نقشه آمریکا برای اشغال عراق

به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما، توافق امنیتی بین آمریکا و عراق چیست؟ آیا این توافق، توافق امنیتی یا طرح جدیدی برای اشغالگری است؟ آیا آن‌ها واقعا خواستند از عراق خارج شوند یا با توسل به زور، وادار به این کار شدند؟
عراق کشوری بزرگ با موقعیت راهبردی مهم است. ثروت نفتی این کشور گسترده و امکان اجرای پروژه‌های اقتصادی در آن زیاد است. آمریکایی‌ها سال ۲۰۰۳ این کشور را با ادعا‌هایی که هنوز اسرار آن پنهان است، اشغال کردند.

آمریکایی‌ها شعار گسترش دمکراسی را سردادند؛ اما جنگ و ویرانی تحفه آن‌ها برای عراق بود. برای باقی ماندن طولانی مدت در این کشور تلاش کردند؛ اما با وجود گروه‌های مقاومت، این اقدام محال بود از این رو دیگر نتوانستند در این کشور باقی بمانند.آنها سال ۲۰۱۱ تصمیم به عقب نشینی گرفتند. گفته شد این اقدام به منزله عقب نشینی پس از اجرای مأموریت بود. اما واقعیت این است که آن‌ها تحت حملات، شکست تلخی خوردند. در حالی که نفت‌های جهان دیر یا زود پایان خواهد یافت، هزینه‌های نفتی عراق بسیار پایین است و هیچ نفت خامی قابل قیاس با نفت خام عراق نیست. این ثروت‌ها موجب اشتهای اشغالگر شد. از این رو، بار دیگر برای اشغالگری تصمیم گرفت؛ اما با طرح جدیدی که با خباثت و فریبکاری همراه بود. از این رو، چیزی را بر دولتی ضعیف (دولت حیدر العبادی) تحمیل کرد که هیچ آزاده‌ای در جهان آن را نمی‌پذیرد. از جمله بند‌های توافق این است که عراق کشوری دارای حاکمیت است و هر زمان که بخواهد می‌تواند نیرو‌های اشغالگر را از این کشور خارج کند. اما واقعیت این بود که دولت ضعیف و ذلیل، هیچ حاکمیتی ندارد.
از دیگر بند‌های توافق این است که اگر حاکمیت عراق در معرض خطر یا تجاوزگری قرار بگیرد، کشور اشغالگر باید از عراق حمایت کند. وقتی که داعش به عراق حمله کرد ، توطئه گران اعلام کردند که این به منزله انقلاب علیه حکومت اکثریت است، آمریکا بدون هیچ تحرکی، به تماشای این اوضاع نشست.
اگر فتوای مرجعیت عراق مبنی بر جهاد نبود، جز نام عراق، چیزی از آن باقی نمی‌ماند.
از دیگر بند‌های توافق این است که نباید از مناطق، حریم هوایی و آب‌های این کشور علیه دیگر کشور‌ها استفاده شود. اما آمریکا هر روز به استفاده از پایگاه‌های خود در عراق برای حمله به کشور‌های همسایه تهدید می‌کند.
از دیگر بند‌های توافق این است که منطقه سبز در بغداد در زمره مأموریت‌های دولت عراق قرار می‌گیرد. این در حالی است که بزرگ‌ترین سفارت اشغالگر آن هم به شکل کاملا مسلح در این منطقه وجود دارد.
از بند‌های این توافق می‌توان به حق عراق برای لغو این توافق اشاره کرد؛ اما با دولتی ضعیف، چگونه اشغالگر از آن خارج خواهد شد؟
ملت عراق مخالف این توافق است.