به گزارش سرویس بین الملل
خبرگزاری صدا و سیما، پایگاه اینترنتی اندیشکده آمریکایی بروکینگز در مقالهای به قلم آندره پِری نوشت: حقیقتی درباره اقتصاد پررونق ما وجود دارد که خیلی علنی نشده است با وجود افزایش ارزش بازار سهام و نرخ پایین بیکاری، فقر در آمریکا فراگیر است.
تعداد افرادی که کمتر از ۲۵۷۵۰ دلار برای یک خانواده چهار نفره درآمد دارند در مناطق جمهوری خواه و دموکرات، در همه مناطق آمریکا و در میان همه قومیتها در این کشور در حال افزایش است.
بر اساس تحلیل دادههای اداره سرشماری آمریکا که دفتر استیت لاین، بخشی از مؤسسه خیریه پیو، آن را انجام داده است؛ بین سالهای ۲۰۱۶ و ۲۰۱۸، فقر در ۳۰ درصد از بخشهای آمریکا- چه مناطق سفیدپوست نشین یا سیاهپوست نشین- افزایش یافت. مردم فقیر از همه قومیتها با پیشینههای مختلف دردهای مشترکی دارند که باید برای کاهش آنها تلاش کنیم.
باید به مشکلات اقتصادی در مناطق مختلف بر اساس حمایت شان از هر یک از دو حزب اصلی آمریکا توجه کرد. براساس تحقیقات بروکینگز، میانگین درآمد خانوادهها در مناطق طرفدار جمهوری خواهان از سال ۲۰۰۸ به این طرف، از ۵۵ هزار دلار به ۵۳ هزار دلار در سال کاهش یافته است. از سوی دیگر، در مناطقی که معمولاً به دموکراتها رأی میدهند، میانگین درآمد خانوادهها از ۵۴ هزار دلار در سال ۲۰۰۸، به ۶۱ هزار دلار در سال ۲۰۱۸، افزایش یافته است.
البته این آمار به این معنا نیست که همه دموکراتها از مزایای اقتصادی بهرهمند شده اند. تحقیقات بیشتر بروکینگز نشان میدهد ۵۴ درصد از کارگران سیاهپوست و ۶۳ درصد از کارگران آمریکای لاتین تبار (که به احتمال زیاد به دموکراتها رای میدهند) به شکل نامناسبی در مشاغل کم درآمد مشغول به کار هستند. فقط ۳۶ درصد از کارگران سفیدپوست و کارگران آمریکایی آسیایی تبار در چنین شرایطی کار میکنند. در ضمن، نرخ بیکاری سیاهپوستان در شهرهایی که به دموکراتها رای میدهند، دو برابر نرخ بیکاری سفیدپوستان است.
چشم اندازهای اقتصادی برای مناطق روستایی روشن نیست. براساس تحقیقات گروه نوآوری اقتصادی، پس از رکود اقتصادی سال ۲۰۰۸، شهرهایی با ساکانان کمتر از ۱۰۰ هزار نفر، ۱۷۵۰۰ فرصت شغلی را از دست دادند. هرچند نرخ فقر در مناطق روستایی پس از افزایش بی سابقه در سال ۲۰۱۳ و رسیدن به ۱۸/۴ درصد در سال ۲۰۱۷، به ۱۶/۴ درصد کاهش یافت، این میزان همچنان در مقایسه با مناطق شهری است که ۱۲/۹ درصد است، بالاتر است. بهره وری در این مناطق که معمولاً به جمهوری خواه رأی میدهند، رو به کاهش است. حتی در اقتصادی که رئیس جمهور ترامپ ادعا کرده است "بهترین اقتصاد آمریکا تاکنون بوده است" این روند نزولی همچنان ادامه دارد. این اختلافات اقتصادی، به اختلافات نژادی و منطقه ایِ موجود در کشور آمریکا دامن زده است.
محققان باید به جای تمرکز بر اختلافات، بر این موضوع تمرکز کنند که چگونه آمریکاییهای کم درآمد از همه نژادها، مناطق جغرافیایی و احزاب مختلف، سرنوشت اقتصادی مشترکی را تجربه میکنند و لازم است در یک برنامه اقتصادی مشترک، گنجانده شوند. مواردی مانند بیماری، از دست دادن شغل یا مرگِ یکی از اعضای خانواده، میتوانند فرد را- بدون توجه به نژاد یا گرایشات سیاسی- به فقر بکشانند. مبارزه با فقر راهی برای متحد کردن کشور از طریق یک هدف مشترک است، چرا که همه ما سرنوشتی مشترک داریم.