به مشارکت داشتن در قتل بیش از سه هزار آمریکایی در برج‌های تجارت جهانی نیویورک متهم می‌کند.
آنچه عجیب به نظر می‌رسد ساده لوحی سیاسی طیف‌های مختلف سیاسی افغانستانی است که البته همواره هزینه آن را مردم افغانستان می‌پردازند.
در پایان آرزو می‌کنیم که گروه‌های فلسطینی از اوضاع افغانستان عبرت بگیرند و ماهیّت نگرش امپریالیستی ابرقدرت‌ها را به ملت‌های شرقی و خصوصاً اسلامی ببینند. اوضاعی که برخی ابعاد آن شبیه به اوضاع فلسطین است. به ویژه آنکه طرف اصلی این توافقنامه آمریکاست که در عرصه فلسطین نیز نقش فعالی ایفا می‌کند. فلسطینی‌ها نباید آلت دست این قدرت‌ها شوند که از آن‌ها فقط برای منافع خود بهره برداری می‌کنند.
نظر شما